Over praatpalen enzo.....op weg naar het VU

Wat is de wereld toch weer veranderd in de afgelopen 8 jaar.
Kom je bij het station, hebben we geen loket meer. De ov-winkel is een kiosk geworden.
Kun je dus alleen nog maar kaartjes uit de automaat trekken. En als je het even niet snapt moet je naar de praatpaal....maar dan eentje zonder privacy. Die staan nu op het station.... Je moet op een knop drukken, in een speakertje spreken en dan praten ze terug. Vanuit een callcenter wil ik wedden. Kan iedereen horen hoe dom je bent. :(
Ik voelde me nu toch echt zo'n oudje, die de wilde wereld niet meer bij kan houden.
Jeeeeeetje zeg
Dan stap je uit op Amsterdam, waar ik al 8 jaar niet meer uitgestapt was, en dan kan je gewoon niets meer vinden. Ze zijn daar nog steeds aan het verbouwen!!!!
Wat een doolhof,
ingang van de metro kwijt
de centrale hal is verzet, inclusief winkels, dus ik was wat in de war.
En natuurlijk geen loket te bekennen!
Gelukkig staan her en der daar wat van die hokjes met een persoon erin om informatie te geven. Geen praatpalen hier. Je zou ze niet kunnen horen in al die herrie. Net zo min als de persoon in het hokje trouwens....de oren doen het ook al niet meer zo best.
Ik heb dus om hulp gevraagd, en stond daar gelijk ook zo stompzinnig mezelf te excuseren. Alsof het die vrouw wat kan schelen dat ik daar al 8 jaar niet meer ben geweest en dus niks meer snap van waar de ingang van de metro gebleven is. Ze glimlachte op haar allerliefste en zei dat we buitenom moesten gaan. Dan loop je naar beneden en herken je daar ook he-le-maal niets meer.
Jeeeeeeeetje zeg.
Ik heb mijn ogen uit gekeken, pas op het perron herkende ik waar ik was. Eindelijk! Dit kon ik! Dit heb ik 10 jaar lang elke dag gezien....het rook er zelfs nog hetzelfde.

Afijn
om een lang verhaal kort te maken,
gisteren gingen we naar het VU voor de voorlichtingsbijeenkomst van de genderkliniek.
Zoon heeft daar 3 uur lang in de college banken gezeten of hij daar thuis hoorde.
Kneep me geregeld even in de hand en stuurde vliegkusjes door de lucht.
Ik was  doodmoe,
vast van de opwinding van de reis ;)
In de halfverlichtte collegezaal vielen mijn ogen dan ook dicht bij het verhaal van die ene saaie psycholoog. Om door Zoon wakker geknepen te worden haha....wel opletten mam!
Na afloop kreeg ik van Zoon een heel verhaal, want hij had goed opgelet, over wat hij allemaal moest veranderen om het een succes te maken. Hij was opgelucht, blij, borrelde van de energie.
Missie geslaagd dus.
Er zullen nog vele reizen volgen in de toekomst.
Gelukkig weet ik nu de weg weer ;)