De dinsdag Voorbij

7 uur...
Een moeilijk begin van de dag. Sleepte me naar de bushalte om te ontdekken dat de OV van ons beiden leeg was. Dat werd dus lopen. Op zich geen probleem maar ik was benauwd van de stress dus een vet probleem. We liepen door de vroege ochtendzon naar het station. Dit was de eerste dag sinds vorig jaar dat het warm was meteen al.Dat vakantie-gevoel overviel me helemaal. Ware het niet dat ik nu wat moest....dat hoort niet bij vakantie :(

Het gesprek met het "team" was ook niet bepaald een succes. Die psychiater die heeft iets naars over zich. Je kent het type wel. Poesje aai/katje krab. Achter je rug om word je neergesabeld. Toen ik aangaf dat informatie over Zoon altijd via ons aan iemand doorgegeven wordt, was men verrast en bezorgd natuurlijk. Over privacy en art 36 moet je deze mensen nog immer voorlichten.

Zoon werd zo boos van haar kwaadsprekerij dat hij met gebalde vuisten zichzelf aan het beheersen was. Pet over de ogen getrokken, zodat zij hem niet meer intimiderend kon aankijken. Hij raakte al meer overprikkeld. Iets wat zij als odd gedrag aanzag. Volgens haar was hij moedwillig autoriteit aan het uitdagen. Ik kon haar wel wat doen met haar nare opmerkingen jegens Zoon. En Zoon dus ook, zei hij achteraf. Hij had haar het liefste over het bureau gesleurd ware het niet dat dat onbehoorlijk gedrag was. En zo was hij niet!

En toen gingen we naar huis.....een brok adrenaline. Uitgestapt op het Museumplein en de rest gaan lopen. Even de zon op ons gezicht en de stress uit ons lijf lopen.

Dat duurde in alle drukte een uur. En wat voor uur....Zoon kletste de oren van mijn hoofd en het viel nu eens niet op dat hij hard praat. Hij viel sowieso niet op! Hij ging op in de massa en dat ontspande. Aan alle kanten. Ook bij mij!!!

Dat gevoel wat hier in ons stadje heel erg heerst, dat is daar niet. Hier moet je beheerst, stil, spik en span en in de laatste mode gekleed zijn. Modelkind!!!
Dus loopt Zoon vooral voortdurend op eieren. En voel ik de blikken voortdurend in mijn rug branden. Je doet het hier nooit goed.
Daar is iedereen zichzelf op straat.
Wat een bevrijdend gevoel is dat toch....helemaal voor een puber. We waren na dat uurtje lopen dan ook helemaal opgefrist en konden er weer tegenaan!!!
Op naar de rest van de vakantie!