Wat gebeurde hier nou?

Ziek van de zenuwen was ik,
helemaal hyperventilerend op de fiets. Dapper doorgeploegd hoor...maar toch.
Ik wist gewoon niet wat ik moest verwachten.
Het kon gewoon alle kanten op.
En erger nog, het kon ook nog eens zo wezen dat ik het één hoorde maar dat men achteraf toch het andere bedoelde.....ja dat kon ook nog.
Dat hebben we al eens meegemaakt....
Klotsende oksels dus gisteren.
En dan zit je daar ineens aan tafel.
Gaan ze ineens heel gezellig doen, babbelden wat. Juf begon over de gemiste kans in de groep, omdat hij daar nog niet geweest is. En toen switchte het gesprek ineens naar de onderwijsdoelen.
"Wij weten ook dat datgene wat Zoon nodig heeft  niet datgene is wat wij kunnen aanbieden," zei juf....en toen begon men over de wereldschool....juf was ineens heel voortvarend. De orthopedagoge nam het gesprek over en ik ben gaan luisteren. Wat gebeurde hier nou?
"Hoe kan de combinatie gemaakt worden dat wat hij doet op het projecthuis aansluit op wat hij thuis doet?" vroeg de orthopedagoge...
Juf "Alles kan maar je moet dan wel komen...."
En toen zei ze ineens," we kunnen ook voor een andere weg kiezen..."
Ze begon over de trajecten waar Zoon in komt straks en zou dat elkaar niet bijten?
Dat gaat vòòr op scholing.
"In dit geval kunnen we het heel goed onderbouwen naar de lpa als hij niet naar school komt."
Ik weet niet wat ik voelde, voelde ik wel wat?
Geloofde ik mijn oren?
Ineens begon men over materiaal van de wereldschool wat aangeschaft moest worden, en de dyslexie pot die beschikbaar is. Mensen die ze moesten contacten, de lpa die bericht zou krijgen.

Ik ben als verdwaasd naar buiten gelopen.
"Wat gebeurde hier nou?" vroeg ik de orthopedagoge terwijl we in de stralende zon buiten stonden.
Ze glimlachte.
"Ik denk dat ik toch maar een taartje moet halen," zei ik tegen haar.
En zo fietste ik naar huis.
Beetje dwaas,
beetje in de war,
bijna overtuigd...........