Neeeee het is geen griep gelukkig,
maar wel keelpijn, nog steeds. En ik ben nog steeds moe....maaar hé wat maakt het uit. Ik kruip zo lekker in mijn bed en dan ga ik slapen.

Vandaag was de eerste keer Projecthuis voor Zoon.
Ik heb het al vaker meegemaakt, hoe school een beeld van mijn kind maakt en dan in real life toch dat beeld een beetje anders is, dan was geschetst.

Ik maakte het al eens met Dochter mee, die volgens haar oude school weinig tot geen initiatief toonde in leren, sociaal emotioneel nog wel het een en ander te leren had en eigenlijk helemaal niet zo haar best deed. Dat werd een mavo met deze instelling. Dat ze al vanaf de eerste cito consequent A's scoorde maakte niets uit zeiden ze ook nog........Des te grote was de verrassing op de Leonardo, waar meester haar de grootste verrassing vond sinds jaren, omdat ze helemaal het tegengestelde was van wat school had vermeld in het dossier.

Vandaag iets soortgelijks.
Zoon ging zitten, praatte een klein beetje mee in het kring/koffie/krantje/thee-gebeuren en ging toen hard aan het werk aan zijn taak. Hij werkte 3 hoofdstukken door in het uurtje en begon een vierde.....en na de pauze deed hij samen met een "huisgenootje" boodschappen en daarna de strijk....en gezellig dat hij het vond! Helemaal goed dus......"Ik ben eerlijk gezegd heel erg verrast,"zei de juf tegen mij. En tegen Zoon, "En hoe vond je het nou vandaag?" Waarop hij stellig zei, "Ik kom vaker!"

Nou dat is duidelijk niet waar?
Nu maar blijven hopen dat hij hier kan blijven. Dat ze het verslag van de psychologe ter harte nemen en ons met rust gaan laten, zodat Zoon op kan bloeien en eindelijk weer een toekomst zonder bedreiging heeft. Daar gaan we voor. Hij heeft de zorgen van de wereld al lang genoeg gedragen........