Zwijmelen op Zaterdag

30 jaar geleden (oeps is het al zo lang geleden?)
oke, nog een keer....30 jaar geleden ging ik op een dag naar school. Het was de laatste woensdag van het jaar. Die dag ging de klas op excursie naar Petten, naar de kernreactor, en ik was fel gekant tegen alles wat ook maar in de verte te maken had met kernafval  en dus ging ik niet mee. Bovendien had ik ruzie met een klasgenootje en met de rest van de klas was ik ook al geen vriendjes. Natuurlijk ging school wel gewoon door voor hen die niet mee gingen, geen idee hoeveel dat er waren. Ik dacht dat ik wel een van de weinige zou zijn. Dus nam ik vriendin mee naar school. (Weet je nog Sien?) Om ons nog enigzins te vermaken nam ik een brief van een vriendin uit Amsterdam mee....dat deden we toen nog, corresponderen. Dikke vette brieven schreven we elkaar.
Affin,
in de ochtend pauze kwamen we aangefietst. Druk natuurlijk op het schoolplein, dat werd zoeken naar een plekje voor de fiets. Bij het muziekgebouwtje was plek dus daar stalden we onze fiets. Omdat het zo druk was bleven we daar ook zitten op onze bagagedrager, en lazen samen de brief. Giechel giechel.....je kent dat wel, pubermeiden onder elkaar.
Toen kwam M*** aanrijden en hoewel er zat plek was moest en zou hij zijn fiets naast de mijne stallen. Zijn tas kwam klem te zitten en hij begon te vloeken(GVD)
 "Moet je erbij?"vroeg ik dus, heel onschuldig (hihihi)
"Nee ik heb het al,"grijns grijns....dat was leuk, ik had sjans.
 Hij  was een van de groep punkys van school die me het hele jaar al bezig hielden en steeds aandacht probeerden te trekken.
Denk even aan het blogje van hiervoor, we zijn nu 2 jaar verder en inmiddels ben ik alto en echte puber maar nog steeds dodelijk verlegen! En vooral géén punker....ik hoor nergens bij. Maar ben wel interessant dus. Mijn broertje wordt regelmatig uitgehoord door vriend die weer bij mij op school zit en in het clubje thuishoort.
 Maar goed, we gaan verder....
De bel ging en Sien en ik liepen naar de trap toe. Voor ik het wist was ik omringd door de punkys (O hellep) Schreeuwde er eentje nog "wacht effe,"om zijn tas van het bankje te grissen en zo volgden het hele stel me de trap op, terwijl ze joelend op elkaars rug sprongen om mijn aandacht te trekken. Helemaal foute actie natuurlijk! Ik schrok me wild en werd knalrood(vre-se-lijk!!!) en had ter plekke zo in de grond willen zakken ofzo. Iedereen keek onze kant op. Sien was helemaal verbaasd. Wat gebeurde hier nou? Het was nog afgesproken werk ook....ik snelde de trap op en liep zo snel mogelijk naar boven en liet een groepje knulletjes teleurgesteld in de hal staan. Het zweet brak me aan alle kanten uit zeg, dat mij dat moest overkomen ......
Ik hoorde E*** nog zeggen ,"Ze kijkt toch niet, ze gaat naar boven" Ik had eerder al de arme jongen geen groetjes terug gedaan (kwam niet in me op, is dat nou niet vreselijk stom?) Zou dit voor hem geweest zijn?
Ik zal het nooit weten vrees ik. Vandaag kwam ik E*** tegen en op mijn hoi zegt hij nog steeds een verward en geschrokken hallo terug. Want inmiddels durf ik wel wat te zeggen hoor, Die dodelijke verlegenheid die ben ik geloof ik wel kwijt.
Dit was het jaar van Michael Jackson, maar U begrijpt wel dat dàt echt niet kon hè! En Fame(stiekum wel leuk) en Doe Maar (verschrikkelijk natuurlijk!) Dus hier een liedje wat ik wel draaide....;)

Oja...school ging dus niet door, te weinig leerlingen. was ik mooi een dagje vrij!



Voor meer gezwijmel op zaterdag, kijk bij Marja