Sprookje

Het bleef niet zonder gevolgen, die nare aanval van de psych aan Zoons adres. We moesten wel even wachten maar toen hadden we ook wat. Prachtig vuurwerk en een kind in tranen, omdat niemand hem serieus neeeeemt en niemand nu eens echt luistert....weeehhhh
Denk je eindelijk in rustiger vaarwater aangeland te zijn moet hij zijn vacht nog schudden. En daar zit een hoop rotzooi in. Van oud zeer tot wat we de afgelopen dinsdag weer meemaakten. In al die reddingsdrift vergeten de heren en dames alleen, dat het niet om een ding gaat maar om een jongen van vlees en bloed. En dat die jongen er zo zoetjes aan helemaal klaar mee is, dat zij hem willen redden op een manier, die niet past bij wie hij is. En dat ze dan,als hij niet meewerkt, hem allerlei afschuwelijke karaktertrekken in de schoenen schuiven. Om hem daar weer van te willen redden. Want ze gunnen hem zo, dat hij net als de rest is.
Dan komt alles wel goed.
Beetje schaven. Beetje kneden. Beetje druk uitoefenen. Desnoods apart gezet en daar komt dan toch uiteindelijk het ideale kind van de band rollen.
Tjah.....
Geloven ze het zelf?
Tis wel een mooi sprookje....dat dan weer wel.