Going home

Ik wil vertellen,
over hoe het nu gaat en waar we mee bezig zijn.
Ik wil vertellen hoe ik me voel zonder in herhaling te vallen, clichés op te schrijven, saai te worden.
En ik weet niet hoe ik dat moet doen.
Eindeloos lijkt mijn treurnis, eindeloos dit ellendige stomme rot verhaal.
Ergens heel ver weg is een piepklein lichtje, bijna niet te zien. Ik fiets wel, maar ik kom amper vooruit.
Ken je dat gevoel, dat je droomt en dan in je droom aan het fietsen bent maar het kost zo ontzettend veel moeite. Elke trap op het pedaal doet je maar een millimeter vooruit komen. Zoooo zwaar is de rit. En om je hen staan allerlei ongeduldige mensen, die willen dat je opschiet en als dat niet lukt dan maar afstapt en het opgeeft. Zodat zij er voorbij kunnen.
Ik had die droom jaren geleden, net na de dood van mijn moeder.
Dat ik vanuit haar huis op de fiets stapte op weg naar de stad. Daar moest ik heen!
En dat ik meteen al een soort van enorme tegenwind had. Ik wam het eerste hofje al amper uit. Maar ik zette door, ik had een doel. Onderweg zag ik allerlei lichten opflitsen in de tuinen waar ik langs fietste. Die lichten waren daar geplant door anderen, zodat ik zou verdwalen als ik die lichten ging volgen. Elk licht wat ik voorbij zwoegde doofde maar dan kwam er een andere voor in de plaats. Er waren er die ik met grote moeite voorbij kwam. Dan moest ik afstappen en een stukje lopen.
En dat was nog maar het begin......
Uiteindelijk kwam ik bij de rotonde op weg naar de stad.
Achter mij stonden mensen te pushen, ze wilden dat ik sneller ging. Ze duwden tegen mijn fiets en bleven maar zeggen dat ik af moest slaan, Dat dat de beste weg was. Maar ik wou naar de stad, en als ik af zou slaan zou ik niet in de stad komen maar kwam ik thuis.
Dan zou ik mijn doel niet halen.
In de verte was echter geen licht in mijn droom.
Het was er grauw en grijs.

Lange tijd dacht ik dat de droom mij vertelde dat ik door moest zetten, dat ik mijn doel moest verwezenlijken. Dat ik niet moest luisteren naar die mensen die zeiden dat ik niet tegen de stroom in moest gaan maar af moest slaan en naar huis moest gaan. Tot ik net de zin opschreef van hierboven...."..als ik af zou slaan zou ik niet in de stad komen maar kwam ik thuis."
THUIS
Maar daar moet ik ook heen!
Dat ik dat niet eerder bedacht heb.
Ik moet naar huis.
De reis heeft nu wel lang genoeg geduurd.