Dankbaar

Zit ik dan,
ik heb de klassieke zender maar even opgezet, want al die muziekjes en dat gebabbel en die drukte steeg me even naar mijn hoofd. Ik wil rust nu. Ik moet me voorbereiden. Ik heb gesprek vanmiddag. Over de vrijstelling van Zoon voor inschrijving op zijn oude school. Zodat hij pauze kan houden, en dan vol goede moed verder kan op een nieuwe school, op het moment dat hij er aan toe is. Zonder dat er een instantie in zijn nek staat te hijgen!
De violen zingen een weemoedig lied.
Zo voel ik me ook wel een beetje.
Na al die jaren strijd sta we nu voor de deur van vrijheid?
Eindelijk een einde aan de drama's?
Na al die jaren eindelijk weer mens mogen zijn ipv etiketje/labeltje?
Ik dein even mee op de dans van de tonen. Het is als vliegen. Zoals een vlinder doet,  die zijn weg krullend en tollend en zwierend door de lucht gaat, van bloem naar bloem. Zoals doodle'n op papier, dansen op het ijs, zucht.....mooi klinkt het.
Ik voel me licht worden.
Het gaat gewoon goed komen.
Het is al goed.
Net als dat het zo goed was dat ik ex-schoonmoe behandelde afgelopen dinsdag.(NEI en Reiki)
Hoe ik door haar energie te geven mezelf ook volledig vulde, en warm en licht werd. Zo vol liefde, zo vol dankbaarheid. Dat gevoel was zóveel sterker dan wanneer ik schilder/teken/schep.
Die flow die ik dan voel is heerlijk, maar dit was hemels.
Van een heel andere orde.
Dit is wat ik al die tijd al probeer te schilderen, te dichten, over te brengen op papier.
Maar weet je,
ik kom heel dichtbij,
echt heel dichtbij......doch nooit zo dichtbij dan wanneer ik het gewoon zo energetisch doorgeef. Al die beelden die ik op papier probeerde te krijgen, al die liefde, dat licht, die energie, die stroomt zomaar uit mijn handen. En heb ik geschonken. Just like that!
Ik was verbaasd, dat ik dat kan zeg. Dat ik dat echt kan, dat ik niet droomde al die jaren dat ik stiekem dacht dat ik dit kon, wilde kunnen. Dat dit geen eigendunk was. Dat ik mezelf niet beter voordeed dan ik gewoon ben. Dat ik niet bescheiden hierin hoef te zijn. Juist niet!!!!
Dat het tijd word dat ik mezelf in deze volledig accepteer. Echt helemaal accepteer.
Ja ik ben healer, ja ik ben kunstenares, ja ik ben lerares, ja ik ben moeder, ja ik ben lief en mooi en zacht en vriendelijk en leuk en gezellig en tegelijkertijd ook sterk en dapper en rotsvast. Ik ben BIBJE.
En ik mag er helemaal zijn!

Gebakken lucht

De dag dat ik met Dochter in de stad te shoppen was deden we ook een paar drogisterijen/parfumeries aan. Ze wou vriendje een geurtje geven voor zijn verjaardag, of iets in die trant. Nou, dacht ik optimistisch, dan weet ik nog wel wat! Ik had ooit, in mijn jeugdige jaren, een favoriet mannengeurtje. Die natuurlijk niet gedragen werd door mijn vriendjes, want veel te duur voor hun studenten-portomoneetje. Maar wel zo'n geurtje waarbij de jongen in kwestie niets meer hoefde te doen. Een soort van Axe, maar dan van Yves Saint Laurent.

Het is een geur, die ik nu op straat ook nauwelijks ruik. Daar is het Axe wat de klok slaat( hè Knul ;)

Ik dacht dus, "laten we voor die jongen eens een echt lekker geurtje kopen.¨ Ik bedoel maar, je wordt maar 1 keer 15!

Nou had ik nog de oude guldenprijs in mijn hoofd en dacht ik( nog steeds erg optimistisch) dat die prijs dus de helft zou zijn en een beetje meer. Vanwege de inflatie enzo.

Kwam ik daar even op de koffie.

Toen we zo met zijn tweetjes voor de zoveelste schap stonden, merkte Dochter geschrokken op dat de prijs wel erg hoog was. En natuurlijk stond daar als enige keuze ook nog eens de 100 ml en niet de 50ml. Ik knipperde even met de ogen, en keek al net zo geschrokken naar Dochter. De verkoopster achter ons glimlachte eens vragend. De ontzetting was vast van mijn gezicht af te lezen. De prijs was namelijk 80 euro!

TACHTIG!!!

Even omrekenen, 80 vermenigvuldigen met 2,20 is gelijk aan 176 gulden.

 HONDERDZESENZEVENTIG

Geen haar op mijn hoofd, die er toen aan dacht zo achterlijk veel geld, aan een flesje alcohol met wat geurstoffen te betalen. Ook geen 80 gulden trouwens. Doe effe normaal! Mijn duurste geurtje ooit was van Yves Rocher en koste F47,50. Als de prijs omgerekend wordt in euro's is dat nu 21,60 euro. Maar helaas, ook Yves Rocher heeft zijn prijzen verhoogd.

En weet je waarom?

Omdat mensen graag veel geld uitgeven aan luxe artikelen. Ook al zijn die artikelen op zichzelf geen drol waard dan nog betaalt men dat graag, voor de naam!!! Net weer gezien op de Rekenkamer. Waar een ontnuchterende prijsvergelijking werd gemaakt tussen kostprijs en verkoopprijs van een flesje Chanel no 5.  Voor een ieder die dat draagt, U betaald 82,15 euro meer dan het kost om te maken. Dat u het even weet.

We hebben voor Knul (=Vriendje) uiteindelijk maar een cadeau-bon gekocht. Kan hij zelf een geurtje kopen maar vrees dat dat dan geen Kouros gaat worden. Ik geef hem geen ongelijk.....

Genadeloze pas-sessies en lange jurken.....

Meet Bibje

Eigenlijk was het er te warm voor. Winkelen in de stad. Maar ja, vriendje jarig morgen en nieuw shirtje willen en borstel en ander spul.....dus toch maar gegaan. En wat doe je dan als je er toch bent en je mooie dochter je van de een naar de andere hippe kledingwinkel sleept. 

Precies...

Je gluurt hier en daar ook tussen het leuke spul. Ik moet zeggen dat ik nog wel wat op mijn verlanglijstje had staan hoor. Zo wil ik al een hele lange tijd zo'n mooie zwierige lange rok en liefste jurk. Jaaaa dat wil ik. En laten ze die toch bij Hennes hebben. In mijn maat!!!

Ik ga niet zeggen welke dat is, en tot nu had ik het wel redelijk geaccepteerd, maar nu baal ik. VET!!! 

Want bij de Hennes heb je in de paskamers van die spiegels in de hoek hangen. Zodat je jezelf ook van voor opzij en van achter kan zien. Vroegah...en dan bedoel ik minstens 10 jaar geleden, vond ik dat erg handig. Zo zie je tenminste hoe iets echt zit. Echt dus! Zonder genade! Ja.....toen had ik nog een s-je.....

Vandaag, 10 jaar na de laatste keer, was ik een stuk minder blij. Jeetje zeg. Van achteren zag het er nog wel oké uit hoor. Beetje lovehandeltjes. Niet echt bijzonder. De billen waren ook wel oké hoor. Beetje ronder maar ach....mijn haar is prachtig en mijn rug en schouders en mooie benen, nou dat behoeft geen uitleg.

Maar toen kwam opzij.....

Wat zal ik zeggen....

Ik geloof dat de adem even in mijn keel stokte...

Kijk ik wist ook wel dat ik niet meer superslank was. Maar dit!?!

En ik vond nog wel dat ik niet zo moest zeuren. Kon ik eindelijk wat op schoot leggen zonder dat het tussen de benen door gleed was het weer niet goed zeker.....kuch....

Ik ZUCHT nog maar een keer.

Dit was echt een genadeloze pas-sessie kun je wel zeggen.

Step-in dan maar?

Slim-fitje?

Of toch maar gewoon een stukje afvallen.

Alles mag blijven hoor. Behalve de buik. Misschien wil ie wat naar boven opschuiven?

Daar kan ik nog wel wat gebruiken.............

Zwijmelen op Zaterdag

in progress-Bibje

Vanmiddag, of eigenlijk moet ik gisteren zeggen, zowaar weer een eindje geschilderd. Met Zoon op weg naar vader en dochter te film kijken met vriendje had ik de tijd en vooral zin om even te spelen met de kwasten. Ik had vanmorgen lekker op de hand gewassen en dan bruis ik altijd van de inspiratie.

Ik weet niet hoe dat komt hoor. Iets met fris gevoel en lekker bezig zijn te maken. Net of je helemaal schoon wordt van binnen als je zo met je handen in het water bezig bent.

In ieder geval resulteerde het in een stukje schilderen.

Vandaag maakte ik mijn derde meisje....van de week heb ik er ook al 2 gemaakt. Niets bijzonders hoor toen. Een beetje probeersels en ook nog niet af. Deze was niet gepland zoals de andere twee. Deze groeide en ik ontdekte in de vlekken en vegen en kleuren vanzelf een meisje met vleugels. Ze zat als het ware verstopt en ik hoefde haar alleen maar zichtbaar te maken. Dat was leuk werken. Een ware ontdekkingsreis ala Michelanchelo, die de beelden ook altijd bevrijde uit het marmer. Net even anders dan de vlekken voor mij te laten werken liet ik mij nu dus helemaal leiden door de achtergrond. Een beetje zoals ik dat eerder al deed met mijn kleine werkjes waarin ik collages maakte en daar in de vormen van de snippers, meisjes ontdekte. Het lijkt wel of ik een nieuwe weg aan het inslaan ben. Meer vanuit de vorm en wat ik zie ipv vanuit een van tevoren bedacht idee. Alsof iets in daalt en beeld wil worden. Zichtbaar wil worden. Aan het licht gebracht wil worden en wil gaan vliegen. Zo mijn kwast het doek op. Als een vlinder zo vrij...

fijn weekend!!!

Donderdag Stranddag

Vandaag besloten we een dagje strand te doen. Net op de valreep van mooi naar minder mooi weer. Nog even zand tussen de tenen en zeewater om de benen. Voordat het weer frisser wordt. Dus ingepakt werden de spullen. Van parasol tot tent , smeersel tot veel drinken. Eigenlijk waren we allemaal vreselijk moe. Maar ja...wie weet wanneer het weer zo warm is. Dat is altijd een verrassing. De wind waaide lustig en werd al straffer. Totdat het niet leuk meer was. De tent (zo'n pop-up) lag al platter en de parasol moest gestut. Hier en daar ging er zelfs 1 op de loop. Spulletjes begonnen te vliegen en dat zand hè. ...nou ja dat zand dus....

Een kleine impressie van ons uitzicht. Oooo wat bof ik toch. Het is wel geen Italië en vaak guur en koud maar dat uitzicht. En die zilte lucht. En dat gevoel van vrijheid. Daar kan niets tegenop!

Als je goed kijkt zie je Texel op de horizon rechts

en de Razende Bol links.

Nog even een blik op de horizon....

Dahag strand

We komen snel weer terug :)

Mooie Maandag

Het weekend is weer voorbij.

Niet dat ik nu enig besef van de dagen heb hoor. Het is per slot va rekening vakantie niet waar?

Maar ik weet het toevallig, omdat ik vanmorgen om 7 uur de buurman in de auto hoorde stappen en wegrijden naar zijn werk. Dus is het maandag.

Het is een beetje fris dag,

eerste dag van de week dag,

startdag,

Maandag.

En wat doet Bibje deze maandag?

Hele goede vraag....... :D

Het is een 'ik schrijf mijn blog'-dag, en 'ik schilder mijn selfie'-dag. 'Ik doe de boodschappen'-dag. En dan natuurlijk de gewone taken, de 'ik moet opruimen'-dag, en de 'ik poets de wc/badkamer/enz'-dag en 'ik doe de was'-dag. Dat wordt een latertje vandaag....het is namelijk alweer 10 uur 59.

het is ook een 'ik ben een beetje lui'-dag.

Een 'ik ben aan het bijkomen van de hitte'-dag. het zit namelijk zo: Toen het vrijdag ineens zo walgelijk heet werd, en wij met zijn allen naar het strand gingen, en daar amechtig onder de parasol zaten te zweten, en in de avond een barbecue aanstaken, ik de volgende dag ziek was. Darmproblemen, afschuwelijk moe en vet overprikkeld. Gelukkig dat het hier toen al 10 graden kouder was......Ik heb op de bank gehangen en ben zielig geweest en heb de armen/schouders van Zoon gedept(vet verbrand ondanks de smeersels)

Het is een Bibje ding...

Eerst ben ik nog wel in voor leuke dingen en ga dan mee in de drukte, om ineens op een punt te komen dat ik niet meer kan, en dan stort alles in. Herkent U dat? Op elke echte weg-vakantie heb ik in het midden altijd een dag zitten dat ik mijn ene been niet meer voor mijn andere kan krijgen en het liefste in huilen uitbarst. Dan wordt het me allemaal te veel. In Frankrijk ging het zelfs zover dat ik niet meer kon lopen. Dat was pas echt eng. Dat gevoel dat je hebt als je slaapt en in je droom niet vooruit kan komen hoe je ook je best doet. Je krijgt je ene been niet voor je andere been uit. Dat gevoel, dat had ik toen. We hebben de taxi gebeld en ik ben op mijn bed gaan liggen, ver weg van de andere mensen uit de groep( het was een schildervakantie) Gelukkig was ik daarna wel weer opgeknapt hoor, maar dat moment had ik van het weekend dus ook.

Daarom wordt dit dus het begin van een rustige week. Een week waarin niets moet. Een week waarin ik wat hang en wat lummel en mezelf verwen door vrij te nemen. Ik lees een boekje, schilder wat, neem hier en daar een voetenbadje, eet wat vaker chocola en doe wat meer gezellige films kijken. Loop wat rond, knuffel de kinders nog wat vaker, neem in dezelfde flow de vriendjes/dinnetjes ook gewoon even mee ;) En ik geef mezelf de opdracht om elke dag de pareltjes van de dag te verzamelen.  

Daarom is dit dus een Mooie Maandag!!!!!

Fijne week allemaal!

Zwijmelen op Zaterdag

Ben ik nog op tijd? Kan ik nog op de lijst?
Jawel jawel jawel....eindelijk is het wat afgekoeld dussssssssssss snel nog even een liedje voordat het middernacht is. Tis niet zijn beste nummer maar ik vind hem wel errug toepasselijk voor de afgelopen dagen en wat nog komen gaat. 
Fijn weekend verder!!!

Kleine meisjes

Alle dagen zijn hetzelfde, alle dagen zijn vakantiedagen. Alle dagen zijn raar en gek en leeg en in de war en vrij...vooral dat. Ze zijn vrij. Dit jaar is de eerste vakantie sinds heel veel jaren dat ik zomaar uit kan slapen, weken lang geen afspraken heb, ik niets moet, en alles mag, En dat is raar.......zoooo raar. Iets wat ik me alleen maar kan herinneren van toen ik nog jong was.

Ik schreef er een maand geleden al over, over hoe ik in de stilte aangeland was.

Het is nu vakantie dus. Het is een vakantie waarin ik me met een schok realiseer dat  er de afgelopen jaren iets is veranderd wat nooit meer teruggehaald kan worden. Iets wat we niet beleefd hebben, omdat we zo hard hebben moeten vechten. Zo erg in de overleefmodus hebben gestaan.

De laatste twee jaar van klein en jong en kinderlijk, zijn voorbij gegaan in een strijd, waarin ik geen tijd had om te genieten  van de kindertijd van de kinders. En nu zomaar ineens heb ik twee grote kinderen. twee kinderen die echt niet meer spelen. Die niet meer rond me hangen. Die op zichzelf zijn. Die uithuizig zijn en nou ja, die mij niet meer zo nodig hebben.

Ik voel me eigenlijk best wel een beetje zwaar overbodig.

Ik ben er wel, maar ik hoef er niet te zijn zoals eerst. Als de kleren maar gewassen zijn en het eten maar klaar staat en de kasten maar gevuld zijn, dan is het goed.

Eigenlijk vind ik dit helemaal niet leuk.

Maar ja, wat moet je.

Hangen met je moeder is geen zak aan.

Naar het bos doen we niet meer, dat is zooooo ........FALEND!!!!

En nu heeft ze het in haar hoofd gehaald dat ze met vriendin helemaal naar Groningen wil afreizen om te logeren bij de opa en oma van haar vriendin. HUHUHUHUH!!!!

Ik adem in en ik adem uit....hyperventileer nog net niet...

waaaaaaar is mijn kleine meisje gebleven???????

Hier ben ik nog he-le-maal niet klaar voor hoor, ze gaat véél te snel.

Jeeetje

van brugger, naar vriendje, naar tienertoer.....ieeeeeehhhhhhhh

Wil ik dit wel, nu al?

Dat wordt stevig nadenken en overwegen en plannen, want ze moet me wel heel erg geruststellen hoor! Nu maar hopen dat ze zoveel geduld heeft met mij als moeder van "geen klein kind meer".

;)

Zwijmelen op Zaterdag

Collage in progress-Bibje

Ze had kwastjes nodig om make-upjes uit te kunnen proberen. Dat doet ze dan voor de camera als in een review. Ze heeft namelijk een vlog. Een videoblog dus. Dan post ze elke week een filmpje over beauty en lifestyle en haar leven.  Ze maakt dan filmpjes, die ze weer bewerkt op de computer en dan gaan ze het web op. Grote droom is heeeeeeel veeeeeeel vieuwers en misschien zelfs een zakcentje via reclame. Zou zomaar kunnen tegenwoordig.

Als ik dan bedenk dat ik op die leeftijd in de bollenschuur zat bij de boer samen met mijn moeder......en dat ik nog helemaal niet bezig was met een toekomst maar nog heerlijk totaal in het moment zat en nog zo heel erg kind was. Wat een verschil toch. De brugklas had van mij nog geen echte puber gemaakt hoor. Ik had weliswaar mijn eerste echte verliefdheid achter de rug (op de krantenjongen)  Maar dat was het dan ook wel. Die stomme gozer vond mijn vriendin leuker...de piemel...ik was gelijk zwaar op hem afgeknapt. De jongens in de klas die mij leuk vonden vond ik doupies. Die zag ik toen niet zo zitten. 

Dat kan je zo hebben als je nog maar 13 bent ja. Voor mij nog maar even geen vriendje. Ik wist trouwens ook niet wat ik met zo'n jongen aan moest. Nee dan dochter, die is wat dat betreft veel voortvarender. Verlegen is ze allerminst. En gelukkig maar.

Afijn, waar wou ik ook alweer heen met mijn verhaal. Ik dwaal een beetje af geloof ik.

Collage in progress-Bibje

Waar ik het dus over wou hebben, heeft te maken met die kwastjes van dochter. Daar moesten we namelijk voor naar de Action. En de Action had nog veel meer leuke dingetjes. Dingetjes waar ik ook wel wat mee kon. Zoals washi-tape bijvoorbeeld. Waar ik dus een aantal leuke rolletjes van meenam(en teveel leuke rolletjes liet liggen waarvoor ik van de week nog maar een keer heen ga) Die tape heb ik meteen gebruikt voor een paar oude collages die ik in mijn art-journal had gemaakt, maar waar ik nog steeds niet tevreden over was. Het ziet er gelijk een stuk leuker uit al zeg ik het zelf. En ik heb eindelijk de vrees overwonnen om weer aan de slag te gaan. Ik zit er al een paar weken tegenaan te hikken. Ik had al van alles klaar gezet, zo dat ik het zo op kon pakken. Ik had mezelf allerlei hints gegeven, en ik was al aan het verzamelen gegaan. Mooie plaatjes, tekenboekjes, washi-tape ;) mooie papiertjes....nou ja alles dus om de creatieve vonk weer te laten ontbranden.

Blijkbaar moest ik eerst ruimte maken in mezelf(vorig-rouw-weekend) en de zaken die nog lagen afhandelen(gedoe om Zoon) voordat ik weer kon beginnen.

En nu was het dan zover. Altijd tegen de avond, als de zon al onder is en de vermoeidheid al toeslaat. Maar oké, ik ben begonnen. En morgen ga ik verder, want ik heb ineens allemaal ideetjes. En vooral veel zin om mezelf onder te dompelen in een weekje kunst maken. Maar eerst gaan we zwingen. Een liedje uit de mooiste zomer van mijn jeugd, super warm, veel stranddagen en speeltuindagen, een lief klein, roodharig,schattig broertje van een jaar oud,  en veel vriendjes en vriendinnetjes........ Kortom, het leven was mooi!!!!

Dat ik dat gevoel weer terug mag krijgen.

Fijn weekend.

Vrijdaaaaaaaaaggggggg

In de tuin van mijn hart-Bibje

Ik ken haar al heel lang. Wij hadden altijd een dokterspraktijk van twee hippe vogels, beetje onconventioneel, apart en vooruitstrevend. Toen de twee mannen een extra huisarts nodig hadden kwam deze mevrouw. Zo mogelijk nog aparter, nog stoerder, nog vooruitstrevender. Ze was een ware verrijking voor de praktijk. Haar Zonen zaten bij de mijne op de vrije school. Zij had stekels, haar man had lange haren....bij hun voelde ik me best thuis.

De mannen gingen met pensioen en er kwamen nieuwe dokters bij. Jonge dokters....en ik weet het niet hoor. Maar de generatie, die nu opstaat is niet meer zo vooruitstrevend en heeft ernstig last van onnozele tunnelvisie. Dus zat ik eerst bij  de één en werd niet gehoord. En toen bij de ander, die meteen Zoon al beoordeelde als niet goed opgevoed. Ze begreep zijn hypersensitiviteit niet en van pdd-nos had ze vast nog nooit gehoord, want haar mening was dat hij zich dan evengoed best wel kon gedragen. 

Misschien ligt het hem ook wel aan mij hoor, dat ik geen bemoeienis duld van iemand, die de helft van mijn leeftijd is en zelf nog geen kinderen heeft groot gebracht? In ieder geval koos ik voor het gesprek van vandaag gewoon weer mijn oude vertrouwde dokter. Eerst nog nerveus, toen boos en geïrriteerd en uiteindelijk gepassioneerd.

Zegt ze ineens dit;

~Het probleem is dat hij een diamant is en een diamant heeft vele vlakken. Jij ziet hele andere vlakken dan zij (lees hulpverlening) en daarom zijn jullie het oneens. Soms lukt het niet om tot een overeenkomst te komen......~

Ze snapte dat we door de hulpverlening niet bepaald verder gekomen waren, ze snapte ook dat het gedreig al die tijd niet bepaald goed gedaan had. Dat was voor het eerst dat ik iemand dat heb horen toegeven! Hulde aan haar!!!!

Ze beloofde het VU te bellen om te bevestigen dat ze de rapportage heeft gezien en de zorgen heeft gelezen. En verder laat ze ons met rust. Om te helen, om te groeien in vertrouwen, om nu eindelijk eens echt vooruit te kunnen komen. Ik slaakte een zucht van verlichting.......

sowing the seeds of love....Dinsdag

 Flower by Bibje

Het is alweer dinsdag. Bijna 10 uur. We liggen allemaal nog in bed. De kinderen zelfs in diepe slaap.
Ik heb geen zin om er uit te komen. Geen zin om de dag aan te vangen. Geen zin om weer te moeten strijden. Geen zin in veroordelende blikken in de buurt en geen zin in assertief zijn vandaag. Ik wil het liefst even wegkruipen in mijn holletje. Gekoesterd worden en gerustgesteld worden. Gewoon even wel.
Geen zin in energetische cadeautjes van de rotgevoelens van anderen. En al helemaal geen zin om mijn oude onderdanige, lievige Bibje te zijn.
Want ik ben pissed.
En met die gevoelens van boosheid weet ik even geen weg. Wil ik eigenlijk mensen door elkaar schudden en ondersteboven stampen en en en en en snap ik ook wel dat ik daarmee niet bepaald vrede en liefdevolle vriendelijkheid de wereld in stuur. En wat je zaait dat oogst je in veelvoud.......als het goed is dan! Want ik heb al menig zaaigoed ten onder zien gaan in een vette misoogst. Dan kwam het veelbelovend op en sloegen droogte of storm of plagen toe......en was de oogst verloren.
Soms kwam het omdat ik stopte met koesteren, verzorgen of beschermen. Maar vaak ook had ik er geen vat op. Als ik vriendelijkheid zaai in onvruchtbare grond kan ik zaaien wat ik wil maar komt daar gewoon geen oogst uit. Hoogstens krijg je op het moment zelf een glimlach. Soms uitbundig, dan strooide ik handenvol zaaigoed. Soms heel zuinig. Dan was ik spaarzaam in mijn zaaien.
Ik ben dat eens gaan uitzoeken de laatste maanden. Hoeveel vruchtbare grond mijn zaaigoed nu eigenlijk gevonden heeft. Als echt experiment dus!
Ik ben bij bepaalde personen gestopt met zaaien. Gewoon om eens te zien of er na al die jaren al eens oogst was. Iets wat mij na de dood van mijn ouders ook al zo opviel was, dat toen ik niets meer te zaaien had, er best een karige oogst was voor mij. Ik had gezaaid in een hongerige grond zeg maar....
Ondanks dat ging ik gewoon door. Zo is mij geleerd en zo praatte mijn omgeving op mij in. Als ik wil dat mensen aardig, lief, koesterend en vriendelijk voor mij zijn, moet ik dat zaadje wel eerst planten. En reken maar dat ik dat gedaan heb. Ik gaf zelfs water, wiedde het onkruid en strooide mest. Alles voor een goede oogst.
Ik oogstte naast de vriendelijkheid de echter ook minachting, de eer vuilnisvat voor een ander's problemen te mogen zijn, de roddel en achterklap en last but not least de rol van schattig, lief en onderdanig Bibje.
Daar was ik wel klaar mee. En dus begon ik dit experiment.
Ik kan je wel zeggen dat ik soms best verrast was over de uitkomst en ook over de reacties of het ontbreken daarvan.
Als eerste vielen er per direct mensen af. Ze begonnen me straal voorbij te lopen. Er wordt niet meer gegroet nu ik niet de eerste meer ben. En er wordt soms zelfs heel lelijk gekeken. Ik hoor meer geroddel over mij. Ineens komen de venijnige verhalen los. Nu ik niet meer zaai.
Ook word ik op mijn plek gezet. Dit is niet de bedoeling. Ik moet maar weer snel mijn oude zelf worden hoor.  Bibje die niet zaait en soms zelfs eisen gaat stellen.....de schrik vloog sommigen om de oren.
Maar het meest frappante en eigenlijk ook wel heel herkenbare, is het grote negeren. Gewoon net doen of ik nog mijn oude zelf ben en mij koppig zo blijven behandelen. Wat dus frictie oplevert. Wat dan weer goelijk genegeerd wordt. Meisje toch...klop klop op mijn arm.....het valt ook allemaal niet mee. Maar als je maar flink blijft zaaien.........

Zelfs de zaadjes van 'houden van mijzelf' vonden vaak dorre en onvruchtbare grond. Ik ben zo bezig geweest met zaaien in de buitenwereld, dat ik aan mezelf voorbij ging.
Nu ik dit experiment ben aangegaan ontdekte ik, dat door te stoppen met zaaien in onvruchtbare grond, ik zaaigoed over hield en dat zaaide ik bij mezelf. Ik koesterde de aarde waar het in terecht kwam. Voedde de grond. Wiedde het onkruid en oogstte een nieuw rijker en sterker Bibje.
Sommige mensen moeten erg aan haar wennen.

Zondag

Spiral of hearts- Bibje

Ik zit naast je.

Je ademt je laatste adem. De ademteugen van de dood. Je vecht, je stribbelt tegen, eigenlijk wil je nog niet. Toch koos je daarstraks voor de morfine...en we wisten allemaal wat dat zou betekenen.

Ik hou je hand vast.

Het mag weer. Na dagen van pijn en ruimte willen mag ik je weer voelen. Je bent hier niet echt meer. Niet echt.

En dan begin ik te praten....

Eerst over dat je los mag laten. "Ga maar pap...het is goed zo. Ga maar...laat maar los. Wij redden ons wel hoor. Ik let wel op mamma en mamma let wel op mij. Ik laat haar niet in de steek!!! We laten elkaar niet in de steek.

Het komt wel goed pap.

En dan ga ik alles doen wat ik niet durfde en jij ook nooit hebt gedaan. Ik ga mijn dromen uit laten komen pap. Om jouw leven te eren!!!

Dat beloof ik je.

Ik ga stoppen met luisteren naar wat anderen goed vinden voor mij. Ik ga stoppen met braaf zijn. Ik ga een goed leven maken met de jongesies.

Ik hou van je pap. Jij bent zo belangrijk geweest in mijn leven. Jij hield alles samen. Jij was de lijm. Jij strooide rijkelijk met liefde en aandacht. Bij jou was iedereen goed genoeg! En iedereen was welkom. Je bent een anker geweest voor ons maar ook voor vele anderen. Dat is jouw nalatenschap pap. Je bent heel belangrijk!

Ik hou van jou

Voor altijd en eeuwig"

Na een hele dag af en aan tranen was het gisteravond klaar. Dacht ik

Gisteren mijn voice-mails afgeluisterd. Slecht nieuws berichten gehad. Genderkliniek stuurt rapportage toch naar huisarts (omdat zij zorgen hebben) terwijl ik daar geen toestemming voor heb gegeven. Hun zorgen zijn al door de rechter gewogen en dus hoeven zij niet nog even opnieuw de boel aan te zwengelen. Dat zij zulke dikke maatjes met de kinderbescherming waren, is nu helemaal duidelijk. Morgen dossier opvragen en klacht voor de tuchtcommissie brengen. Zijn ze nou helemaal gek geworden !

Ik heb je die belofte niet voor niets gedaan, hè pap?

Zwijmelen op Zaterdag

Ik zie je nog staan, die zondag, in de parkeergarage van het MCA toen wij wegreden. Ik had je vlak daarvoor nog heel innig omhelsd, wetende dat vanaf dat moment alles anders zou zijn. Diep van binnen wist ik dat al maanden pap. Dit was het begin van het einde.

Mam en ik reden bedrukt weg, ik weet niet eens waar de kinderen nu eigenlijk waren. Zaten die ook in de auto pap? Ik weet het echt niet meer.

Ik weet wel dat ik me zo machteloos voelde, en schuldig. Dat ik jou niets gezegd had van mijn voorgevoel. Dat ik niet harder geroepen had. Dat ik je niet tegengehouden had. Dat ik niet duidelijker gezegd had: " Doe het nou niet!!!!!!Het is morgen volle maan, kans op bloedingen zijn groter met volle maan......".

Alles schreeuwde in mij maar ik durfde het niet te zeggen. Pap ik was zo bang dat het dan juist zou gebeuren. Alsof ik er dan een vloek over uitsprak, of zoiets.

Dus reden we weg, jou daar achterlatend.

En het voelde alsof ik je in de steek liet.

Ik dacht dat ik zo heel langzamerhand wel vrede had gekregen met jouw sterven.

Dat dacht ik echt, tot ik vanmorgen Chasing Cars hoorde.

Het was heus niet de eerste keer. En nu ineens dit. Waar komen die tranen vandaan? Ik had er al zoveel gelaten. Ik dacht dat ik er niet zoveel meer over had. Ik dacht dat ik al veel verder was. Dat ik al bij mam aangekomen was.

Ik mis je

O ik mis je zo

En wat mis ik mamma om dat tegen te kunnen zeggen.

Wat mis ik haar toch,

wat mis ik jullie.

pap

Ik weet nog hoe ik met Dochter dit lied zong in de auto, een paar weken voor jouw sterven. Hoe ik door mijn tranen heen zong, waar ik nu geen noot meer uit kan brengen. Dan komen de  tranen. En ze blijven maar komen...de kinderen zijn bij vader......

Vrijdag

Wakker gemaakt om kwart voor zeven door dochter. Op haar laatste dag voor de vakantie is ze op tijd. Heel erg op tijd. En maakt ze me nog wakker ook.

Ik heb iets gezegd en draaide me om. Geen idee meer van haar aanwezigheid.

Werd ik een half uurtje later verschrikt wakker, omdat ik dacht dat de bel ging. Ik eruit...slaapdronken het raam open gedaan en eruit gaan hangen. Niks te zien natuurlijk. Het was ook wel erg vroeg :(

Rook ik ineens gebakken ei.....ik schrok me rot. Ojee ze heeft het vuur aan gelaten flitste door mijn slaapdronken hoofd. Snel naar de overloop. Bedacht me dat ik beter eerst even kon roepen.....en ik kreeg antwoord. Ja wonderlijk niet? Haha

Een half uur later zit ik, met gevulde buik, moe te wezen op de bank. Ze heeft muziek aan, die me eigenlijk een beetje te heftig is. Ik ben nog helemaal niet goed wakker. Ze zet op mijn verzoek wat rustigs op...ooo dank dank dank lieverdje.

Komt Snow Patrol voorbij.

Ineens zit ik met mijn moeder voor het MCA. We zitten op het bankje bij te komen van het zoveelste gesprek met de oncoloog. Mijn vader ligt nog steeds in een slaapcoma. De wanhoop en machteloosheid voel ik zo weer naar boven komen.

Zo snel kan het gaan met de emoties.

Als ik dochter vraag wie dit ook alweer is, snapt ze mijn verwarring niet.

Ik veins vergeetachtigheid. Maar eigenlijk zit mijn hoofd vol tranen, waardoor ik niet helder denken kan.  Ik wil ze even niet laten zien. Ik hou me dus groot en vraag een extra dikke knuffel wanneer ze de deur uit gaat. Haar vragende blik verraad dat ze iets vermoed. Ik glimlach dapper en zwaai haar uit.

Dan pak ik mijn vulpen op en begin te schrijven, terwijl de tranen langs mijn wangen druppen......

Dansende Donderdag

Enorme herrie weer buiten in de lucht. Dat is dag 4 alweer. Sinds gisteren zie je ze dan ook weer. Dikke strepen en witte luchten. Ik hoop maar dat het wat op klaart. Ik word altijd wat sip van die fletsigheid. Dan gaat het kwik omhoog, zijn de luchten weer wit en wazig. Bommer :(

Met mijn nachtelijke avonturen gaat het wel. Gisteren ben ik na het eten in slaap gevallen voor 2 uur en toen moest ik dochter ophalen. Dat duurde uren met al dat afscheid nemen enzooooo. Daarna weer te bed. Ik moet zeggen, ik werd vanmorgen vrij vroeg wakker.

Maar dat was wel alles.....ik was misselijk. Hartkloppingen. Hoofd/nek'pijn van het in een bocht liggen. Kortom, nog niet om over naar huis te schrijven.

Toch ga ik deze vaker doen hoor. Want ik herinner mij een woelig uitgaansleven, die ik alleen maar volhield als ik van te voren ging slapen. Dan kroop ik rond 7/half 8 in bed, om rond 11 eruit te komen. Me op te tutten. Dan de stad in en dansen maar. Om rond 3/4 weer thuis te komen en na een verkwikkende douche verder te slapen. En nog fris wakker te worden ook!!!  Moet nu toch ook mogelijk zijn?

Ik zit me net af te vragen of ik soms in de overgang zit.........

Wonderlijke Woensdag

Met al dat gedoe rond mijn niet kunnen slapen, ben ik er wel achter gekomen, dat het wachten op vermoeide ogen ook niet echt werkt. Gisteren viel ik al zittende in slaap en bij wakker schrikken (ws uit zo'n half stikkende snurk van het hoofd laten hangen) kon ik mijn ogen niet open krijgen

 Terwijl mijn geest wakker was, was mijn lijf nog half verlamd. Ik vind dat moment altijd zo naar en ik kan dan best even lichtelijk in paniek gaan. Vooral als het ene oog wel en het andere oog niet open wil.

Het zit nml zo: Toen ik 13 was kreeg mijn opa van de een op de andere dag 4 hersenbloedingen te verwerken. Hij lag op het randje. Ze hadden hem al opgegeven (oftewel deden niets meer dan wachten tot hij zou gaan)  Maar hij was een taaie en ging mooi niet!  Na operaties en revalidatie in het ziekenhuis kwam hij thuis een gehandicapt man. Halfzijdig verlamd. Dit heeft zo een impact op mij gehad, dat ik me steeds wild schrik als iets het niet doet bij mij.

Het is inmiddels al zo'n 33 jaar geleden. Maar de schrik zit nog steeds ergens diep verstopt, om zo af en toe naar buiten te komen. En het wordt tijd om het het los te laten.....terug te geven aan de kosmos. Zodat ik ooit mijn rugzakje weg kan doen. Dat is toch wel mijn streven hoor.

Ik heb al een veel kleinere versie dan eerst, maar ik wil er uiteindelijk gewoon helemaal van af. Ja!

 Wat een mens allemaal al niet wakker houdt.

Weet je wat ik ga doen?

Wat ik vroeger ook altijd deed als ik klaarwakker was. Ik ga de pen opnemen en opschrijven waar ik op dat moment mee zit. Als mijn ogen open willen dan wel te verstaan. Anders schrijft het zo lastig ;)
Dusssss
Mijn voornemen vanaf nu is mijn wakkere tijd in de nacht te gebruiken om te schrijven. Gewoon wat rondhangen op het papier. Een beetje door het bos van alle gedachten dwalen. Of het pad volgen op weg naar het open veld, of mooier nog, naar de zee. Naar de rand van het land, waar zand en water in elkaar overgaan. Jaaaaa, laat ik op een date gaan met mijn nachtelijke slapeloosheid. Klinkt een stuk gezelliger en spannender dan dat ik weer loop te spoken ;)
Vannacht, tijdens mijn spookpartij zong dit liedje de hele tijd in mijn oren...gezellig hè?!? Het was al bijna een date....
fijne avond!