vrijdag 6 september 2013

sick as a dog

Zoon is ziek,
sick as a dog, zogezegd.
We dachten nog dat het bij een dagje zou blijven, maar nu drie dagen verder is het nog steeds niet helemaal goed met de ingewanden. Dus hangt hij, klaagt hij, jammert hij en baalt hij met volle overgave.
Dat kan hij goed.
Vol overgave ziek zijn, en vol overgave gewond zijn. Ook als  het maar een schrammetje is ;)
En met dat vol overgave bedoel ik dan ook meteen vol overgave flink aanwezig zijn.
Tis allemaal niks waard met dit weer.
Helemaal met dit weer.

Dacht ik eerst nog dat het kwam omdat de juf gebeld had waar Zoon nou bleef(en dus dat ze hem wel verwachtte????) is het nu wel duidelijk dat hij echt buikgriep heeft.

Ja de juf belde dus.
Hoe het was, en wat we nu deden?
Ik wist niet goed wat ik met die vraag aan moest hoor. Na de opmerking van donderdag nu ineens dit. Dus zei ik dat ik thuisonderwijs gaf. Dat ik na het gesprekje van donderdag en na het bestuderen van de dossiers in de vakantie nu niet bepaald het idee had dat ze nog op hem zaten te wachten. Waarop ze geschrokken verklaarde dat ik dat verkeerd begrepen had hoor. Zo had ze dat niet bedoeld. Ze had dat gezegd omdat ze merkte dat Zoon het op dat moment niet aankon in de groep en dat zij begrepen had dat ik eerst wou praten en toen hoorde ze maar niets.
Tsja.....
Zo kun je een krom verhaal ook recht breien natuurlijk.
Dinsdag mag(moet) hij dus weer komen proberen. Je snapt wel dat Zoon niet echt blij is nu.
Nu we een rooster met werk hadden samengesteld. Nu de rust was weergekeerd. Nu we een duidelijk plan hadden.
En het lullige is dat we allemaal weten waar dit toe leidt. Dat allang duidelijk is dat het zo niet gaat werken. We proberen het al 3 jaar. En in die 3 jaar is er meer stuk gemaakt dan opgebouwd. De gore arrogantie van school en de Raad maken het alleen maar erger. Met hun eisen.....ik denk dat ik zo ook die school maar eens binnen moet wandelen en eisen dat het anders moet. Dat ik bepaald heb dat het anders moet en dat zij dat gewoon moeten doen anders vaardig ik een bevel uit.
Want zo gaat dat hier steeds,
echt
ik ben zoooo pissed, dat dat soort mensen gewoon even je leven kunnen binnen walsen en zeggen dat zij vinden dat het niet zo mag. Dat er zorgen zijn. dat er desnoods met drang en dwang voor gezorgd wordt, dat wat zij willen doorgedramd wordt.

Je ziet het in de hele wereld gebeuren waar psychopathische idioten de macht pakken.
*Waar een bedrijf zomaar  met de mededeling kan komen, dat ze schaliegas komen boren. En dat niemand daar echt wat over te zeggen heeft, want dat bedrijf wil het en dus gebeurd het! Met de nodige kietelsessies bij de minister is het nu bijna gelukt. Er worden wat onderzoekjes bij elkaar gejokt om de publieke opinie de mond te snoeren en het is een feit?
*Of hoe een land als de VS meent een strafexpeditie te moeten gaan voeren tegen een land wat nog steeds niet onder de wereldbank geschaard is en wat niet mee wil werken aan de grote oliepijplijn nu het oorspronkelijke plan is mislukt. De VS wil dit en dus moet het gebeuren. Desnoods gebruiken ze geënsceneerde opstanden en aanslagen en flink wat propaganda als bewijsmateriaal om hun zin door te drammen.
*Waar een zogenaamde zorg instelling/bureau nu vanaf de conceptie gaat bepalen of je een risico bent voor je kind en waar drang en dwang ingezet gaat worden als je niet meewerkt met de persoon die aan jou en je gezin wordt toegewezen(Amsterdam)
*Waar straks loketambtenaren gaan bepalen of je kind naar een echte specialist mag(tansitie-jeugdzorg naar de gemeenten)
* Waar scholen heftig samenwerken met bjz, politie, schooldokter, in ZAT teams omdat niet het leerproces maar de zorg belangrijker is. Om ouders te dwingen een zorgtraject te volgen, omdat school het allemaal niet meer aankan.

De onbeschoften hebben de halve wereld.
En ik ben nog steeds niet onbeschoft genoeg.
Beschaafdheid,
we raken het al meer kwijt.



2 opmerkingen:

  1. Het is om droevig en treurig van te worden. Tegenwoordig is het niet meer voldoende om ergens je schouders onder te zetten. Al dat leed weegt veuls te zwaar. Maar uiteraard blijven wij dat altijd proberen. Beterschap voor je zoon. Groetjes van Kakel, maar NIET voor de schooljuf ;-(

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beterschap! En heel veel sterkte. Ik hoop dat je de moed vind om iets leuks op te pakken voor jezelf. Even wat anders.

    BeantwoordenVerwijderen