maandag 27 december 2010

even rust

"Handen" van mijn vader en zoonlief en dochterlief op de Intensive Care.


Het was een lege kerst voor ons.
Geen ouders meer om het mee te vieren.
Zoonlief die maar naar pappa was gegaan waardoor ik en dochterlief met zijn tweetjes over waren. Ik had het nog wel overleeft, met een film en warme chocomel op de bank,maar voor dochterlief, die nog immer niets verwerkt heeft van de afgelopen drie jaar, was die stilte bedreigend en erg moeilijk. Ze wilde weg, ergens heen, vriendinnetjes laten komen om te logeren, de dagen overschreeuwen......alles om maar niet stil te hoeven staan bij ons gemis. Om maar niet te hoeven voelen. Om maar te vergeten.Net doen alsof.
Ik ben blij dat we even rust hebben.
Oud en nieuw nog en dan kunnen we weer gewoon verder leven.
___________________________________________

It's been an empty Christmas for us.
No parents to cellebrate it with.
Son went to his dad, daughter and I were alone together. I would have survived with a movie and a hot chocolate on the couch, but for my daughter, who still hasn't mourned over the last three years, the silence was threatning and very difficult. She wanted to go out, having girlfriends to come over, scream the day away....all so she would not have to remember our loss. So she would not have to feel. So she could forget. Just pretending.
I'm glad this part is over now.
Only newyears eve to come...and then we can go on living "peacefully".

Above a picture of mij fathers hand when he stayed at the Intensive care, just waking up from his coma. The other hands are from my son and daughter.

~


zondag 26 december 2010

woensdag 22 december 2010

Bijna kerstmis/nearly christmas


mijn bijdrage op mams@work

Nog twee dagen en het is de dag voor kerstmis. Ik moet nog van alles doen:
1- Jurk voor dochterlief regelen voor het kerstdineetje vanavond.
2-Dochterlief heen en weer rijden naar optreden in de stad.(ze gaan kerstliedjes zingen in het winkelcentrum)
3- Nu chocomel maken voor het ontbijt. Broodjes smeren voor school!
4- Kleding klaarleggen.
5- Zoonlief bewerken dat hij zonder zeuren naar school gaat.
5- Zelf kleren aan doen, en make-upje doen en haren doen....
6- Dochterlief aansporen vooral niet te treuzelen met aankleden.
7- Grijze bak aan de weg zetten(moet ook alles zelluf doen:-( )
8- Zoonlief naar kanjerclub brengen vanmiddag en er een tijdje bij zitten(boekje maar mee nemen)
9- Huis netjes maken en dan toch maar eens de kerst binnen halen(nog steeds geen boom enzo)
10- Even een diepe ZUCHT slaken.
Ik ga het redden!
Nog drie dagen...dan hebben wij hier ook EINDELIJK vakantie!!!!!!

____________________________

Two days and christmas eve is there. There are a million things I have to do:
1- Finding a pretty dress for daughters Christmas dinner at school.
2- Driving daughter to and from choir practice and presentation.(they will sing christmas carrols in the mall)
3- make choclate and sandwiches for school.
4- prepare the clothes daughter and son will wear today.
5- Work on son so he will go smoothly out of bed this time.
6- Put my clothes on, make-up and hairdo....
7- Make daughter do the things so she won't delay everthing.
8- Get son to giant-club at the church this afternoon andf be there for a while(don't forget to take a book with me)
9- Do some house cleaning.
10- Take a deep breath.
I'm gonna make it.
Three more days to go....then finally we have our Christmas holliday!!!!


zondag 19 december 2010

Dankbaar/Gratefull

"I love me" by Danielle*

Goedemorgen,
ik ben al een tijdje op en had even geen zin meer om terug te kruipen.
En wat doe je dan als je je broodje en theetje op hebt?
Computeren dus.
Nadat ik afgelopen dagen weer wat schokken en onthullingen te verduren heb gehad zat ik net wat doelloos plaatjes te kijken op de blogs die ik volg. Geen zin om nu te somberen, geen zin om te klagen, het is uiteindelijk niet mijn schuld dat het gebeurd is en het is ook niet mijn schuld dat een ander alleen maar haat kan voelen naar mij toe. Tijd om het los te laten dus.
In navolging van de blog van Danielle schrijf ik 6 dingen op om dankbaar voor te zijn.
Het is per slot van rekening bijna kerstmis...

1 Het is me gelukt om deze week, zonder een cent uit te geven, toch elke dag een gezonde maaltijd op tafel te zetten. Dit dankzij lieve vrienden die de voorraad kast hebben aangevuld en mijn eigen planning om goed uit te komen!!! Bless You lieverds!

2 We zijn vorige week gratis naar de film geweest, met drinken en popcorn! Merci Maris!!!!!Godbless.

3 Broer heeft me ondanks de strijd die er sinds de dood van mijn moeder is ,toch gebeld ivm ziekte "kleine" broertje. We zijn er nog lang niet, maar er is een opening.

4 Ik heb weer een boek verkocht, nadat het een paar maanden stil is geweest op mijn verkoop account.

5 Dankbaar voor alle gebeden die voor ons worden opgedragen.

6 En de beste verassing van allemaal; vonden wij vrijdagavond een heel groot kerstpakket voor de deur. Wie deze kerstman/vrouw is geweest weten we niet, mochten we niet weten. Maar ooo als je dit leest, JE HEBT ONZE AVOND HELEMAAL OPGEFLEURD!
Bless You


__________________________

Goodmorning.
I have been up for a while and did not want to go back to bed.
And what do you do when breakfast is eten and tea sipped away?
Excactly, you sit down and turn on the PC.
After dealing with a schock and learning some things about the way he is looking at me, I vieuwed aimlessly at pretty pictures on the blogs I follow. I don't want to feel down! I don't want to lament. It's not my fault it happenend, and it's not my choice to hate that much. Time to let go.
In imitation of Danielle I decided to write down the things I am gratefull for.
After all it's nearly Christmass....

1 I've done it this week. Whithout spending as much as a dime I managed to survive this week. We had good food on the table every day thanks to my dear friends who helped to fill my pantry. My own economical ways also helped a lot. BLESS YOU ALL!!!!!!

2 We've been to the movies last week, with popcorn and soda al in one package. For free!!!Thanks Maris, Bless you....

3 Brother called me about illness of "little" brother, even though we are not on speaking terms since my mother died. We have a long way to go, but there is an opening.

4 I've sold a book after silence on the sales account for a few months.

5 So thankfull for all the prayers dedicated to us.

6 Last but certainly not least; we found a huge Christmass gift in front of our door fridaynight. Whoever is the Santa ,he/she will not reveal him/herself. So if you are reading this...YOU MADE OUR NIGHT!!!!!!!Bless You....

~

vrijdag 17 december 2010

~We kunnen nog lachen~


Gisteren verrast met een bezoekje van Zus!
Was alweer een tijdje geleden. Door ziekte en zeer, en grote en kleine dippen hadden we elkaar amper gesproken. Ze zag er moe uit. En dunnetjes. We keken elkaar aan met zo'n blik van;
"Het leven is loooooodzwaar"
.
Kopje thee dan maar?
"Ja lekker".
CV wat opgeschroefd, want uit bed was het toch wel een stuk kouder dan erin.
En lekker op de bank genesteld. Nou kom maar op dachten we beiden.
En ja hoor....Daar kwam het:
Eerst gal spuwen,
alle ellende leggen we dan voor ons neer,
al dan niet vergezeld met tranen,gezucht en gegrom om ons vervolgens wanhopig af te vragen waarom ons dit toch steeds weer overkomt. Ik deed er na een week ziek en wanhopig zijn grif aan mee. Voelde ook wel lekker om even weer helemaal door het stof te gaan. Ik bedoel maar, het is toch ook zo! Als ik alles op een rijtje zet heb ik een aardige CV in 'ROT LEVEN'.
"Ik snap het niet hoor,"zei Zus,
"als er echt iemand daarboven is,waarom laat hij dit dan gebeuren?"
"Ik weet het niet,"zei ik zuchtend.
Terwijl ik me afvroeg of God hier überhaupt wel iets mee van doen heeft. Lichtelijk in de war over deze wending in het gesprek en mijn geen idee hebben over het waarom van alle dingen, die ons overkomen, nam ik nog een slok thee.
Ik had werkelijk geen antwoorden.
"Omdat we het aankunnen zeker,"zei ze wat schamper."Je krijgt dat wat je dragen kunt."
"Nou dan ben ik bere-sterk", zei ik tegen Zus.
"Ben je ook", zei ze daarop.
"Nou lekker dan, ik wil dit helemaal niet!"Ik.
"Neuh!" Zus.
Slokje thee.
"En ik maar visualiseren....helpt allemaal niks." Zus.
"Neeeee, kan visualiseren wat ik wil maar het is er nog steeds niet hoor, wat ik zo graag wil." Ik.
ZUCHT
Nog een slokje thee.
"Maar we kunnen nog lachen!" Zei Zus net toen ik op mijn zuurst keek.
"Jah?" Ik terwijl de lach al om mijn mond krulde.
"Jaaaa zie je wel, je doet het al."
Gelukkig....
we kunnen nog lachen.

_________________________________

Yesterday I had a surprise visit from Sis.
It had been a while. Sickness and stuff, big and small problems made us not talking to one another. She looked tired and thinish. We looked at eachother with that look.
"Life sucks!!!"
Cuppa tea?
"Yes please!!!"
Central heating a degree higher, outside the bed it was a lot colder than inside. I sat snug on the couch. Lets have it out we both thought. And yes, there it came;
first we complained a lot, together with or without tears and sighs and growls. And then we asked ourselves desperatly why, for gosh sake, it always happens to us?????? After a week of being ill and feeling down I howled toooo, much to my own pleasure. It felt good going through the dust, I mean....life sucks,doesn't it. When al things come together I can make a huge resume of 'a rotten life'.
"I don't get it," said Sis,
"when there is realy someone up there(roling her eyes upwards) why does het let these things happen???"
"I don't know, " I said with a sigh.
Meanwhile wondering what God had to do with all of this. A bit confused about this bend in the conversation and not knowing the why of things that happen to us, I took a sip of tea.
I really had not a clue.
"Because we can handle it I guess," Said Sis contemptuously. "You get what you can carry."
"surely, I am as strong as a bear ."I said to Sis.
"Wel you are!." Said Sis.
"Great, I did not want this!." Me.
"Nah." Sis.
Sip of tea.
"I still keep on visualising...wont do me any good though!"Sis.
"Noooo, I can visualise what I want, but what I want still isn't there."Me.
BIG SIGH
Another sip of tea.
"But we can laugh though!" Said Sis just when I had the sour look on my face.
"Yeah?" I said while my mouth started curling in the corners.
"Yeah, I see you doing it right know."
Thank God!
We still can laugh about it.

~




vrijdag 10 december 2010

~Wanneer is dat nou gebeurd/ when did this happen?????~




Vandaag een klein fotoshootje gehad.
Best wel schokkend eigenlijk.
Ik ga al jaren niet meer echt op de foto. Wil niet zo graag meer. Meestal ben ik degene die de foto's maak. Soms heel soms waag ik me aan een zelfportretje. Maar daar schrik ik dan weer zo van dat ik het daarna weer en hele tijd laat. De laatste mooie foto maakte de verpleegster op de ic toen mijn vader ontwaakt was uit zijn 52 dagen durende slaap-coma. Dat was een mooi foto...de blijdschap straalde er vanaf, bij ons allemaal. Daar zag ik er nog wel fris en fruitig uit. Daarna zijn de foto's er niet beter op geworden.
Erger nog,
er is iets gebeurd met mij.
In die drie jaar heb ik mijn jeugd afgelegd.
Ik zie er niet meer uit als een jonge meid.
:-(
Waar ik op mijn dertigste nog uitgemaakt werd voor een van mijn eigen leerlingen door een moeder die kwam praten over haar dochter en dacht dat ik een klasgenootje was, kan ik daar nu alleen nog maar van dromen. 13 Jaar later zijn de kreukels onverbiddelijk in mijn gezicht gekerft en wat ik ook doe, ze gaan niet meer weg. De zorgen staan gegriefd tussen de ogen en de (zogenaamd) gezellige lachrimpeltjes, de hangwangen, de witte slierten in mijn lange haar......ja laat ik maar ophouden.......Ergens onderweg naar nu is er iets gebeurd waar ik niet eens door had dat het gebeurde.
VRESELIJK!!!!!!!
En nu kom ik in de krant met die foto.
Er wordt mooi niet gefotoshopt, daar beginnen ze niet aan.
Klaar ben ik ermee.
Weg illusie dat ik er nog best wel jong uitzie.
ZUCHT
Nou ja........

_______________________________________________


Had a little fotoshoot today.
rather shocking actually.
I don't get myself fotografed much. I don't want to anymore. Usually I am the one taking the pictures. Sometimes I dare to make a selfportrait. Being agahst about it and not do it again for a while. The last beautifull picture was taken after my dads awakening of the 52 days of sleepcoma. We were al so happy, it radiates of the picture. I looked fresh and sparkling there. After that the pictures did not get any better.
Worse
Something happened to me.
In those three years I layed down my youth.
I no longer look like a young girl anymore.
:-(
At thirthy I looked like my pupils at school, them being 16 years of age. Parents often thought I was one of there childs classmates. I can only dream of that now 13 years later.
Wrinkels, frowns, silver in my long hair, jowls, do I need to go any further???? Somewhere down the line something happened to me and I did not even notice it happening!
APPALLING!!!!!
And now that picture wil be in the newspaper!
Noooo there will be no fotoshopping, don't be daft.
As ever!
Gone is the illusion that I am still looking like a young girl.
Well....Well......

~






dinsdag 7 december 2010

~Pretty Pictures~








Took some pretty pictures on my walk this morning.
Makes me thankfull I live in this neighbourhood. Where we can hear the horns of the ships which are blowing because of the sea-fog and were I can see the lighthouse shining its light in the bedroom at night.(like I used to have at home when I was a girl) It's the end of the dry land, after that, all there is, is salt water. And across there are the isles........but not today, today they are hidden in a veil of misty curtains......

~

maandag 6 december 2010

~SinterklaasGOEDHeiligman~


2007
Het was een echte "Hoor de wind waait door de bomen" Sinterklaas.
Ik liep met een zak met wat kadootjes over de donkere winderige parkeerplaats naast het ziekenhuis. Mijn ouders lagen daar beiden opgenomen. Mijn vader had nog niet zo lang te horen gekregen dat hij nooit meer beter zou worden, mijn moeder had van alle ellende een zware longontsteking opgelopen. Ik was alleen. Nu mijn ouders beide niet van de partij zouden zijn hadden mijn beide broers besloten dat ik het maar gezellig alleen met mijn kinderen moest gaan vieren. Mijn ene broer wou niets meer vieren, mijn andere broer ging het gezellig met zijn schoonfamilie vieren. Ik was moe van maanden heen en weer rijden, verdriet en wanhoop en eenzaamheid. Sinterklaas....het zou nooit meer hetzelfde worden. Nog geen maand later stierf mijn vader.

2010
Sneeuw met Sinterklaas.
Oma leeft ook niet meer.
De eerste Sinterklaas van vele die ik met mijn gezin alleen zal vieren.
We zijn er alledrie aangeslagen van. De week ervoor is dan ook vol boosheid en tranen en slecht humeur. Van alles gaat mis, en het "gebrek aan" is nu wel heel erg duidelijk. De zak wordt gevuld met een laagje kadootjes. We doen ons best maar bij mij komt de sfeer er niet echt in. Gelukkig hebben de kinderen nog feestelijkheden op school en komen zij wel aardig in de stemming.
Pappa belt op om te vragen of ze bij hem willen logeren....ja willen ze wel....ik voel me nog ellendiger, Sinterklaasweekend alleen? Dochterlief wil achteraf toch liever thuis blijven. Gelukkig denk ik stiekem......

Sinterklaasavond.
Zoonlief kwam blij thuis, opgelaten ,vrolijk, hij heeft er zin in.
"Wat doen, nu de kadootjes meteen maar?" vraagt hij. "Nee "zegt pappa, "straks als ik weg ben". Zoonlief schrikt even, "maar je zou erbij zijn?" Hij en dochterlief zeuren wat en oke...pappa blijft en eet mee. De kadootjes gaan in de zak(en in ene is ie toch vol O joepie) Maar wat nu? Wie gaat de kadootjes bij de deur zetten en op het raam kloppen? wil zoonlief weten. Hij zit er behoorlijk mee in zijn maag. Pappa wil niet, ze geloven toch niet meer dus waarom die zak bij de deur???
Omdat dat zo hoort volgens zoonlief! Hij piekert en piekert en bedenkt dan dat hij het zelf gaat doen. Of ik mee wil werken. Maar tuurlijk!
En zo bedenkt hij dat "Ik zogenaamd de katjes gaat zoeken in de tuin en dan loopt ik om en klopt op het raam en jullie moeten dan zingen natuurlijk en dan komt ik later weer binnen en mogen jullie de zak pakken."(Dat alles zegt hij aan een stuk door in mijn oor, het is wel geheim he)
Zo gezegd zo gedaan.
Zoonlief loopt naar buiten, roept naar de katjes..."WOOOOOOLKY THEEEODOOOOR"
en ik hoor hem door de steeg rennen. Dan horen we een geroffel op het raam en gaan we snel zingen.(Ik en dochterlief, pappa grijnst wat meewarrig, hij vind het maar raar.)
Ik loop naar de deur en zoonlief komt hijgend de keukendeur binnen met de mededeling" Ik kan ze niet vinden hoor!?!"
"Moet je kijken" zeg ik" Sinterklaas is geweest," en zo begint zoonlief te glunderen en kijkt tevreden en blij om zich heen. Nu kan het feest beginnen.

Half negen gaan we naar bed. Als ik nog wat vergeten ben in de auto moet ik naar buiten en warempel, daar staat nog een zak. Ik roep naar de kinderen en zeg dat Sinterklaas nog een keer geweest is. Ze hollen in pyama naar beneden en zoonlief begint uitgelaten de kadootjes te verdelen. "OOOOOO kijk mam,", ze zijn blij verrast. Dochterlief rent naar de deur en roept heel hard,"Daaaankjeweeeeel voor wie de kadootjes bij de deur heeft gezet!!!!"
Wat voelen wij ons gezegend dit jaar.
Het is de eerste van vele Sinterklaasfeesten die ik met mijn gezin allleen vier.
Het is de mooiste tot nog toe!

~







zaterdag 4 december 2010

~Snow~

Pretty picture at the front of our house

Wolky the cat loves the snow


Can't get enough of it