woensdag 30 april 2014

Woensdag

Ik ben in de kleren. Jawel. Na dagen van hoesten en slapen en snotteren en zweten was gisteravond, na een flinke huilbui, ineens de koorts weg. Pats boem weg. Zo raar. En dat voelt toch fijn. Dus dacht ik vanmiddag (want flink lang in bed gebleven) ik kan de kleren wel weer aan.
Nou dat heb ik geweten!
Zweet op de neus en helemaal kapot.
Zo flink als ik leek, zo slapjes ben ik nog.... Maar het begin is er. Nu maar hopen dat ik niet te vroeg uit bed ben gekrabbeld.
Ik zat me er ook zo te vervelen. Dan lig je daar maar. Beetje slapen. Beetje lezen. Beetje facebooken. Beetje slapen maar weer. Ik was er wel klaar mee. Dochter was steeds de hort op en Zoon had het ook megadruk. Ik voelde me dus nogal zielig en alleentjes boven in mijn slaapkamer. En handig was het ook al niet.
Afijn ik was dus vandaag beneden. En ik moet zeggen, na het aankleden ging het wel weer. Hoewel mijn grootste overwinning pas net was. Toen ik de trap weer op moest en voor het eerst niet tollend boven aankwam. Niet benauwd en hoesten en helemaal kapot. Mooi niet. Ik lig nu fris en fruitig en moe maar niet gesloopt in bed. Klaar voor een lange reis in dromenland.

Ja en dan de keuze van het liedje......ze kwam thuis met een hartjesketting. En beste vriend had er ook 1 in een andere kleur. Zij roze, hij blauw. Omdat ze beste vrienden zijn! Iedere zinspeling op iets anders wordt afgestraft met een dodelijke blik. Zo naar....ik maar denken dat ze me alles vertellen zou. Dream on Bibje...... Nou ja, toen plopte dus dit gedrocht van Barbara Streisand in mijn hoofd. En daar zit 'ie nog steeds. We doen hem dus gewoon. Knop op 10 en galmen maar.

dinsdag 29 april 2014

Druilerige Dinsdag ;)

7 uur 5
Ik ben alweer een hele tijd wakker. (Half 6 om precies te zijn) Ik ben moe, slap, warm en nog steeds niet lekker. Gisteren een dag lang vreselijk veel gehoest. Zoveel dat het zweet me steeds uitbrak van al die excersice...is daar een Nederlands woord voor wat de lading dekt?
Ik moet ineens aan die psychiater denken in het VU. Die het raar vond dat een gewoon Nederlands gezin tweetalig was. En dus als aantekening in het rapport schreef dat het opvallend was dat Zoon Engels sprak....piep!!! wijf!
In een tijd dat scholen tweetalig lesgeven en dat als geweldig gezien wordt, is dit briljant. Zoon gaat nml niet naar school spreekt als een native. Maar ja...ze moeten wat te zeiken overhouden. Ik merk dat het me nog steeds raakt. Of nee, eigenlijk heeft dat snert gesprek mijn vakantievrede verstoord. Piehiep wijf!
Ik ben gewoon pissed!
En aan die anger heb ik nog geen handen en voeten gegeven. Dus vecht ik dat robbertje met mezelf. Tjah....nu ben ik dus ziek. En glijden de dagen weg in lamlendigheid.

1 ding is zeker....ook vandaag ga ik weer veel slapen. Hoop dat ik me dan snel weer beter voel. Welterusten!!!

zondag 27 april 2014

Zondag Zohondag....

Ik voel me niet joepie. Mijn neus doet zeer en mijn keel doet zeer en ik nies en hoest en snif wat af. Ik kan amper door mijn neus ademen. Heb al een heel pakje zakdoekjes volgesnoten en mijn hoofd....mijn hoofd....haaaaaatsjoeeeeee
Hier heb ik helemaal geen zin in. Ik had wilde plannen voor vandaag. Ik wou naar buiten en naar de stad en in de tuin en nu hang ik als een natte dweil in bed.
Zou het helpen als ik nog een tukje doe? Het is immers nog vroeg (half 8) Misschien dat het lijf daar wat van opknapt? Dan kan ik in ieder geval iets doen? Hier word ik ook onrustig van. Iebelig....ik wil wat doen. Actief zijn. Als mijn lijf maar mee wou doen! Uche uche hatsjieeeee. Snif....
Oké
Dat doet de das om....ik ga nog even slapen. Fijne Zondag
Peejes: ik werd wakker met dit lied in mijn hoofd...daarom dus :D

zaterdag 26 april 2014

Zwijmelen op Zaterdag

Dochter met puts op
Kleine meisjes worden groot.
Ik had het allemaal al in mijn hoofd, over hoe ik het op de blog zou schrijven, ik was al aan het vertellen in mijn hoofd en zag de beelden voor me over hoe het allemaal gegaan was de afgelopen week en nu sta ik voor het scherm en kan ik het niet meer. Writersblok....of nee, ik kan geen woorden aan mijn beelden geven.
Jeeee zeg wat irritant nou toch weer.
Want er is iets gebeurd waar ik als moeder best even van moest slikken.
We zijn weer een fase verder.
Zo eentje die je niet aan ziet komen, maar waar je zo ineens met je neus bovenop wordt gedrukt.
En dan besef je met een licht gevoel van weemoed, dat de kinders groot worden. Dat je niet meer overal heen hoeft met ze, dat je niet meer bang hoeft te wezen dat je ze ergens kwijt raakt in de massa. Dat je eigenlijk een beetje teveel aan het worden bent. Ja teveel ja....vreselijk....
Dat er ineens een EERST KLOPPEN!!! op de slaapkamerdeur staat.( nu hadden we die al een tijdje hoor maar toch) En dat er soms gewoon even niet verteld wordt wie wie is en hoe het allemaal zit........


Zo kwam ze ineens thuis met een puts(muts/pet) van één van de jongens van de Grease-groep. Die mocht ze lenen want ze vond hem zo leuk. En als ze dan geld had kocht ze er zelf eentje. Ik geloofde haar natuurlijk op haar woord. Ja waarom ook niet, toch?
Toevallig was de bijbehorende knul ook altijd aanwezig als er iets gepland was...maar ja, ze waren met de hele groep...dussss
Totdat ik vandaag ineens oog in oog kwam te staan met het heerschap.
Het "hallo mevrouw" kwam nog net niet van zijn lippen, maar daar stond haar knuffelmaatje dan. Beetje verlegen, beetje stoer, met zo'n zelfde puts op als dochter en hij stelde zichzelf keurig voor. Gaf gelijk een voorstelling op de piano...(jaloeeeerrrrrssssss) Dochter zong erbij, want zo wist ik al de hele week, ze gaan samen op het open podium staan. Broer grijnsde wat, en keurde hem goed. Nichtje was ook gelijk helemaal weg van hem. En weet je, hij is gewoon leuk. Echt iets voor dochter.
Maar dat mag ik niet zeggen natuurlijk, want ze zijn alleen maar hele beste vrienden en knuffelmaatjes. Van enige mate van verkering of zoiets is he-le-maal geen sprake hoor!
Dus hou ik me op de vlakte. Maak af en toe een grapje, en ben vooral heel erg bezig met hoe ik nu overkom als toekomstig schoonmoeder.
!!!
Ik kan niet meer als slons door het huis natuurlijk, en het huis moet vanaf nu ook spik en span. En mijn humeur ook natuurlijk. Want stel je voor dat ik een toekomstig vriendje wegjaag ....vreselijk, dat moeten we niet hebben natuurlijk. Ik bevind mij hier op onontgonnen gebied én op glad ijs. Ik kan het zomaar verprutsen en dan voorgoed te boek staan als schoonmoeder!......brrrrr
Het tijdperk bijna-toekomstige schoonzonen is dus aangebroken.
En ik weet niet of ik daar nu al klaar voor ben hoor.
Adem in, adem uit Bibje......





vrijdag 25 april 2014

Sprookje


Het bleef niet zonder gevolgen, die nare aanval van de psych aan Zoons adres. We moesten wel even wachten maar toen hadden we ook wat. Prachtig vuurwerk en een kind in tranen, omdat niemand hem serieus neeeeemt en niemand nu eens echt luistert....weeehhhh
Denk je eindelijk in rustiger vaarwater aangeland te zijn moet hij zijn vacht nog schudden. En daar zit een hoop rotzooi in. Van oud zeer tot wat we de afgelopen dinsdag weer meemaakten. In al die reddingsdrift vergeten de heren en dames alleen, dat het niet om een ding gaat maar om een jongen van vlees en bloed. En dat die jongen er zo zoetjes aan helemaal klaar mee is, dat zij hem willen redden op een manier, die niet past bij wie hij is. En dat ze dan,als hij niet meewerkt, hem allerlei afschuwelijke karaktertrekken in de schoenen schuiven. Om hem daar weer van te willen redden. Want ze gunnen hem zo, dat hij net als de rest is.
Dan komt alles wel goed.
Beetje schaven. Beetje kneden. Beetje druk uitoefenen. Desnoods apart gezet en daar komt dan toch uiteindelijk het ideale kind van de band rollen.
Tjah.....
Geloven ze het zelf?
Tis wel een mooi sprookje....dat dan weer wel.



woensdag 23 april 2014

De dinsdag Voorbij

7 uur...
Een moeilijk begin van de dag. Sleepte me naar de bushalte om te ontdekken dat de OV van ons beiden leeg was. Dat werd dus lopen. Op zich geen probleem maar ik was benauwd van de stress dus een vet probleem. We liepen door de vroege ochtendzon naar het station. Dit was de eerste dag sinds vorig jaar dat het warm was meteen al.Dat vakantie-gevoel overviel me helemaal. Ware het niet dat ik nu wat moest....dat hoort niet bij vakantie :(

Het gesprek met het "team" was ook niet bepaald een succes. Die psychiater die heeft iets naars over zich. Je kent het type wel. Poesje aai/katje krab. Achter je rug om word je neergesabeld. Toen ik aangaf dat informatie over Zoon altijd via ons aan iemand doorgegeven wordt, was men verrast en bezorgd natuurlijk. Over privacy en art 36 moet je deze mensen nog immer voorlichten.

Zoon werd zo boos van haar kwaadsprekerij dat hij met gebalde vuisten zichzelf aan het beheersen was. Pet over de ogen getrokken, zodat zij hem niet meer intimiderend kon aankijken. Hij raakte al meer overprikkeld. Iets wat zij als odd gedrag aanzag. Volgens haar was hij moedwillig autoriteit aan het uitdagen. Ik kon haar wel wat doen met haar nare opmerkingen jegens Zoon. En Zoon dus ook, zei hij achteraf. Hij had haar het liefste over het bureau gesleurd ware het niet dat dat onbehoorlijk gedrag was. En zo was hij niet!

En toen gingen we naar huis.....een brok adrenaline. Uitgestapt op het Museumplein en de rest gaan lopen. Even de zon op ons gezicht en de stress uit ons lijf lopen.
Dat duurde in alle drukte een uur. En wat voor uur....Zoon kletste de oren van mijn hoofd en het viel nu eens niet op dat hij hard praat. Hij viel sowieso niet op! Hij ging op in de massa en dat ontspande. Aan alle kanten. Ook bij mij!!!
Dat gevoel wat hier in ons stadje heel erg heerst, dat is daar niet. Hier moet je beheerst, stil, spik en span en in de laatste mode gekleed zijn. Modelkind!!!
Dus loopt Zoon vooral voortdurend op eieren. En voel ik de blikken voortdurend in mijn rug branden. Je doet het hier nooit goed.
Daar is iedereen zichzelf op straat.
Wat een bevrijdend gevoel is dat toch....helemaal voor een puber. We waren na dat uurtje lopen dan ook helemaal opgefrist en konden er weer tegenaan!!!
Op naar de rest van de vakantie!

dinsdag 22 april 2014

Dinsdag

Zonsopgang
Nog 1 minuut, dan gaat de wekker. Ik haat de wekker. Nog 1 minuut, dan moet ik opstaan. Ik haat opstaan. Nog 1 minuut en de vakantie is weer over. Voor 1 dag dan....
Nog 1 minuut en we gaan dan maar weer. Op naar het VU. Op reis maar weer. Ik haat reizen als ik me moet haasten. Ik haat reizen zo vroeg in de morgen. Ik wil helemaal niet. Hoe verzin ik het toch om ja te zeggen terwijl ik nee bedoelde?
Voelde ik me opgejaagd?
Voelde ik me verplicht?
Ik weet wel, dat ik toen nog niet wist, dat Dochter vakantie zou hebben. En daarom moet ik dus nu er uit. Voor de laatste keer voorlopig. Gelukkig voor de laatste keer......

maandag 21 april 2014

Paaszondag

Ondertussen in mijn weitje....
Zit hier op mijn bankje onder het raam te genieten van het laatste licht. De zon is net achter de horizon verdwenen. De vogeltjes zingen hun avondlied. Auto's komen terug van de Paasdiners en familiebezoek. Verderop hoor ik iemand drummen (cool) en de kids zijn aan het ballen op het gras.
Zoon heb ik vandaag een nieuw kapsel gegeven. De lange lokken was hij helemaal zat. Dochter vertelde me over hoe ze , samen met haar knuffelbuddy, mee gaat doen met het open podium. Ik heb uitgeslapen, samen paasontbijt gedaan die Dochter had verzorgd, wat gelummeld in mijn weitje en de pinksterblommetjes bewonderd.
Het was een rustige dag. Zo eentje waarbij je zo'n gevoel van "heeeeerlijk" krijgt. Een "die doen we nog eens over"dag.
Het begint nu echt te schemeren.
Ik hou van dit moment. Zo stil zitten. Wat mijmeren, dromen, mediteren. Mijn gebed opheffen naar het universum. Het is mijn stille tijd. Mijn moment van opgaan in alles wat is. Ja....hier hou ik van. Slow Live....

zaterdag 19 april 2014

Zwijmelen op Zaterdag

Lui ben ik. Al de hele week. Zo lui dat het blogschrijven, en eigenlijk ook al het andere schrijven, er bij in schiet. Gewoon geen zin in gehad. Niet eens gemist. Ook dat niet.
Wat ik dan wel gedaan heb?
Nou dat is nog eens een goede vraag.
Ik heb een gesprek bij de leerplicht-ambtenaar gehad. En gezegd dat het nu wel een keer genoeg was geweest en wanneer hij nu eens vertrouwen gaat schenken nadat de rechter dat ook al tot 2 maal toe heeft gedaan? Duidelijk is wel dat school afgedaan heeft. Zoon functioneert niet in de groep. Eindelijk staat dat zwart op wit. Tot de zomervakantie is in iedergeval vrijstelling. Daarna moet het opnieuw beoordeeld worden. Pfff alsof er dan ineens een wonder gebeurd is. Dat zou nog eens fijn zijn zeg!!!!
En verder?
Nouuuu uuuhhhhh
De week is voorbij gegleden.....ik heb wat krabbeltjes getekend. Wat schrijf oefeningetjes gemaakt van de "Give your dream wings"e-course. De nieuwe serie films van "Het kleine huis" gekeken. En een healing gegeven aan ex-schoonmoe. En vooral veel gehangen, gezeten en geslapen. Ik zal het nodig gehad hebben.
En dan is nu de vakantie begonnen. Twee weken liggen uitgestrekt voor ons. Uitslapen. Lummelen. Genieten. Laat ontbijten. Opblijven en naar de sterren staren, gewoon, omdat dat kan.
Gelukzalige zucht......
Nu maar hopen dat we veel zon krijgen en ik mijn winterjas eindelijk uit kan laten.....lente lente ik kom er aan!!!

   Enjoy :)

zaterdag 12 april 2014

Zwijmelen op Zaterdag


Ik ben alweer laat met mijn zaterdag zwijmel, maar dat mag. Want ik heb een lazy dag. Een zonder de kinderen dag. Ik ben een weekendje vrij. En een vrij weekendje dat betekent uitslapen en lummelen en niksen en tuttelen enzovoorts. Nou dat kan ik heel goed hoor!!!!!! Zekers na de wilde en hectische musicalweek van dochter. Ik ben nog aan het bijkomen van haar stage-avonturen. Mijn gezicht staat nog steeds in de trotse glimplooi. En dat voor GREASE....weet je wel....wat ik in mijn tijd gewoon HEEL ERG STOM vond!
Ja echt!
Juist omdat iedereen het helemaal geweldig vond, vond ik het heel erg stom.
Ik wou niet in 1 adem genoemd worden met die zwijmel-tuttebellen van de klas. Daar distantieerde ik mij van! Voelde ik me veel te goed voor. Dat gegil en gegiechel...belachelijk! Daar deed ik mooi niet aan mee, dat snap je wel. Doe effe normaal zeg
Natuurlijk was ik diep in mijn hart ook best wel een beetje weg van Danny, en zong ik de liedjes mee met Hanneke, mijn vriendin, want die had de lp. En in een heel laat stadium durfde ik het ook wel aan om de gekregen stikkertjes op mijn pennenbakje te plakken. Maar zo zwijmelen als de meiden van mijn klas, dat nooit!
Dat vond ik zo dom, zoooooooo,
nou ja zo dus.
Daar zijn gewoon geen woorden voor hahaha.

Daarom, echt voor de laatste keer, en ook omdat ik nu wel schandalig veel plezier had én heel veel samen met dochter gezongen heb de afgelopen 6 maanden, nog 1 keer Danny!
"Sandy my darling, you hurt me real bad........."
Zucht Zwijmel .....


Fijn weekend!







vrijdag 11 april 2014

Dag 1

Ik volg een online course (klinkt dat mooi hè? )
"Give your dreams wings"
Ik krijg elke dag een mail met daarin een link naar een video en een aantal vragen om uit te werken in mijn journal (klinkt ook al zo mooi) Vandaag ben ik met de eerste begonnen. Nadat ik de tweede mail in mijn mailbox ontdekte. Het was de afgelopen dagen zo'n gekkenhuis hier met onze actrice in de dop, dat ik er faliekant overheen gelezen had. Nou ja, ik had er toch geen tijd voor. Ik heb wel geschilderd tussendoor. Dat kon nog net. Hoef je ook niet bij na te denken. Liever niet zelfs! Beter is het om totaal in het nu te zijn en als het ware één te worden met de kwast. Heel rustgevend is dat.

Helemaal nu blijkt dat dochter met haar collega's wel 3 keer in de krant stond. Ze is helemaal in haar nopjes. Raakt er niet over uitgepraat. Het was een groot succes. Zo groot dat er op de tweede avond mensen naar huis zijn gestuurd, omdat de zaal vol zat. A WOP BABA LUBA! A WOP BAM BOOM!!!
http://youtu.be/0pyA6jAM3_I

donderdag 10 april 2014

musical en een recycle schilderijtje


Vandaag maar eens een oud prinsessenschilderijtje van dochter
 tevoorschijn getoverd. Zij keek er niet meer naar om en het lag maar te verstoffen.
Nadat ik eerst een poging had gedaan om de prinses weg te poetsen (lukte niet!)ging ik maar verder. Ik vond wel dat het tijd werd voor een experimentje. Lekker spetteren! Is weer eens wat anders niet waar?

Y
En dit is dan hoever ik gekomen ben....morgen gaan we weer verder.
Straks eerst dochter ophalen.
Gisteren had ze de première van de schoolmusical hier in de schouwburg.  Het was een daverend succes.
En dochter schitterde in haar rol. En was na afloop dronken van het applaus en de complimenten :)
Vandaag is de 2e en laatste voorstelling.
"Ik weet nu echt wat ik wil mam, ik wil op het toneel. Acteren en zingen en dansen. Musicallen......"
Volgend jaar doet ze weer mee!
Ze deden een uitvoering van Grease. Bij gebrek aan mannen moesten de dames ook voor jongen spelen. Eigenlijk was ze eerst Patty (van het cheerleaderclubje) maar die rol vond ze niet zo leuk. Toen 1 vd twee jongens er mee stopte nam Dochter de rol over. En zo werd ze Dody. Een van de T-Birds. Een rol die ze met verve speelde. Zo stoer......het was een feest om te zien!!!!  Van allemaal!!!!!
Daarom nu dus een liedje uit Grease. Enjoy!
http://youtu.be/4l2tLIZHlBQ

zaterdag 5 april 2014

Ome Joop en de speeltuin Zwijmelen op Zaterdag

Ineens plopte dit liedje in mijn hoofd en de hele dag bleef het bij me. Hoe dat zo ineens? Ik weet het niet hoor. Maar dat ik bij het horen hiervan allemaal warme gevoelens kreeg is niet zo gek. Denk grote vakantie, in een tijd dat de meeste mensen gewoon thuis bleven. De tijd waarin ik met al mijn vriendinnetjes kon spelen in de speeltuin, die toen die titel nog waardig was. Een hele zomer schommelen, trommelrennen, glijden van de grote glijbaan. Slingeren aan de ringpaal, klanken op de bootschommel bij het hek. Klimmen op het grote en klein klimrek...dat was net een soort van iglo. Beresterk en gaaf om op te staan.En op het veld in het midden handstand oefenen of radslag of zelfs overslag en bruggetje.
In het gras!!!
Eindeloos genieten. Tussendoor een ijsje halen of even naar tante Tini die in de 4=6 werkte naast die speeltuin. Elke dag weer. Dringen voor het hek, want voor 9 uur kon je niet naar binnen. En dan hadden we het niet over wat verdwaalde kleuters hoor. Neehee. Iedereen tot een jaar of 14 kwam daar. De ouderen kwamen meestal ome Joop helpen bij zijn taak van oppasser. Stonden achter het raam van waaruit de ijsjes en snoepjes verkocht werden en hielpen bij ongelukjes en ruzie en opstootjes. Daar bracht ik de meeste tijd door....
En in bed. Want het was ook de zomer waarin ik de boeken van de kameleon van mijn opoe kreeg. Ze ruimde de kinderspullen op van oom. En die had ze allemaal. Ik heb ze die zomer, allemaal, liggend op mijn buik in bed/dan wel op bed gelezen. Wat een feest. Wat een zomer.....
Daarom dus....Danzes maintenant.....
Fijn weekend