woensdag 19 december 2012

I wish


De film is weer af,
zucht,
op de een of andere manier geeft het me altijd een katterig gevoel. In het begin tranen(die dode moeder/geliefde) en dan al die verliefde mensen en dan aan het einde het happy end....leuke film, prachtig thema, maar ....maar....wanneer ga ik dat nou eens meemaken?
Zo'n liefde waarvan je weet dat'ie helemaal goed zit, die je "of your feet" swiept en je het gevoel geeft dat je nooit meer echt alleen hoeft te zijn? Voor altijd gekoesterd en samen oud worden?
Ik weet heus wel dat ik het allemaal alleen kan hoor, na 10 jaar is dat wel duidelijk geworden. Maar mag ik het dan nu weer eens af en toe uit handen gaan geven? Gewoon eens even niet aan het roer staan? Gewoon even.....
In dat gesprek van vanmiddag voel ik me dan zo alleen staan, ik tegen de rest die het allemaal zo goed bedoelen maar eigenlijk allemaal anders zien dan ik. Waar huil ik dan uit en tegen wie kan ik brullen dat het niet eerlijk is, wie gaat er dan naast me staan? En wie gaat er samen met mij ten strijde?
Aan wie kan ik het overlaten? Wie kan ik zo vertrouwen dat ik het los kan laten?
Wie is er net zo opgewassen tegen de grillen van mijn kinders en ziet ze net zo lief als ik? Zo lief dat 'ie zijn leven ervoor zou geven, bij wijze van spreken ? Wie zou zo voor mij willen gaan?
Ik guts nog maar een stempeltje en droom wat verder.....
'T is allemaal niet zoals in de film,
was het maar waar,
I wish

♥ .¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸.♥







4 opmerkingen:

  1. Wat moeilijk voor je, ik snap wel wat je bedoelt en ik kan wel zeggen in een relatie is het ook niet altijd halleluja maar ik zou er niet aan moeten denken om mijn maatje te missen, terwijl ik hem soms met liefde achter het behang plak hoor ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik zou best iemand met liefde achter het behang willen plakken ;)

      Verwijderen
  2. Pfff wat moeilijk hè ...
    Gewoon even een virtuele knuffel van mij komtie X

    BeantwoordenVerwijderen