De volgende dag van de vorige dag......

Theodoor
 slaapt rustig door de storm heen!

Het is alweer de volgende dag van de vorige dag. Dat  de volgende dag van de dag van de storm was.
(kunt u het nog volgen?)
Deze dag is nog maar net begonnen maar eigenlijk hoor ik nu warm in mijn bed te liggen.
En ik zit hier op de bank.
Nog steeds af te wikkelen.
Nog steeds een zeker rustpunt te vinden.
Ik ben nog steeds onrustig,
Nadat ik tijdens de storm zo wild aan de schoonmaak ben gegaan en de dag erna met Zoon naar het VU ben afgereisd en weer terug, ben ik nu gewoon op. Maar ja, op en op is heel erg op dus oververmoeid en dus met grote ogen hyper te wezen op de bank. :(

We waren dus naar het VU,
maar ja, de dag na de storm verliep ook nog niet zo vlekkeloos. We kwamen te laat. Waarop Zoon meteen naar binnen mocht en ik gedumpt werd in de wachtkamer. Daar heb ik 3 kwartier gezeten. Beetje facebooken, beetje lezen en vooral staren in de ruimte, man wat was ik moe.
Zoon heeft gepraat, en zoals hij het achteraf vertelde, véél. Want "de psychologe snapte er allemaal niks van mahm. Dus moest ik het haar steeds weer uitleggen...pfffff....beetje dom hoor."
Natuurlijk hoort dit gewoon bij de procedure, zodat zij weet dat het echt menens is. En dat hij uit gaat leggen waarom dat dan zo is. Dat het hem goed doet zag ik toen hij weer aan kwam lopen. Er komt een al lichtere tred in zijn loopje. En een grotere glimlach op zijn gezicht. Hoop in zijn ogen, dat is wat ik zie. Een mooi gezicht!

We hebben een broodje gedaan en elastiekjes gekocht(want hij wil nu een staart) en zijn dat hele snertstuk weer , met vertraging en al, teruggereisd. Om daar een leeg huis te treffen.
Waar was Dochter nou?
Nu is ze een sociaal dier dus dacht ik eerst, dat ze ergens aan het kletsen was. Beetje chillen onderweg. Misschien moest ze wel  nablijven, ze schijnt best wel druk te zijn in de klas als ze naast dat ene vriendinnetje zit(slappe lach buien) Nou ja, ik dacht dus nog even niks ernstigs....maar na een uur begon ik me zorgen te maken.
En wat doe je dan als mamma,
je belt op!
1 keer, 2-3-4-5-6 keer. Niet opnemen hè.
WhatsAppje verstuurd, geen reactie. Berichtje op facebook....allemaal tevergeefs.(nou moe!!!)
Kreeg ineens het briljante idee om vriendin even een berichtje te doen, of ze met haar dochter mee gegaan was. Kreeg ik een berichtje terug, dat ze naar een verjaardagsfeestje waren van klasgenoot.
OWJAAAAAAA
hééé-le-maal vergeten!
Nou ja,
ze liggen nu beiden veilig in bed ;)
En ik ga ook zo.
Nog even wat uurtjes slapen.
Dusssss welterusten voor wie nu ook nog wakker is en leest.
X