Schuldgevoelens,wroeging,schaamte?
Wie zal het zeggen,
zoonlief heeft visite gehad en heeft er van genoten,
mijn dank voor het recht op staan en het hart laten spreken mannen!
Aan het einde van de dag heeft deze mamma van tante helaas wel de volle lading gekregen.
Zij kwam niet......zij was nog druk bezig met "het lesje" wat hem geleerd moest worden.
En dat lesje wordt nu doorgezet naar dochterlief.
Ik kan daar zo droevig van worden.
Van dat met twee maten meten, van dat iedereen naar elkaars hand willen zetten, van dat misplaatste beledigd zijn als het om het gedrag van kinderen gaat.
Van het willen opvoeden, maar dan met de methode waarop de plank gigantisch mis wordt geslagen. Zo mis ,dat je juist dat gedrag veroorzaakt wat je af wil leren.
Dat die onbeholpenheid en dat kinderachtige "ik laat me niet...." juist het tegenovergestelde veroorzaakt van wat je wilt bereiken, en dat ik dat vaak genoeg gezegd en uitgelegd heb maar dat ik beticht wordt van niet opvoeden.
Ik word ook moe van het meepraten met de stelligste en daarmee iemand anders volledig door het slijk te halen. Woorden doen pijn, het is energie wat aankomt, het is de dolk in je hart.
Consuminderen,
misschien wordt het eens tijd om te consuminderen als het om beledigd te voelen gaat.
Dat het een zegen kan zijn om nu eens niet alleen aan onszelf te denken en onze gevoelens.
Dat wij de aandacht ook eens op die van een ander kunnen richten,
en in kunnen voelen hoe het voor een ander moet zijn om geen woorden te kunnen vinden voor de verwarring die je ervaart wanneer een ander altijd kwaad op je is,
voor het nooit iets goed kunnen doen,
altijd de schuld overal van krijgen,ook al heb je niks gedaan,
en het continu afgewezen, gedrild en gecommandeerd worden.
Bij voorbaat al,
omdat de ander niet dezelfde denkbeelden heeft,
of uit een een nest komt wat hetzelfde denkt als ieder ander.
Misschien is er nog hoop,
durven we onze eigen weg te volgen.
"Willen we ons niet mee laten intimideren, omdat het een ander niet bevalt wat we doen.
Durven we helemaal onszelf te zijn, ook al wijkt dat af van het gemiddelde.
Daar moeten we heen, weg met de angst, leven vanuit het hart, want het is mijn vaste overtuiging dat uiteindelijk liefde alles overwint."*
~
http://helix-ilse.blogspot.com/
Wie zal het zeggen,
zoonlief heeft visite gehad en heeft er van genoten,
mijn dank voor het recht op staan en het hart laten spreken mannen!
Aan het einde van de dag heeft deze mamma van tante helaas wel de volle lading gekregen.
Zij kwam niet......zij was nog druk bezig met "het lesje" wat hem geleerd moest worden.
En dat lesje wordt nu doorgezet naar dochterlief.
Ik kan daar zo droevig van worden.
Van dat met twee maten meten, van dat iedereen naar elkaars hand willen zetten, van dat misplaatste beledigd zijn als het om het gedrag van kinderen gaat.
Van het willen opvoeden, maar dan met de methode waarop de plank gigantisch mis wordt geslagen. Zo mis ,dat je juist dat gedrag veroorzaakt wat je af wil leren.
Dat die onbeholpenheid en dat kinderachtige "ik laat me niet...." juist het tegenovergestelde veroorzaakt van wat je wilt bereiken, en dat ik dat vaak genoeg gezegd en uitgelegd heb maar dat ik beticht wordt van niet opvoeden.
Ik word ook moe van het meepraten met de stelligste en daarmee iemand anders volledig door het slijk te halen. Woorden doen pijn, het is energie wat aankomt, het is de dolk in je hart.
Consuminderen,
misschien wordt het eens tijd om te consuminderen als het om beledigd te voelen gaat.
Dat het een zegen kan zijn om nu eens niet alleen aan onszelf te denken en onze gevoelens.
Dat wij de aandacht ook eens op die van een ander kunnen richten,
en in kunnen voelen hoe het voor een ander moet zijn om geen woorden te kunnen vinden voor de verwarring die je ervaart wanneer een ander altijd kwaad op je is,
voor het nooit iets goed kunnen doen,
altijd de schuld overal van krijgen,ook al heb je niks gedaan,
en het continu afgewezen, gedrild en gecommandeerd worden.
Bij voorbaat al,
omdat de ander niet dezelfde denkbeelden heeft,
of uit een een nest komt wat hetzelfde denkt als ieder ander.
Misschien is er nog hoop,
durven we onze eigen weg te volgen.
"Willen we ons niet mee laten intimideren, omdat het een ander niet bevalt wat we doen.
Durven we helemaal onszelf te zijn, ook al wijkt dat af van het gemiddelde.
Daar moeten we heen, weg met de angst, leven vanuit het hart, want het is mijn vaste overtuiging dat uiteindelijk liefde alles overwint."*
~
http://helix-ilse.blogspot.com/
Lieve Bibje,
BeantwoordenVerwijderenIk ben voor het eerst op je blog. Jij had mij eerder gevonden. Ik heb nog maar twee blogs gelezen maar krijg het nu al koud van jouw pijn en die van je zoon, vast weer een van vele prachtige maar miskende kinderen die hier tegenowwordig op aarde zijn.
Toevallig is mijn zoon a.s. zondag ook jarig, hij wordt 14. Mag ik jou en je kids als verjaarscadeautje voor allemaal wat helende energie voor het hart sturen? Het Universum heeft genoeg!!! Dat kunnen jullie wel gebruiken....!
Dank je wel Ilse,
BeantwoordenVerwijderenhet heeft ons erg geholpen(zie mijn blog http://bibje.blogspot.com/2010/02/een-nieuw-begin.html)
lieve gr ~Bibje~