Vrijdag

Wakker gemaakt om kwart voor zeven door dochter. Op haar laatste dag voor de vakantie is ze op tijd. Heel erg op tijd. En maakt ze me nog wakker ook.

Ik heb iets gezegd en draaide me om. Geen idee meer van haar aanwezigheid.

Werd ik een half uurtje later verschrikt wakker, omdat ik dacht dat de bel ging. Ik eruit...slaapdronken het raam open gedaan en eruit gaan hangen. Niks te zien natuurlijk. Het was ook wel erg vroeg :(

Rook ik ineens gebakken ei.....ik schrok me rot. Ojee ze heeft het vuur aan gelaten flitste door mijn slaapdronken hoofd. Snel naar de overloop. Bedacht me dat ik beter eerst even kon roepen.....en ik kreeg antwoord. Ja wonderlijk niet? Haha

Een half uur later zit ik, met gevulde buik, moe te wezen op de bank. Ze heeft muziek aan, die me eigenlijk een beetje te heftig is. Ik ben nog helemaal niet goed wakker. Ze zet op mijn verzoek wat rustigs op...ooo dank dank dank lieverdje.

Komt Snow Patrol voorbij.

Ineens zit ik met mijn moeder voor het MCA. We zitten op het bankje bij te komen van het zoveelste gesprek met de oncoloog. Mijn vader ligt nog steeds in een slaapcoma. De wanhoop en machteloosheid voel ik zo weer naar boven komen.

Zo snel kan het gaan met de emoties.

Als ik dochter vraag wie dit ook alweer is, snapt ze mijn verwarring niet.

Ik veins vergeetachtigheid. Maar eigenlijk zit mijn hoofd vol tranen, waardoor ik niet helder denken kan.  Ik wil ze even niet laten zien. Ik hou me dus groot en vraag een extra dikke knuffel wanneer ze de deur uit gaat. Haar vragende blik verraad dat ze iets vermoed. Ik glimlach dapper en zwaai haar uit.

Dan pak ik mijn vulpen op en begin te schrijven, terwijl de tranen langs mijn wangen druppen......