In the name of love

Er zijn zo van die dingen in je leven waar je niet echt trots op bent. Waar je je voor schaamt en wat je liever niet wil dat iedereen dat zomaar weet van je. Je weet wel, van die neus-peuter-op-eet-momenten. Dan val je ineens door de mand.
Heb je van jezelf een mooi portret geschilderd , blijkt dat toch nèt even anders te zijn. En eigenlijk, als je je zelf dan in de spiegel bekijkt, schaam je je voor dat nèt even anders. Terwijl er niets is om je voor te schamen, dingen zijn nou eenmaal zoals ze zijn.
En niet alleen bij jou.

Zo ga ik dus echt nooit naar een reünie,
echt hoor, ik zou me daar dood schamen.
Van al mijn mooie plannen is niks uitgekomen en als je me nu ziet, bleek van vermoeidheid en niet gelukkig zijn, zie je niet bepaald iemand die succesvol is. Erger nog, als ik naar mezelf kijk, zie ik een mislukte vrouw. Niet in staat om haar leven vorm te geven op een manier die haar echt gelukkig maakt. En dan ook nog eens met problemen waar mensen hun hoofd bij schudden.
Als ik dan kijk naar mijn leeftijdsgenoten, die het allemaal voor elkaar hebben. Leuke man, grote auto, stel leuke kids die het op alle fronten goed doen, zelfs als het etiketkindjes zijn, eigen huis, 2x op een jaar op vakantie, alle twee een baan, kindjes succesvol op de opvang, familie, dromen die waar gemaakt worden, vriendenkring.........en dan kijk ik dus niet alleen naar hun facebookstatus hè. Ik weet dat ook zij hun issues hebben, echt wel. Zo is het leven nu eenmaal.
Toch...
Als ik dan zie hoe zij met die issues dealen kunnen.
Een beetje het bn-ers gevoel krijg ik daarbij. Retraite hier, meditatieklasjes daar, welness arrangement, romantische stedentripjes of shopdagjes, spirituele workshops. Lekker uitgaan met vriendinnen. Kortom het goede leven vieren.
Zou ik ook best willen.
Best wel.
Soms.
Ja.

Gelukkig kan ik wel zeggen dat ik een succes ben in volhouden en dapper zijn, en stoer zijn.
Dat ik een succes ben ik kritisch denken, de dingen doorzien, op een rijtje zetten, en daarmee mensen te confronteren die niet zulke eerbare doelen hebben.
Ook ben ik een succes in het beschermen van mijn kroost.
En als ik mijn kinderen echt durf te geloven ben ik ook een groot succes in liefdevol ouderschap.(en ben ik ook nog eens "to beautifull to be true", volgens Zoon , hoewel ik daar zo mijn twijfels bij heb haha)
En dat alles "in the name of love".....
Eigenlijk zijn dit best wel dingen waar ik vet trots op kan zijn, niet waar?
Ja, dacht ik ook.
Ik voel me gelijk geen mislukkeling meer ;)



Enjoy today!