Nieuwe camera en niet weten hoe het ding werkt, maar er tegenwoordig ook geen knappe gebruiksaanwijzing meer bij krijgen, want dat kun je zo ook wel(het wijst zich vanzelf zeg maar) Dus pielen en internet op en nog meer pielen en uuuuuuuuuuren verder eindelijk de eerste foto in de dropbox gesmeten. Hè hè....
slapeloze nacht had ik ervan, want ik was pas rond 2 uur klaar en dan moet je jezelf nog klaar maken voor het bed. Totaal gesloopt. En dat na twee dagen aan het werk in mijn atelier to be. Die nu eindelijk leeg is, of nee, waar de troep van de kinders uit vandaan is. Ik ben happy(en moe haha) en zie een week vol schilderen, van de muren wel te verstaan, in het verschiet.
Wat zal ik doen, blij roze/oranje of kuikentjes geel? Als het maar vriendelijk warm en zonnig is want ook gisteren was het weer snert weer, en ik ben zooooo toe aan fleurig, aan bloemig, aan blij aan zonnig. Die ene ruimte moet dat gewoon allemaal krijgen. Hoe dan ook!!!!
Afijn,
ik had dus vanmorgen ook geen zwijmel voor jullie klaar staan.
En we weten hier allemaal ook nog eens geen liedjes te verzinnen. Is dat nou niet dramatisch...want ik heb wat in mijn hoofd maar ik weet niet meer hoe het heet....iets met zomer in het park en zo...pffff
Ga ik dus zoeken en dan naar de stad en boodschappen doen en en en en en....
Jullie een fijn weekend wensen,
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ FIJN WEEKEND *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Maar weer eens een ABBA, ik was als meisje hardstikke fan, wisten jullie dat al? Plakboeken vol en iedere Sinterklaas een lp erbij...jahaaaa Bibje was Abba-fan!
Yvonne de Jong zonsondergang 26 mei 2015 bij de Lange Jaap
Dan ben je in gesprek tijdens een consult en gaat het over je leven en je toekomst en dan krijg je de vraag; "Wat houd je tegen?"
Er borrelden allerlei emoties in me op, allerlei gedachtes zwermden door mijn hoofd.
"Ik sta op de drempel en ik wil niet alleen door die deur."
"Wie wil je dan dat er met je mee gaat?" vroeg ze me.
En toen moest ik huilen, want ik wil dat mijn vader met me mee gaat. Maar mijn vader is dood. Die kan niet met mij mee dit nieuwe leven in.
BENG
Die kwam hard binnen, heel hard.
Wat had hij voor mij betekend, en wat draag ik daarvan in mijn hart, want "hij is niet weg." zei ze tegen me." Hij zit in je hart."
"Wat was het dat je vader je gaf wat je nu zo mist."
Nou daar kan ik kort over zijn; geborgenheid. Op het moment dat ze het vroeg kon ik dat antwoord niet geven, ik was te overmand door emoties. Maar dat is wat het is, geborgenheid.
Dat gevoel was in 1 klap weg, toen hij stierf. Mijn moeder en ik hebben dat beiden zo ervaren. Hij was onze rots in de branding, onze boom waaronder we konden schuilen, de armen waarin we konden kruipen, de rust die ons omhulden. Hij was de lijm van het gezin.
Alles viel uit elkaar toen hij verhuisde naar de hemel.
Jeffrey Bakker zonsondergang 26 mei 2015 in de verte onze watertoren
Rouw is een raar iets,
het is kwetsbaar, rauw, gevoelig, en op de achtergrond altijd aanwezig.
Soms denk ik dat ik er nu wel een keer doorheen ben gekomen. Bijna ongeduldig snak ik naar dat moment, dat ik niet meer in snikken uitbarst alleen al aan de gedachte aan hem. Aan haar, aan hun. Dan gaat het tijden goed, ben ik helemaal happy. Totdat het ineens weer in mijn gezicht slaat en ik ze mis, zo erg mis.....mistig is dan mijn zicht.
Mark Zijp Zonsondergang 26 mei 2015 uitzicht over de huizen
Heel anders dan de zonsondergang vanavond,
ik heb even wat foto's gejut van facebook. Allemaal lokale fotografen. Mooie luchten niet waar?
Dan vergeet je even alles,
verdwijn je in het roze rood van de eindigende dag.
Raar toch dat ik allang in mijn nieuwe leven sta, en het niet eens opmerkte.
Die begon de dag dat hij vertrok, en hernieuwde de dag dat zij hem achterna ging.
Ik ben allang over die drempel gestapt, ik moet alleen nu wel een keer die weide in gaan lopen.
Je bent veilig Bibje
Je bent veilig!
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Daar sta ik dan, zie je de sjaal en stukje winterjas? Afgelopen vrijdag....
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
ZUCHTERDEZUCHTZUCHT
zo dat is er uit.
Ik zit hier te zweten, bij te komen van een fiks benauwdheid van de afgelopen dagen. Niet super ernstig maar wel strontvervelend. Keel dicht, dik, snot, koortsig, moe O zo moe, en dan ook niet kunnen slapen. Ik heb de kachel aan, liep afgelopen dagen met een dik vest en dikke geitenwollen sokken.
Begin van het fluitenkruidpad, zo'n zalige geur
Natuurlijk wou het schrijven niet, 300 magere woorden op het scherm getikt, maar ach....misschien moet ik dit ziek zijn maar gewoon gebruiken, beschrijven en toevoegen aan het verhaal. Ja wat een idee zeg. Al bloggende kom ik toch zomaar op oplossingen. Ik weet wel dat het schrijven leuk is en avontuurlijk en dat ik soms even heel erg het gevoel heb dat ik midden in het verhaal zit terwijl ik gewoon mijn eigen leven leidt. Bizar best wel.
Waar ik eerst allerlei skeletten uit de kast haalde(een jaar geleden alweer) weef ik nu een nieuw verhaal. Maar goed, ook hier kom ik skeletten tegen hoor. Ware therapie is dat schrijven. Al was het alleen maar omdat ik te dealen krijg met de gevoelens van de hoofdpersonen en ik daarvoor wel diep moet graven om dat geloofwaardig te maken. En goed observeren hoe anderen dat doen. Dus zit ik gewoon de hele tijd te staren naar mensen/tieners.
Wat zullen ze wel niet van mij denken zeg haha.
Daar heb je dat mens weer die je altijd zo zit te begluren, ieeeeuuuuwwww
ahum
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Ja en dan het schrijven voor The Phoenix Soul. Dan krijg je de opdracht om een bio te schrijven van max 50 woorden. Dat viel nog even niet mee zeg, ik kan zo wel 100 woorden neerzetten, want ik wil natuurlijk wel dat het goed is. Dus ik op zoek naar steekwoorden enzo. Nou het is gelukt hoor 45 woorden, inclusief vermeldingen van mijn webpagina's.
Ik vind het allemaal zo spannend , iiiieeeeeee
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Fotograaf onbekend-zo wil ik het graag zien dit weekend
Dan sta je in de keuken en heb je een kerstliedje in je hoofd. Midden in mei, een maandje van midzomer vandaan. 'T is ook niet zo gek, de winterjas is nog niet uit geweest en ik heb ook nog mijn sjaal om. Er was zelfs nog sneeuw van de week in Oostenrijk en Italië.
Sneeuw in mei dus.
"Ach jaaaaa," zou mijn moeder zeggen.
Van het weekend ben ik alleen met Zoon, dochter gaat te zeilen op het IJsselmeer, met vriendin en haar ouders. Heerlijk voor haar natuurlijk, maar ik baal wel. Van alle ongeveer feestdagen zijn we dit jaar nog geen één echt allemaal tesamen geweest. Altijd is er wel ééntje weg. Nu vond ik dat helemaal niet zo erg hoor, tot gisteren en ze me vertelde dat ze mee mocht. Toen dacht ik ineens "Hè jakkes...."
Zoon is niet in een allerbest humeur de laatste tijd, het is koud buiten en nou ja dat dus.
Wat ik dan ga doen?
Schrijven maar denk ik.
Ik ben eindelijk voorbij die ene scène gekomen. Het koste me heel wat schrijf en herschrijf sessies. Het was eerst zo doods als een pier, ik lepelde maar wat op en dat was het dan. Toen bedacht ik me dat ik vergeten was de emoties en zintuigen toe te voegen. Je weet wel, alles wat je normaal wel ziet in een film maar wat dus beschreven moet worden in een verhaal. Hoe huil je en hoe voelt dat, en waarom, en wat doe je als je overstuur bent? Pfff ik kwam er pas heel laat achter dat dat was wat mistte in het geheel. Echt, het kwartje wou maar niet vallen, drie dagen lang....wanhopig werd ik ervan. Ik lag 's nachts nog te schrijven in mijn dromen.
Maar ik ben er doorheen, en hoe!
Ineens heb ik een plot, jawel, een heus idee over waar het heen kan gaan. Het zomaar ergens heen schrijven is over. En mooier nog, ik heb ineens ook allemaal ideeën voor nog andere verhalen. Dit was dus even nodig om wakker te worden. Iets wat lag te sluimeren moest gewekt worden, oprijzen, geboren worden. Ja dat ja, het moest geboren worden. Het was een hele bevalling!
38065 woorden inmiddels
and counting!
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ Fijn weekend *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
peeejes; ik ben gevraagd om te gaan schrijven voor the Phoenix Soul Yiehaaaaah
De meter draait terug, de hele tijd al, jaha de zon schijnt.
Met andere woorden, ik puter nu op zonnestroom. Het genereert nog niet voldoende om ook terug te leveren zag ik, want de cijfers staan stil. Ik heb nog zo'n analoge meter en ik wil eigenlijk ook geen slimme meter. Ik kwam er achter dat ze gisteren mijn electriciteitsnet even omgetoverd hebben tot een internet kabel. Ben ik ook helemaal niet blij mee. Dat alles om de opbrengst te kunnen aflezen op de site. Ik ga daar nog even over in beraad, laat ze maar een kabel trekken door het huis ipv dit. Er is al straling genoeg.
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
foto van Majd Alsabe- strand opgang
3 kwh heb ik vandaag(gisteren) gewonnen, en dat terwijl de puters in huis aan waren. De wasmachien een 90 graden was draaide. De boom nog gesnoeid moet worden en de zon regelmatig verstek liet gaan. Maar mijn mooie ouderwetse analoge Ferraris meter draait keurig terug. van 73 naar 70 vandaag. Ben benieuwd hoe het morgen zal gaan...ik ben nu al vet in mijn nopjes met de panelen. Laat de zonnige zomer maar komen!
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Volgende dag alweer, bijna middag zelfs.
Uitgeslapen heb ik, ik was zo ontzettend moe. Kind ziek, ander kind gesloopt, en ik moeier dan moe. Het wordt echt tijd voor zomer. Ik droom een heerlijke lange zwoele zomer. Lekker eten in de tuin, slapen onder de sterren(nou ja bijna dan) de zon onder zien gaan in de zee met mij op het strand. Dat is mijn grootste wens nu.
Ik heb een beetje te lang doorgeschreven gisteren. Dat kwam omdat ik tegen een hobbel aanliep en niet verder kwam. Ik kon geen woorden vinden aan de emoties, die ik wou beschrijven bij de hoofdpersoon zonder dat het knullig en kinderachtig klonk.Ik ben dus geen zin verder gekomen na gister avond 8 uur. En dan lig je in bed nog te zoeken naar de woorden en de scene's af te spelen in je hoofd. Oftewel, ik zit helemaal vastgedraaid in het verhaal. Ik zucht even heel diep, even flink ontspannen vandaag!
Dat is de opdracht!
foto van Petra Vermeij- visserskotter
Na mijn zo onrustige nacht werd ik wakker met Coldplay in mijn hoofd.
Hun muziek doet me altijd denken aan blauwe luchten, havens, bootjes, de eindeloze uitgestrekte weidse zee, de zon en mooie witte wolken in de lucht. Zeemeeuwen die als zilveren puntjes in de lucht flikkeren. Blauw is hun muziek, eindeloos hemels blauw.
Daarom dus Clocks....geniet van de dag :)
Het wijkje waar dochter haar krantjes rondbrengt, foto van Patrick Vischschraper
Had ik het gisteren over de winterjas, kan er nu wel een zuidwester bij, jeemig zeg, het regent nu alweer een paar uur. En ik moet nog boodschappen doen. Vet vet vet irritant is dat nou toch. En nog steeds is het 13 graden, maar in de wind en regen zal het wel aanvoelen als 10. BLEGH
Trek in wat lekkers, zo heel erg.
Zal ik cake maken?
Heb ik al heel lang niet meer gedaan. Geen zin, teveel werk enzoooovoorts.
Nou, de regen is toch nog niet weg, en ik kan dus nog even niet naar de winkel zonder zeiknat te worden. De plu gaat hem met deze wind niet worden. Heb ik natuurlijk geen zin in, in dat zeiknat worden. Dat snapt u wel.
Aangezien het volgens de buienradar nog zeker een uur blijft regen, is een cake bakken een lekkere optie(als ik genoeg eitjes heb wel te verstaan....hmhmhm....eieren op het lijstje zetten)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
En dus bakte ik een cake,
ik was een beetje roestig, de smaak is nu niet helemaal wat ik van mezelf gewend ben. Hij is ook wat droog. Ik snap nooit zo goed hoe dat kan hoor, alles doe ik altijd hetzelfde en toch mislukt er wel eens eentje...of twee, of een rij aan cakes. Jammer toch wel weer.
De regen is ook nog steeds niet voorbij.
De harde wind ook niet. Het lijkt wel herfst.
Mijn boom heeft het er best moeilijk mee, zo nog even op de valreep voor hij gekortwiekt gaat worden. De zonnepanelen liggen namelijk op het dak. En, omdat deze kant normaal het meeste zon vangt(ZO) en ik echt niet dom ga zitten wezen om dan vanwege de boom minder opbrengst te genereren, gaat de boom om. Hij is veel te groot en erg oud. Nu vroeg ik december al aan mensen of zij me konden helpen. Ja werd snel gezegd maar uiteindelijk ook weer teruggenomen. De mannen van de zonnepanelen kwamen toen met een voorstel, en nu komt er iemand die nota bene ook voor de woningbouwvereniging hier klussen doet om de boom te snoeien. Hij gaat het proberen onderhands te doen, het is immers hun woning en niet de mijne. Duimduimerdeduimduim!
Misschien stormt het later wel zo dat de boom omvalt......
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Het is inmiddels droog, maar de wind waait nog stevig. Mooi dat ik geen boodschappen ben gaan doen. En aangezien de kids er ook niet veel zin in hadden zitten zij nu vooral met de tekorten. Geen toetje dit keer en restjes eten. Is wel weer prettig voor mijn koelkast, dat wel.
Ik kom er ook net achter wat voor puinzooi de mannen hebben achter gelaten. alle wasgoed wat in de badkamer hing moet opnieuw(onder de gruis) en de allesreiniger is bovenop een kussen gevallen wat daar lag, dat wordt nog wat in de wasmachien....gaat enorm stinken vrees ik. Verder twee kneppels van gaten in het plafond, er was namelijk een keer mis geboord.
Hij's fijn! :(
Morgen de woningbouwvereniging maar even bellen, mooi dat ik dat zelf niet ga doen. Echt slordig....sowieso, van netjes afwerken hebben ze niet gehoord. Ik weet nog dat mijn vader indertijd na de renovatie van hun huis alles overnieuw heeft gedaan, omdat het zo ongelooflijk slordig en met een Jantje van Leijen was gedaan. Mijn vader ergerde zich er rot aan. Ik nu ook, ze hebben het niet netjes gedaan. Het is lelijk slordig en veel te veel in het oog springend. Zit ik met een plastic strip in de badkamer waar snoer doorheen is getrokken.
Lekker dan.
Nu maar hopen dat de panelen veel op gaan leveren, want ik heb er 10. Gelijk maar het maximale genomen, ook al mocht dat eigenlijk niet ivm mijn verbruik. Ik heb er bij gezegd dat ik nu niet zoveel verbruik , omdat ik juist allerlei elektrisch apparaten weg had gedaan. Die ga ik nu weer neerzetten, jokte ik. Voorlopig heb ik nog even geen geld voor een afwasmachien en een droger en koken op elektra. Eerst maar hopen op veel zon waardoor ik geld ga verdienen met de panelen. Of in ieder geval quitte ga lopen. Dan kost de elektra me alleen nog de huur aan de panelen.
Goeie deal toch?
Ik sluit af met Lisa Gerrard en Hans Zimmerman, zo'n mooi nummer.
Ik wou eigenlijk iets anders doen maar toen zag ik deze staan,
'Now we are free'
fijne avond :)
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★ ps: Inmiddels is de lucht blauw geworden. Ik hoop dat dit morgen ook zo is.Zou wel fijn zijn met het boodschappen doen. Doei doei.
Helderse fotograaf nog even onbekend- prachtige luchten boven het strand van Den Helder
De lange Jaap, Huisduinen zeedijk- Helderse fotograaf nog even onbekend
Zon-dag
Oké, zover is het dan wel. De zon schijnt. Maar dan heb je het ook wel gezegd.
Zondag in mei is winterjas-dag,
wind-dag,
strepen in de lucht dus waterige zon-dag,
kachel toch maar aan-dag?
Vestjes-dag en zeker geen blote-benen-dag in Den Helder dan wel te verstaan.
Want daar is het altijd zo'n 5 tot wel 10 graden kouder-dag. En koud heb ik het, ik gril, ik bibber, ik baal, en ik wil dat het hier nu eens gewoon echt mooi weer is!
Jaaaaa dat wil ik.
Ik ben gewoon he-le-maal verkeerd geboren hier, hoe verzon ik het om mijn wieg te kiezen in harde- wind-stad? Ik moet wel gek geweest zijn......
Sjoerd Brandsma- op weg naar het strandje van Huisduinen
Alhoewel
nergens zijn de luchten zo mooi
en is het uitzicht zo wijds
proeft de wind zo heerlijk zilt,
is de zee zo grijs,
zijn de wolken zo spectaculair,
staan de bloemen zo laat in de bloei ;)
Komen de bomen zó laat in het blad, en verliezen ze die ook weer zó snel,
Ik kan er wel een gedicht over schrijven. Zucht
Ik woon ik hier toch wel erg mooi,
ik moet het alleen wat vaker tegen mezelf zeggen.
En weer een blogje vol met inhoudsloos geleuter....ik weet gewoon even niks zinnigs meer te zeggen. Al mijn aandacht gaat uit naar mijn Bibje-boek. Ik heb gewoon even niets over. Misschien dat ik een nieuwe rubriek moet openen.
*¨*•.¸¸.. ★ Stel je vraag aan Bibje *¨*•.¸¸.. ★
Dan antwoord ik daarop en hebben jullie weer leesvoer haha
Eigenlijk best een leuk idee. Dus als U nog vragen hebt, kom maar op!
Wens ik
*´¨) U allen
¸.•´¸.•*´¨) een
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ *¨*•.¸¸.. ★Fijne dag!*¨*•.¸¸.. ★
30 jaar geleden,
nog net 17, eerste door-haal-uitgaans-nacht achter de rug tijdens luilak hier in het fort Dirks-Admiraal. Het jongerencentrum had een muziekfestival georganiseerd met de Dijk en Clan of Xymox en lokale bands. Het was die beruchte nacht waarin Huub van de Lubbe vroeg of hij "er ook langs mocht meisjuh" en toen ik voor het eerst eens niet luisterde naar mijn moeder en de hele nacht weg bleef. Gewoon, omdat ik vond dat dat kon.
Ze sliep de hele nacht niet, arme mens. Nu snap ik wel hoe ze zich voelde, toen kon het me geen bal schelen ;)
Vrijdag alweer
Dit stukje hierboven was van maandag, toen ik las dat de examens begonnen waren. Ik wenste dochter van Zus succes en toen vlogen mijn gedachten naar mijn eigen examen. 30 jaar geleden zeg. Ik herinner het me nog alsof het gisteren was. De school is allang afgebroken en het park heeft ook een metamorfose gehad. Net als ik trouwens ;)
Vandaag was ik met Zoon weg. Boodschappen halen in de stad. Lopen we de AH binnen, snift Zoon ineens( hij is erg geurgevoelig net als zijn mams)
"Het ruikt hier naar het ziekenhuis mam, haunting memories"
Ik ruik het ook.
"Het rook ook zo in de oude AH bij ons, daarom wou ik niet meer heen," merkte ik op.
"Nooit iets van gemerkt," zei Zoon tegen mij.
Dat was ruim een jaar voor dat mijn vader ziek werd weet ik nog, de AH
was toen net verbouwd. Ik vond de geur zo akelig dat ik er geen
boodschappen meer deed, maar helemaal naar de grote AH in de stad ging.
Dat was voordat we die geur dagelijks inhaleerden op de IC in Alkmaar. Haunting memories indeed.
Nee dan liever mijn examen herinneringen.
Het zwijmelnummer was 1 van de liedjes die me door het examen heen sleurden. En als toegift voeg ik nog een filmpje van 2 klasgenoten van me bij, zanger/gitarist Paul (onze plaatselijke James Dean ;) en saxofonist Arjen. Paul kon enorm goed piano spelen. Hij deed dat dan ook regelmatig in de pauzes in de kantine waar een piano stond op een piepklein podiumpje met een hekje er om heen. Ik kon daar altijd erg van genieten zo in de tussenuren. De video is echter van geheel andere orde, maar klinkt wel lekker! Dus enjoy.
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★Fijn Weekend *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Ken je dat, dan lig je lekker in je bed, je ogen gesloten, heerlijk in dromenland en dan moet je plassen. In je droom wel te verstaan!
Geen knappe wc te vinden, geen goede plek, smerig of gewoon openbaar maar ja je moet dus je zal. Getsie, getsie, smerig, vies en schaam, schaam....maar oké het is een droom, je wordt opgelucht wakker en gaat gewoon naar je eigen schone frisse toilet (mits je kids niet daarvoor een enorme remspoor in de pot hebben gelegd, met bij behorende odeur haha)
Vannacht was het in mijn droom ook weer eens zover, alleen nu hield het niet meer op. Je kunt wel zeggen dat de sluizen open waren en niet meer dicht gingen, ik bleef plassen. Een enorme stroom kwam er uit. Ondertussen zat ik maar op die wc-pot en liepen mensen in en uit.
(heeeel gezellig)
Het duurde zó lang dat ik mijn geduld begon te verliezen, pfffffff was het nou nog niet klaar!?! Waar kwam het allemaal vandaan zeg, waar had ik dat allemaal gelaten ooit? Aan mijn buik merkte ik niet zoveel, die werd er niet dunner van. Dus waar het vandaan kwam?
Met enige opluchting werd ik om 4:54 wakker en ben ik naar de wc gegaan, Er kwam niet eens zo heel veel uit.
Maar dan nu de betekenis:
Plassen in je dromen staat voor loslaten, en duidelijk is wel, dat ik heel wat los te laten had.
Even fast forward naar het wakkere leven, ik laat al een tijdje veel los. Verwerk oud zeer en trauma's opgelopen in het verleden. Ik ben zelfs begonnen met opgepikt trauma van anderen los te laten.( ja dat kan dus ook nog, emoties van anderen die zo heftig zijn dat ik zelfs dikke tranen moet laten)
En dat is mooi. Ik ben alleen een beetje ongeduldig. Dat het zo lang duurt dus. Ik was nog niet klaar met plassen toen ik wakker werd. Ik zal nog wel het één en ander los moeten laten.
Alles schoonspoelen, zodat het weer fris en helder is.
Dan kan de energie weer stromen.
Ik ga alvast maar nieuwe tissues kopen, ik kan maar beter voorbereid zijn. ;)
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ Fijne dag *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
ps: ik vond zelfs een bijpassend liedje ;)
~Zonsondergang achter ons huis zondag
.....in de verte ligt de Noord Zee~
Ik schreef maandag:
Het regent,
drip drap druppeltjes regen. Nee geen storm, en geen harde wind en geen stortbuien. Niet hier. En ik denk zomaar dat het ons ook een beetje voorbij gaat dit keer. Het voelt namelijk niet alsof er storm gaat komen. Ik heb niet die onrust in mijn lijf, dat gevoel van spanning. Ik ben rustig, kalm, ontspannen(voor zover dat lukt dan zo hangend in de kussens ;)
Zonsopgang aan de andere kant van ons huis
En inmiddels is het woensdag. Nog steeds wel ongeveer mooi weer dag, Wel harde wind dag. Dat wel. Gisteren begon het ineens te waaien. Zo kom je je bed uit en loop je een warme windstille tuin(maar wel bewolkte lucht) in. En zo trekt alles open en begint het knetterhard te waaien. En dat doet het nog steeds. Ik heb het druk. Druk met pad aanleggen en druk met tussen-de-tegels-schoonmaken en druk met heen en weer wandelen en druk met schrijven. Niet op de blog, dat heb je wel gemerkt ondertussen. Zijn we zomaar weer 4 dagen verder. De vakantie loopt zo zoetjes aan op zijn eindje voor dochter. Dat was dagenlang bed-hangen dit keer. Ze was bek af. Ze heeft nog een filmpje ge-upload, met haar vriendin in de stad gesjopt en haar nichtje is nog een keer geweest ,maar dat was het dan wel.
Tja en nu is het dan donderdag,
ook alweer bijna voorbij zelfs dag,
de wind is gaan liggen vandaag, ik heb een gat in de dag geslapen.
Ik ben ook alleen maar aan het werk lijkt wel. Verder gebeurd er gewoon he-le-maal niks. Niks nakkes nada. Leef een beetje in niemandsland. Even niks dus. Ik heb wat geschreven voor een online magazin en hoop dat ik eruit gepikt wordt. Ik heb aan mijn tassencollectie gewerkt en ik ben aan het stressen over mijn huis. Over anderhalve week komen ze zonnepanelen op het dak leggen, de boom is nog altijd niet gesnoeid, omdat iedere keer weer afgezegd wordt en binnen is het ook nog een puinzooi. O hellep.
paarse judaspenning op de erfafscheiding, moooooiiiii hè
Er groeit echt niets hoor door die boom, hoor ik ze nog zeggen....
Het is nu vrijdag, en de voortuin is netjes! Het straatje ervoor ook, alhoewel ik, rebels als ik ben, hier en daar nog wat bloemetjes en plantjes heb laten staan in de voegjes. Gewoon, omdat het kan! En ik een hekel aan dat klinische buiten = gelijk aan smetteloos binnen heb. Het is geen balkon! Mijn handen zijn inmiddels weer van normale proporties. Gras is niet mijn ding, ze zwellen zelfs op als ik het vastpak :(
Morgen maar eens kijken of ik nog een stukje pad ga doen achter. Wie weet komt het dan toch ooit nog eens een keertje af. Zou zomaar kunnen niet waar?
aanwaaiplant in de voegen, laat ik lekker staan, tis een mooitje
Goed dus daarom
ga ik maar over tot de orde van de zaterdag, het zwijmelen.
Na een hele week muziekloos en schrijfloos en hardstikke hard gewerkt te hebben krijgen jullie van mij deze keer tadaaaaaaaaaaaa even wat gezelligs, het is per slot van rekening lente al de hele week. Hier tenminste wel :D
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ Fijn Weekend allemaal *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Weet je,
Ik heb net al 3 keer een stukje getikt en gedelete. Ik wil zo graag iets groots schrijven, iets episch, iets troostend, iets heel erg hart onder de riem's....maar er komt alleen maar onzin uit. Mooie zinnen. Vooral dat, je kent ze wel, volkomen leeg aan inhoudt maar ja ze klinken zo prachtig ;)
foto van Anita van Ee
Maar ik wil geen mooie zinnen, ik wil het over de inhoud hebben. Over hoe hardship omgetoverd kan worden in kracht. Dat soort pep-talk. Tjah....blijkbaar is het nog even niet het goede moment. Of zou het er toch aan liggen dat het al na middernacht is?
foto van Marieke Biersteker
Dit schreef ik dus om half 2 vannacht. Ik bedacht me dat ik gewoon maar naar bed moest gaan en ben gaan slapen. Tegenwoordig word ik ook weer vroeg wakker, (vòòr 10:10, want toen keek ik aangekleed en opgeruimd en wel voor het eerst op de foon om te zien hoe laat het was) Ik heb dus een lange middag ahead of me.Ik ben alleen en ik heb plannen!!! De beste van allen is een theetje te doen in de V&D met een goed boek of mijn schetsboekje. Dit keer niet wandelend naar de stad maar op de fiets. Boodschapjes, misschien wel rondje dijk/strand/zee of zoiets. Het kan allemaal. En vooral het moet wel vandaag. Want morgen gaat het regenen zeggen ze :(
Ik weet niet of ik dan wel zin heb om de deur uit te stappen.
Hoewel, dat houd me niet echt tegen meer tegenwoordig.
Voor nu ga ik mijn ontbijtje verder doen en plak ik wat mooie heldere Helderse foto's bij dit blogje. Ze zijn prachtig niet waar? Deze week was dan ook een uitstekende week voor mooie foto's met dit Heldere weer :D Wij hebben hier in de stad enorme goede fotografen. En daarom zet ik ze even in het Bib-zonnetje.
Waren de avond luchten in het land trouwens ook steeds weer zo mooi roze? Hier wel, heel veel roze luchten gezien, echt prachtig. Die plaats ik morgen!
Foto van Marieke Biersteker
De peptalk bewaar ik wel voor als ik er woorden aan kan geven. Ik heb wel alvast een pep-lied uitgekozen. Had ik zin in, gezellig, vrolijk, en vooral, een goede boodschap!
YOU ARE GOOD!
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ Fijn Weekend allemaal X *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
De zon schijnt nog,
het is nog even mooi weer,
voor de storm losbarst vanmiddag vanavond vannacht?
Wat een rolercoaster weer de afgelopen dagen. Wat veel emoties draag ik evengoed nog met me mee. En hoe rauw zijn ze eigenlijk nog steeds. Of misschien moet ik wel zeggen, blijven ze. Want als ik dan om me heen hoor van mensen die mijn blogs de afgelopen dagen lazen, hoor ik overal hetzelfde. Dat het nog steeds, ook al is het soms al 50 jaar geleden, zeer doet. Tranen geeft, verdriet doet voelen. Je kunt het nooit meer over doen. Een gelukkige jeugd is voorgoed voorbij. Daar moet je eerst dood voor gaan en weer terugkomen.
Oftewel, alles wat je hebt is NU.
En ik zit nu hier in een zee van gepest zijn en een zee van tranen van mijn kinders, een zee van onwillige volwassenen die zich er niet mee wilden bemoeien, en een zee van agressoren die hun gram kwijt moesten. Het is ineens weer even vloed geworden.
Ik kan me nog herinneren dat ik me altijd zo verbaasde dat ze altijd Zoon moesten hebben. Altijd. Op de een of andere manier haalde hij het slechtste in de mensen naar boven. Ja óók volwassenen lieten zich van hun slechtste kant zien in zijn aanwezigheid. Daar hoefde hij overigens niets voor te doen hoor. Gewoon aanwezig zijn was al genoeg. Spelen met zijn speelgoed, of aan de slootkant kikkertjes vangen, of schommelen in de speeltuin, allemaal dingen die hij alleen deed, maakte anderen geïrriteerd of zelfs razend. Het haalden de bully in hen naar boven.
Ik heb daar vaak en lang over nagedacht. Wat was dat toch? Waarom gebeurde dit toch? En waarom deden mensen, die anders normaal leken te zijn ineens zo agressief? Of zo ongeïnteresseerd in het welbevinden van iemand, die het slachtoffer van treiterij is. Hoe makkelijk mensen de schuld ook bij het slachtoffer neerleggen. Die moet maar wat harder worden, weerbaarder heet dat dan. Of normaal doen, hoor je dan. Het is natuurlijk niet voor niets dat een kind gepest wordt zegt men dan.
De boodschap die hier gegeven wordt is dat het blijkbaar oké is om iemand, die niet aan jouw verwachtingen voldoet, te pesten, buiten te sluiten, te discrimineren, te negeren, voor gek te zetten enzovoorts.
Ik vind dat niet oké!
Ik ben dan ook heel duidelijk als het om pesten gaat.
Pesten is NOT DONE
Pesten kan alleen maar gebeuren, omdat de mensen die er omheen staan de pesters toestemming geven zich zo te misdragen! Ze hoeven daar nog niet eens woorden aan te geven. De daden van de omstanders spreken boekdelen aan goedkeuring! Zolang er niet wordt ingegrepen, gereageerd, afgekeurd en tegengehouden blijft pesten een probleem.
En dat begint al door anderen tegen een meetlat te leggen.
Het wordt tijd dat men elkaar accepteert zoals men is.
Niet perfect, maar wel heel erg mens.
Niet persé fotomodelwaardig maar wel uniek.
Niet altijd hetzelfde als de ander, maar wel eigen.
Want in ieder mens klopt een hart, en dat hart is het centrum van de liefde.
Hoe mooi zou de wereld er uit zien als we al die harten vullen, met nog veel meer liefde. Als we elkaar als mens ONTMOETEN.
Dat iedereen gelukkig mag zijn, veilig mag zijn, gezond mag zijn en moeiteloos mag leven.
Met heel mijn hart wens ik dat!
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★