Zon op mijn dekbed
het lijkt wel zomer,
als de wind niet woei........
Het is al kwart voor 10 inmiddels,
ik heb geen idee wat ik net allemaal gedaan heb maar ik zit nog in bed. Nadat ik Dochter uitgezwaaid heb ben ik weer teruggekropen, maar niet gaan slapen. Was ik wel van plan. Ik slaap al nachtenlang heel slecht. Dan ben ik zo gestrest, dat ik regelmatig met mijn hart in mijn keel wakker wordt.
Gisteren droomde ik zo naar, zo ongelooflijk naar, dat ik in mijn droom zo'n angsthart kreeg. Ken je dat, dat je hart zowat uit je borst bonkt, omdat iets zo ongelooflijk erg is dat je het even niet aan kan?
Dat gevoel had ik niet bij mijn ouders.
Ik was als in een waas, en ging door en door en door en door.....oja ik huilde wel hoor. Diep wanhopig. Maar verder voelde ik niets in mijn lijf. Die deed niet mee! Letterlijk. Alles zat op slot....tot aan de longen aan toe.
Tot nu,
want het lijkt nu wel of alles van de afgelopen 6 jaar als een grote golf over me heen spoelt. Alle keren dat mijn hart op slot ging bonkt het nu er op los. En dan ben ik tegelijk ook zo in en in verdrietig. En voel ik alles wat ik toen gewoon niet wou voelen en dus wegstopte.
En ik wil het nog steeds niet voelen.
Nee!!!!
Maar mijn lijf wil niet meer op slot.
Dus onderga ik de stormen die razen door mijn lijf. Duik er dan maar midden in, voel, huil en schreeuw wat ik al veel eerder had moeten doen.
Het is niet makkelijk mezelf te laten gaan.
Er is een gevoel van schaamte voor zoveel zwakte,
en ook voor het een last zijn voor anderen.
Ja ook dat....ik hou nog steeds rekening met anderen. Stom best wel.
Dit weekend stond ook in het teken van een naderend afscheid van Zoon.(over 4 maanden, je kan er maar beter vroeg genoeg mee beginnen ;)
Dit weekend werden zijn pc en zijn games overgebracht. Zijn bureau is nu akelig leeg.
"Niet erg hoor mam," zei hij tegen mij, "ik hou ervan als er niet zoveel in mijn kamer staat."
En daarin verschilt hij zo ontzettend veel met Zus, die haar hele kamertje bomvol heeft. Hij is een minimalist, waar zij een maximalist is :)
Eén ding is zeker: Deze herfst wordt anders dan alle anderen.
Ik wens je heel veel sterkte. En hoop,dat je vele oude "zeer"in behapbare brokken er uit komt.
BeantwoordenVerwijderenSnap dat dat heel moeilijk is , geniet een beetje van de zon en veel liefs
BeantwoordenVerwijderen