Zwijmelen op Zaterdag

Ik mag graag naar Downton Abby kijken. De sfeer, de manier waarop de dingen toen gingen. Het verhaal....ik zie dat graag. Het gaat over een tijd die ik ken uit de verhalen van mijn opoe. Haar tijd. Geboren in 1910 was zij nog van de generatie waarin men een dienstmeid had als je enigszins van betekenis was. En dat was al heel snel, want de dienstertjes waren vaak jong(ongetrouwd)
Mijn opoe kwam uit een gezin waar ze het niet zo fijn had. Ik stipte dit al aan donderdag in mijn blogpost. Inmiddels ben ik heel wat wijzer geworden maar laat dit stukje nog even liggen. Terug naar mijn opoe. Anna Martina. Ging als meisje van 17 naar haar oom in Amsterdam. Haar grote zus was haar al voor gegaan. In januari dat jaar is haar tante overleden en in maart gaat zij daar in dienst. Haar oom is namelijk een deftige meneer die bij de rijksbelasting werkte. 
Dit zijn woelige jaren voor mijn opoe. In 1924 is haar oudste zus overleden en in 1929 zal haar andere oudere zus overlijden. Terwijl zij in Amsterdam en later Dordrecht zit. Ze heeft het daar heel fijn in de grote stad. Ze heeft het ook getroffen met haar werkgevers. En ze geniet met volle teugen van het stadse leven eind jaren 20. Ze is weer thuis geweest toen haar zus op tragische wijze een einde aan haar leven maakte. Maar in 1930 vertrok ze weer voor een andere positie. Op de kaarten staat Alkmaar. Maar mijn oom(haar jongste zoon, zegt dat ze naar Dordrecht ging) Het kan natuurlijk ook dat de familie vanuit Alkmaar naar Dordrecht verhuisde en zij mee ging.
Toen ze in 1933 terug kwam op Wieringen was ze natuurlijk niet meer die vissersdochter, maar een wereldwijze dame geworden . En ze droeg de stadse mode! Waar de lange kousen nog gedragen werden op Wieringen was het in de stad mode om korte sokjes te dragen en blote benen. Waar men schande van sprak op Wieringen. De bijnaam "de barones" heeft  ze vaak gehoord, maar ergere scheldwoorden kreeg ze ook achter zich aan. Ze is daar opnieuw in dienst gegaan bij een winkelier, die goed geboerd, of moeten we zeggen gehandeld, had. Ze waren niet zo aardig voor haar daar.....

Haar fijnste herinnering waren de eerste echte knooplaarsjes, die ze kocht van haar zelfverdiende geld in Amsterdam. Dat was zo bijzonder, dat ze geen veters maar knoopjes had. En dan vertelde zo, nog steeds trots, hoe dat je zulke laarsjes vastmaakte. En hoeveel bekijks ze er wel niet mee had gehad.
Het heeft haar door alle moeilijke jaren heen geloodst.
En dat is wat ik zie als ik naar Downton Abby kijk.
De droom van een beter leven :)
Fijn Weekend