zondag 28 december 2014

Zwijmelen op Za- eeeeh Zondag

Goeeeed
Het is dus echt zondag,
en ik was het he-le-maal vergeten.
Stond vanmorgen nietsvermoedend op, deed mijn ding, en toen was het zomaar donker en avond en was de dag bijna voorbij. Kijk ik net op mijn facebook, zie ik zaterdag staan.... begint het me te dagen....zaterdag, wat was er ook alweer met zaterdag....
OJAAAAAAAA
de ZaterdagZwijmel natuurlijk.
Hoe kan ik dat nou vergeten?
Ik heb gisteren wel een post geplaatst hoor maar dan niet als zaterdagzwijmel. Gewoon glad vergeten.  Nooit meer aan gedacht. En net toen het me begon te dagen dacht ik dus dat het Zaterdag was. En dat ik nog wel even tijd had. Het is immers nog maar 6 uur. 
Dus niet, ik ben te laat, gewoon heel erg te laat, vet te laat, vreselijk te laat.
Zondag Zwijmelen dan maar?
Komt'ie hoor!!!!
Fijne avond allemaal.

Dochter heeft deze uitgekozen....

Enjoy

vrijdag 26 december 2014

Dit was gisteren :)

Ik luister, in stilte en in het half duister, met de kerstlichtjes gedrapeerd over piano en spiegel en vensterbank. Ik zit alleen, en zit te genieten. Vandaag kreeg ik op mijn tijdlijn zomaar een liedje van een meisjesmuziekmaakster dat me ontroerde, zo lief, zo teer, zo ingetogen zong ze deze cover. En dus dacht ik(want het was ook nog eens een kerstliedje) die doe ik vandaag in mijn blogje.
Terwijl ik zo zocht vond ik echter een ander nummer van haar.
En nu zit ik helemaal in vervoering.
ZUCHT
De emotie in de cello en de violen...
Zooooo mooi
Ik draai hem steeds weer....
Het is ook zo'n rare dag vandaag. Vanmorgen hebben we nog samen ontbijt gedaan, heel uitgebreid, en daarna ging ieder zijn weg. Ik ben wat gaan gruttelen en de kids gingen naar hun kamer. Buiten scheen een stralende zon en kerst was heel ver weg. Raar toch hoe leeg zo'n dag eigenlijk is. Een hele dag voor me, met alleen het diner als afspraak. Ik zag mensen aankomen rijden in super nette kleding, hakjes en pakjes. En ik zat in mijn pyjama. Onopgemaakt, haar op een knoedeltje, geitenwollen sokken aan.
Had ik gisteren nog op mijn elfendertigst boodschappen gedaan tussen de zenuwachtige massa. Ik had me voorgenomen om mijn lijstje RUSTIG af te werken, dan naar de kassa te gaan en daarna naar huis. Buiten was het goddelijk weer, dus ik fietste ook al op mijn langzaamst er heen en later weer terug. Zo lang mogelijk genieten van het zonlicht :)
In de winkel leek het net of de tijd stil stond in mij. Terwijl om me heen mensen alle kanten op flitsten als kippen zonder kop stond ik stil. Dat is ook een rare belevenis hoor. Je gaat je dan ineens afvragen waar we toch mee bezig zijn. Ik zag mensen met verwilderde gezichten van de ene schap naar de andere hollen. Dikke rode konen van de stress. mannen en vrouwen die kibbelden met elkaar, omdat dat ene ingrediënt uitverkocht was. Vallende potten. Duizenden stukjes glas. Alles kwam vertraagt langs.....Kassamedewerkers die in net pak zenuwachtig de lange rij afwerkten. Zelfs een rij voor de zelfbedieningskassa. En dan zijn wij nog niet eens van die gekke Amerikanen, die al weken rijendik voor de shoppingmalls staan te duwen en trekken om kado's te kopen. Als je even stil staat besef je ineens hoe raar dat dit allemaal is ;)
Agnes Claase Blaset- ochtendgloren achter de dijk (Den Helder)
 Inmiddels is het al tweede kerstdag, en ook nu schijnt de zon weer vol op. Héérlijk!!! Ik doe straks mijn wandel-outfit aan(oftewel niet al te netjes!) en ik ga slenterend naar de winkel om nog wat losse eindjes te kopen. Volgend jaar ben ik van plan om een voorraadkast aan te leggen. Eentje die de hele winter mee kan, waardoor ik dus niet zo hoef te shoppen buiten de deur. Ik ben gisteren alvast begonnen met de sperzieboontjes die ik teveel had. Je kon ze dit keer mooi niet los kopen, en dus heb ik nu twee potjes, voor later. Vandaag ga ik ook de wortels verwerken, in een lekkere wortelsoep, en wat over is gaat in een voormalige honingpot. Streven is dat het zoveel mogelijk zonder elektriciteit kan. Voor het geval de vriezer uitvalt enzo....
Dat is dus mijn eerste goede voornemen!
De rest volgt later vanzelf wel.
Fijne dag allemaal, en O geniet van het prachtige lied!!!!!!!


dinsdag 23 december 2014

dinsdahag

images
Wiebeltjes gaf mij een award.
Een Sunshine award.
Ik breng het zonnetje in uw huiskamer zal ik maar zeggen!
Waar ik haar vandaan haal weet ik eigenlijk ook niet, want hier waait het. Nu alweer voor de 5e dag op een rij. Windjewapperwoeiwaai...geef het een draai. Ik heb er een pest hekel aan dit jaar. Ik wil stilte, zachte briesjes, vrieskou, zonnetje, zacht neerdwarrelende vlokjes, dat soort dingen. Maar nee, we hebben snijdende, wapperende vlagen die ons om de oren gieren. Waar je wangen glad naar achteren worden getrokken en je ogen van de weeromstuit gaan huilen, dikke tranen die dan biggelen en meteen richting je oren waaien. ZUCHT
Feitje 1 : Ik haat harde wind!
Zó dat is er uit.
Feit 2 : Ik ben eigenlijk wel klaar met kerst 2014
Zo dat is er óók uit.
Feit 3 : Ik heb helemaal geen zin om nu iets kunstigs over mezelf te schrijven.
Ik had het nog wel zo beloofd ;)
Feit 4 : Ik heb geen feestkleren dit jaar, en morgen als we gaat shoppen ga ik ook niks feestigs voor mezelf kopen. Ik koop iets lekker warms, iets wat windbestendig is!
Feit 5 : Ik hou enorm van chocola, chocolade cake(home-made) en chocolade kwark!! Gewoon , omdat dat het lekker is!
Mijn lijf houdt er ook van ;)
Feit 6 : Ik hou van katjes, wij hebben een Theodoor. Een mooie donkere cyperse kater!
Feit 7 : Iedere avond sleep ik een hele  tas met spullen mee naar boven. Hierin zitten boek, dagboek, pennen, telefoon, zakdoekjes, portemonnee, lippen-balsem en zalfjes. En wat te eten en te drinken. Je weet maar nooit wat je nodig hebt als je in het holst van de nacht wakker wordt!

Zo, nu weet u weer een beetje meer van mij!
Ik geef deze award niet door, maar het staat u alle vrij ervan gebruik te maken :)
Ik ga lekker géén kerstliedje doen nu de zon op mijn tafel schijnt en ik me even in de lente waan.....Ik ben even tegendraads vandaag.
Kings of Leon......enjoy!!!!!

zondag 21 december 2014

Suffe Zondag

We denken de sneeuw er maar even bij dit jaar :) Foto van Nico Bredeveld- Huisduinen, uitzicht op de Lange Jaap



Grijs is het buiten, jekkiedrekkie grijs.
Stom, strontvervelend grijs. En ik baal best wel, gewoon ....
Omdat ik maar niet tot actie kom en nog steeds op mijn slaapkamer zit. Achter de pc een beetje te werken en te lummelen en te kletsen. Terwijl ik eigenlijk de kerstboom op wou tuigen en dan hop naar buiten frisse neus halen , ook al drup, drup, drupt mijn neus alweer flink en schraap, schraap, schraapt mijn keel weer.
Kan me ook niet schelen, ik wil daar nu even niet aan denken. Ik wil dat heerlijke gevoel van kerst terug, ja dat wil ik! Ik ben mijn kerstgevoel he-le-maal kwijt. Potsjandorie. Ik snap er niks van....echt. Ik ben maanden in de ban van gezellig, knus, warm, vriendelijk kerstmis geweest en nu...nu...foetsie.
Ik zwierf vannacht door mijn huis en ik had echt zoiets van, sjaaaahhhhhh
Wat nou kerstmis!
We hebben geen plannen, we hebben amper versiering, we weten nog even niks en we hebben ook al geen dis in gedachten. Zoon wil turkey, Dochter rollade, en dat is alles waar we op komen. De turkey wordt wel een neppert, want voor drie is het wel een beetje groot...dus een chicken, stuffed? De rollade wordt een kleintje en dan ga ik nog maar even wat verzinnen hoor. Salade , ijs na, soepje vooraf? Nou dan nog wat borrelhapjes voor bij de fris. Een gezellige film en een wandeling door de regen en harde wind.
Nou klaar.
Ik ga een kerstliedje opzetten.....
Je moet wat.
Fijne Zondag :)

zaterdag 20 december 2014

Zwijmelen op Zaterdag

it's begining to look a lot like christmas
everywhere I gooooo

Jawel, ik heb weer een stukje gedaan hoor. Ik heb lampjes neergelegd.
Nu denkt u allen misschien wel; is dat alles (oehoehoehoe)
Ja dat is wel mooi een heleboel dus. Kijk maar eens........
Lampjes voor het raam neergelegd
lampjes op de oude piano
nog even van de andere kant, met alle toetsen.



 Gisteren ben ik ook nog naar de KUNSTHAL45 geweest hier in de stad. Ik had afgesproken met kunst-vriendin om een stukje te gaan wandelen op weg naar de hal en dan iets te drinken. Nu was het weer niet echt joepie(regen) maar de wandeling was heerlijk! En de tentoonstelling een verrassing! Er hing lag en stond mooi werk, inspirerend werk. Daarom dus ook nog wat foto's daarvan.
Jack Prins-Universum 2011  gemaakt van oude etsplaten. Ik vond dit werk mooi door zijn fragiliteit. Daar hou ik van. De oude ets-inkt zag je nog op de stukjes metaal. De foto is helaas een beetje onscherp....

Regula Maria Muller- wolk Gemaakt van papier glas en wol. Het hing aan het plafond. Stukjes gehaakt werk, gevilt werk en dan om glazen bellen heen. Teer, licht, feeëriek!

Elsbeth Cochius en Hedy Hempe- Superstar Vlecht en knoopwerk van takken. Het is als een spiraal wat naar het midden toe beweegt en daar samenkomt. Al net zo teer in het lijnenspel, en er zit beweging in. je blik wordt naar het midden geleid als het ware.

Toen ik daar zo liep kreeg ik de kriebels weer. Ik moet nodig echt aan de slag, en het wordt tijd dat ik ook eens ruimtelijk ga werken. Het broeit al een hele tijd in mijn hoofd dat ik iets met land-art wil doen. Dus de natuur gebruiken en vormen om een kunststukje te maken. Tot nog toe zit het in mijn hoofd en bekijk ik voorbeelden van kunstenaars die dit ook gedaan hebben. Ik heb me er wel in het klein aan gewaagd dat wel. Toen ik op het strand me zat te vervelen en in de tuin thuis ;)

schelpen-mandala
 Natuurlijk bestaat deze mandala alleen nog op de foto, de zee nam het weer mee........
van GROOT naar klein
 En deze stenen zijn ook niet meer op hun plek, ze liggen nu her en der door mijn tuin. Recycle kunst zeg maar haha.
De zee nam mee :)
Deze stapel hebben we ritueel teruggesmeten in de zee, omdat we boos en verdrietig waren dat de pappa van de kinderen overzee was gaan wonen. Het was een stukje loslaten en accepteren.......
Herinneringsstapeltje voor jou mam.....
En ook dit stapeltje is er niet meer, ik heb hem uitgelegd als rand rondom het gras. Het stapeltje werd door Zoon steeds omgegooid, omdat hij zo boos en enorm verdrietig was dat nu ook oma de reis naar de hemel had aangevangen......
Dit wil ik dus meer gaan doen maar dan iets duurzamer graag. En windproof, want anders ligt het als nog om. Of misschien moet ik die wind juist wel gaan gebruiken in mijn voordeel. Dat kan ook nog. Heb ik iets om over te bomen, want hoe ik het ook wend of keer, ik kom niet erg in de kerstsfeer( en dat rijmt haha)
Toch plaats ik wel een kerstliedje, en nu maar hopen dat ik snel het echte kerstgevoel krijg.
Aan mijn lichtjes kan het niet liggen!

Fijn weekend!


dinsdag 16 december 2014

Smile

Bibje bij de bushalte :)

Het regent buiten, nu wat erger dan daarstraks toen ik nog vol frisse moed op weg naar de winkel toog in de stad. Omdat ik me een beetje grieperig voel ging ik met de bus, even de krachten sparen. Het zonnetje kwam er zowaar nog ongeveer bij.
Dan sta je daar,
auto's die voorbij komen, en wandelaars en fietsers en ik was zo opgewekt dat ik stralend stond te wezen. Ik had namelijk net een dikke knuf gehad van mijn Zoon en ik had het vooruitzicht op lekkere broodjes in mijn gedachten. Dus de eerste de beste meneer op de fiets kreeg van mij een vrolijk hallo en mijn allerliefste glimlach. Hij groette vriendelijk terug, beetje verbaasd dat wel. Ik voelde mij nog beter dan daarvoor. Bedacht me dat ik iedereen gedag ging zeggen. Een beetje zoals ik een paar jaar geleden voorgenomen had.(en wat inmiddels toch alweer een beetje ingezakt is)
Je kent dat wel, dan sta je daar zo helemaal tevreden met jezelf(grote glimlach om de mond en super blij) en toen kwam de meneer terug fietsen. Of ik hem soms kende...Dat vroeg hij zich af , want hij was ooit leraar en dansleraar en nu oud en misschien was ik wel een van zijn leerlingen geweest, maar ja dat weet hij allemaal ook niet meer. Het waren er zó veel. Dus ik zeg "Nee hoor, ik wou u gewoon gedag zeggen. Dat doe ik altijd."
Hij keek weer verrast en ging lachend en groetend weer op weg. Dus mijn lach was nog groter geworden en ik voelde me nog tevredener met mezelf.  Zo stond ik te glimmen in het bushokje. Komt dezelfde meneer toch nog een keer terug. Dat het zo bijzonder is dat ik zomaar , zonder dat ik hem ken, gedag zeg. "Dat gebeurt haast nooit meer!" Riep hij uit. En dat vond hij zó fijn. Zijn hele dag was goed gemaakt!
Nou Meneer de mijne ook hoor!!!!
Ik ben met de aura van super blij en weltevreden naar de stad gereden in de bus. Bestelde de lekkere broodjes bij de V&D, ontdekte tot mijn schrik dat mijn pasje nog in de portemonnee van Dochter zat. Van mijn andere pas wist ik pardoes de pincode niet meer. Waarop ik al mijn losgeld bij elkaar zocht, en toen zei dat er dan maar een broodje af moest(na de korting die ik nog kreeg)
En toen kwam mijn reddende engel.
De Knul/man achter de kookpotten kwam aanrennen en trok zijn pasje. "Ik krijg het nog wel terug een keer," zei hij met een grijns en ik mocht  alles meenemen.  De blij en zeer tevreden en heel erg dankbaar kwamen gelijk terug! WOW wat een dag!
Ik moet alsnog boodschappen doen, als Dochter van school thuis komt. Maar who cares!
Ik ben blij!

Nog steeds geen kerstliedjes hier, maar wel eentje die mijn blije gevoel weerspiegelt. Ik doe alleen niet meer aan tappen ;)
Fijne dag verder!

Waar zal ik hem eens zetten.....

Ik zit me te beramen op hoe ik de kerstversieringen wil. Eigenlijk wil ik simpel, eenvoudig, mooi maar niet teveel gedoe. Maar ja, dan de pubers,
die willen kerstboom in vol ornaat, en slingers en toeters en bellen. Hoe meer hoe beter.
En had ik vorig jaar nog een goede plek voor de boom is dat nu toch anders. Want de een wil hem achter in de kamer(dat is dus 7 meter van de bank verwijderd) en de ander wil hem naast zich in het hoekje(dat is dus opgeproffeld naast de tafel).
En ik?
Ik wil naast de boom kunnen zitten of in ieder geval in het lichtschijnsel ervan vertoeven.
Dat gedoe ook,
dat heb je er nou van als je iedere keer met je meubels loopt te slepen.
mijn opa in de stoel naast onze kerstboom in het oude huisje
Nee dan mijn ouders.
Daar stond 39  jaar lang alles ongeveer hetzelfde. Er werd wel gewisseld hoor, van voor naar achter en weer terug. Maar de kerstboom had een vaste plek.Ze wisselden wel weer veel van meubels zelf, alle stijlen hebben we wel gehad ;)  Ik weet nog dat toen ik puber was de kerstboom bij de bank stond, naast de schoorsteen. Dat later mijn vader de schoorsteen weghaalde de boom dáár zijn plekje kreeg. Tot aan het einde aan toe.
Dat is mij niet gelukt, er is nog geen jaar geweest dat ik de boom , in welk huis dan ook, op dezelfde plek had staan als het jaar daarvoor. Ik had de meubels ook nooit op dezelfde plek staan trouwens. Nee.
Ik ben wat dat betreft net mijn oma.
Er is nog geen huis geweest wat mij zo paste, dat ik er ontspannen en geheel naar alle tevredenheid in woonde. Altijd sleep ik met de meubels, en op een gegeven moment ben ik dat gesleep zo ontzettend zat dat ik weg wil. Naar een ander huis....wat dan ook weer niet past. Want die pech heb ik steeds. De woningen die hier te huur zijn in mijn budget,,,  uh nou ja die zijn dus niet geheel mijn ding. En, omdat het huurwoningen zijn en ik ook dat rusteloze gevoel heb van ik wil hier weg, is het niet slim om te verbouwen van binnen. Trouwens, wat zeg ik, dat kan ik niet eens.

Dusssss
Heb ik een wenslijstje;
Ik wil zó graag een kamer ensuite, met twee kasten aan de zijkant en schuifdeuren in het midden. En ik wil een houtkachel, zo'n tegelkachel. En ik wil dat er minder staat, maar dat wat staat groot genoeg is om languit op of aan te kunnen zitten. En ik wil openslaande deuren naar de tuin, Ja dat wil ik!!! 
Ehèn ooit zal ik dat hebben!
Maar nu eerst een plek voor de kerstboom.
Ik denk dat ik hem maar op de kast zet...
goh...nou daar stond ie twee jaar geleden ook al. Toch nog op een zelfde plekje ;)


~Enjoy~




zaterdag 13 december 2014

Zwijmelen op Zaterdag; weekoverzicht


"storm aan zee" foto van Eric van der Sluis
De week voor de week voor de vakantie, de week vol windjewaai.
De week dat ik het even allemaal niet meer wou hoor.
Die week dat ik in de kleren moest maar het liefste in mijn holletje ging zitten, lekker knus en lekker warm. Maar ja zo'n week was het dan weer niet.
De week waarin ouderavond, doktersbezoek en dikke vette storm was.
De week dat het koud was en winderig, nat en de week van de week na volle maan ;)
Daar kan ik niet zo goed tegen, tegen zo'n week met volle maan.
De week waarin ik meermaals nat regende.
De week waarin Zoon een deel van zijn teennagel moest gaan missen en daarbij zo aan de praat raakte van de zenuwen, dat de dokter steeds moest lachen en zijn dag helemaal goedgemaakt was.
De week waarin ik een oud-collega trof, die nu de leraar van dochter is. Die haar zo apart vond. Maar ja wat wil je ook, ik ben haar moeder. En de aparte, die veranderen de wereld, zei hij zo mooi.
De week waarin dochter vriendin ongezouten heeft gezegd, dat ze op moest houden met het rondstrooien van verhalen over haar. En de week dus waarin ze niet meer naast elkaar zitten in de klas.
De week waarin ik broer zag, ik had hem gemist!
De week dat we eigenlijk naar E zouden maar de dikke storm hield ons tegen.
De week waarin ik pardoes uit het kerstgevoel viel.
De week van de stoere ballads van Zoon, de laatste krijgt u nog tegoed.
Want voor ons ligt de week voor de vakantie.
De week dat we nog eventjes flink eraan moeten trekken, en nog vroeg op moeten staan.
De week voor de week, dat we twee weken mogen uitslapen.
Die week dus haha
En dan is het kerstmis en oud en nieuw, dan komen de verjaardagen en dan wordt het bijna lente.....
valt best mee toch als ik het zo opschrijf?
Het jaar is bijna voorbij, en Dochter en ik zaten ons vanmorgen te verbazen hoe bizar snel het eigenlijk allemaal gegaan was. Ik ben dus niet de enige die dat zo ervaart.
Eigenlijk dus een niks bijzonders week.
Een ik heb niet zoveel te vertellen week dus heb ik het hier maar over.
Zo'n week.
En weet je waar ik nou echt zin in heb?
In een echt witte kerst. Dan lijkt het nog ergens op dit jaar.
Dan zet ik de boom op okeeee,
Dan kom ik vast ook wat meer in de stemming....

Maar nu nog even niet.
Het is bijna een jaar geleden dat we de laatste rechtszaak hadden en die uiteindelijk wonnen. En gedurende die tijd werd ik bijna dagelijks keihard geconfronteerd met Five Finger Death Punch. Het was toen zijn lijflied zeg maar, waarin hij troost en kracht vond. Zó dankbaar dat we dat achter de rug hebben. Zó ontzettend dankbaar!

~I could never be what you want me to~

Kan nog wel even voordat ik overga op de kerstliedjes ;)
Fijn weekend!

woensdag 10 december 2014

Ballad 2 op woensdag

Dat was vorig jaar in huize Bib
Het is alweer woensdag en het stormt al de hele avond/nacht. Harde wind,nu erger dan eerder op de avond toen ik naar school moest voor dochter. Ouderavond, praten en aanhoren. En ze wou zelf niet mee. Moest ik alleen, bah bah.
Gelukkig gingen de gesprekken oké hoor, ik kwam zelfs nog een oud-collega tegen(dikke knuffel) en Dochter? Die valt op, omdat ze anders is. Omdat ze iets wijs heeft. Maar ja, toch heb ik maar duidelijk aangegeven dat ze niet aan haar trekken komt op school. Dat ze zit te verpieteren en dat ze begint te onderpresteren en er geen zin meer in heeft. Dat ze vorig jaar nog al haar energie er in gestoken heeft en dat ze nu moe is, en weer steeds vaker migraine heeft en dan voor jaffa op bed of bank ligt. Dat ze uiteindelijk uitgeput in slaap valt en zich ook steeds vaker weer verslaapt.
Ik zie het ook aan de rotzooi in haar kamertje, de chaos neemt weer de overhand. En dat ze steeds inactiever wordt. Haar blog heeft ze al heel lang niet meer bezocht en haar vlogs worden ook al lang niet meer opgenomen. Al wat ze doet is lezen, en schrijven. En huiswerk maken. veeeeeeel huiswerk maken.
Als je dan hoort dat op school structureel docenten onderbevoegd zijn, niet 1 of 2 maar hele secties. Dat een hb afdeling hun dus gewoon boven de pet gaat. Dat leerlingen achter lopen in basisstof, en dat de docenten die nog wel goed werk doen(de oude rotten in het vak meestal) zich een slag in de rondte werken om hun klassen weer op niveau te krijgen. Dan is dit niet zo raar.
Ik doe even een zucht,
want ik heb met de leerkrachten die ik sprak wel afspraken gemaakt en daarmee kan ze wel een stukje verder. Krijgt ze even wat extra aandacht, positieve aandacht. Gewoon even gezien worden. Nog even, voordat ze de overstap maakt naar een school waar kunstzinnig onderwijs wat hoger in het vaandel staat. Want dat is wat ze mist, heel erg! En wat ze wel nodig heeft.
Het is een rare december,
de eerste waarin ik het gevoel van kerst in de maand zelf ineens kwijt ben, terwijl ik in augustus al kerstfilms keek. Dochter had dat ook al, en daarom hebben we afgesproken de boom op kerstavond op te tuigen. Ik vind het prima, staat dat ding daar tenminste niet te stofnesten ;)
Kerstmis 2014
Het wordt een heel nieuwe ervaring!

Dan nu ballad 2 van de playlist van Zoon.
Let vooral ook even op de gitaarsolo. Ooit wil hij dit ook kunnen spelen! :)

dinsdag 9 december 2014

Maandag ballad 1 dag

foto van kees de Bos- bij het donkere duinen bos in de sneeuw

We hebben een paar moeilijke dagen achter de rug. Het is weer december, en de feestdagen zijn weer in het zicht. Op de een of andere manier voelen we in deze maand alle drie hoe stil het om ons heen is geworden. Helemaal nu dit jaar opa en oma van vaders kant hebben aangegeven geen kerst te willen vieren met hun vader en hun vader er eigenlijk ook geen zin in heeft. Dat was even een domper. Een flinke domper. Vooral voor Zoon. Dus werd het opa-nummer weer van stal gehaald en veel gedraaid en kwamen de tranen en de boosheid van machteloosheid weer.
Ik wou dat ik zijn pijn weg kon halen, en zijn vreugde terug brengen. Ik wou dat ik die toverfee was, die het licht in zijn hart kon laten schijnen.
In plaats daarvan heb ik hem de reacties op de zaterdag zwijmel voor gelezen. Hij begon te glanzen bij al die positieve woorden. Dank jullie wel dus!!!!!! Dat was de opsteker die hij nodig had :)
Hij wist meteen nog veel meer voorbeelden te geven van ballads en zo komt het dat ik deze week, de week van de ballad van Zoon doop.
Om te beginnen met Skillet's Don't say goodbye. Het nummer wat hij kapot draaide na mijn vaders dood. Zijn all time favorite, zijn verdriet-lied, zijn los-laatlied. En aangezien het weer ook om te janken is op dit moment brul ik net zo hard mee. Door hagel en regen in weer en wind....don't say goodbye.....
We maken er een goede week van, vol heart-wrenging ballads, zoals Zoon grijnzend zei tegen mij. "Dit soort muziek is mooi en doet toch pijn, is dat nou niet raar?" Vroeg hij me.....
Het is net als het leven, een en al tegenstrijdigheid.  En toch past alles zo naadloos in elkaar.


En dan ga ik morgen alle zaterdagzwijmels uitgebreid lezen/luisteren hoor....ik was er nog niet echt aan toe gekomen :)

zaterdag 6 december 2014

Zwijmelen op Zaterdag

Hij stuurde me het linkje via de facebook, met de vraag wat ik ervan vond. Toen ik het niet snel genoeg draaide kwam hij naar beneden en zaten we samen te luisteren. Na alle snoeiharde en gitaar-snerende nummers was dit wel even wat anders zeg. Van zijn favo band een prachtig zacht nummer. Zichtbaar geroerd zat hij naast me. "Het is eigenlijk een afscheidsliedje hè mam, zoiets zou je op een begrafenis moeten draaien,"diepe zucht kwam er achteraan, en een blik onder zijn wenkbrauwen. Beetje verlegen en niet wetende hoe ik zou reageren(ik ben altijd zo emotioneel bij mooie liedjes en als we het dan over afscheid nemen hebben springen de tranen vaak pardoes in mijn ogen) Ik grijnsde maar wat terug. Ik zat nml weer met de tranen in de ogen. Niet omdat ik nou zo verdrietig ben maar omdat ik geroerd was door het liedje en door mijn mooie Zoon. Daarom dus nu Disturbed....met een zacht nummer voor een eindelijk zonnige zaterdag na de hele week grijs en vreselijk koud.
We gaan aan de wandel, genieten!!!!
 (¯`v´¯)
*`*.¸.*..✿´´¯`•.¸⁀°♡ .¸¸.•´¯`•Fijn weekend•´¯`•.¸¸♡•´¯`•.¸¸♡


maandag 1 december 2014

Wandelingetje

Ik dacht zaterdag eens wild te doen, en ging uit wandelen op weg naar de stad. (ik had eigenlijk mijn bus gemist) Daar deed ik mijn boodschappen in de mistige straten en toog op weg naar huis. Nu ik heen gelopen was kon ik dat ook wel terug dacht ik fier. En daarbij dacht ik dat het dan wel slim zou zijn om een beetje beschut te gaan, want de wind was akelige snijwind! En zo kwam het dat ik via de Javastraat recht op het park afliep en daar doorheen langs het plekje van mijn oude middelbare school(inmiddels afgebroken en plek voor rijke Helderse senioren geworden) En zo kwam ik op het pad waar ik 6 jaar lang overheen fietste, van en naar school. Dus schoot ik een paar foto's..kijk maar even mee.....

Jaren lang fietste ik dit pad, op weg naar huis of op weg naar school. Ik genoot van dit stukje park, met die grote bomen en dat vogelgezang. Ik kwam er helemaal van bij na een lange dag binnen zitten. Mijn school stond naast het park.

Dan zag ik dat bruggetje(toen nog van stammetjes en dikke takken) en de treurwilg aan het water. Daar hing ik samen met vriendin over de railing in het water te staren in de pauzes. Of zat ik in het gras tijdens de lessen buitentekenen.

Maar nooit viel me dit tapijt van gestorven en half verteerde blaadjes op. Ik fietste vast veel te snel. En keek omhoog naar de lucht, op zoek naar het blauw tussen de wolken. En het bladerdek......

Maar altijd moest ik langs deze grote boom, die zijn takken tot over het pad spreidt. Hij is er nog steeds, deze wachter aan het begin van het park.
Och wat was het lekker. En wat voelde ik me goed.Ik heb een uur gelopen over waar ik normaal maar een 20 minuutjes doe. Het was koud, de wind was akelig, mijn handen stijf van de kou, mijn wangen schraal en rood. Maar mijn tred was licht en mijn ogen glinsterden en ik had een lach om mijn mond. Dat gevoel van blij, en van genoeg en van voldoening en van dankbaarheid is nog steeds bij me.
En dan is het nu toch echt december geworden....nog 24 dagen :)