Een dag als alle anderen , het regent buiten en de warmte is even weg. Dochter was weer eens te laat uit bed en zoon zit hier nu naast me op de bank. Ontbijtje net op, en even geen zin in wat dan ook.
Gisteren het laatste verslag ingeleverd bij de raad, het grote wachten is begonnen.
Wachten....
wachten op vrijheid,
wachten op het moment dat we dit alles achter ons kunnen laten.
Wachten op een goede zomer,
wachten op het moment dat we echt verder kunnen.
Wachten op goed nieuws!
Een ding is zeker,
wanneer alles achter de rug is vier ik feest.
woensdag 29 mei 2013
maandag 27 mei 2013
Oppeppertje op maandag
Weet het niet meer hoor, er valt niets meer te zeggen wat ik niet al gezegd heb en ik wil gewoon niet meer in herhaling vallen dus wat moet ik zeggen, zeg het maar ik weet het niet(!?!)
En waarom weet ik het niet dan,
ja jeetje,geen idee hoor waarom ik niet weet wat ik moet zeggen, ik weet het gewoon niet. Ik ben blankoo, leeg, niks, nakkes, nada, dat is mijn hoofd een hoofd vol met leegte. En dan bedoel ik dus niet leeg leeg maar onzin leeg! Dus gevuld met lege gedachten, holle frasen, en van alles wat oud en afgeleefd is maar ik moet blijven bewaren vanweg de rvdk zaak. Dat stoort me nog het meeste, dat ik moet blijven onthouden wat ik los wil laten, ik wil loslaten, ik wil vrij zijn van dit gezeik, ik wil die gedachtes gewoon niet meer!!!
Ik wil ze weg gooien!
Wat zou er gebeuren als ik dat gewoon eens deed?
Dat ik het gewoon delete? Er een vuurtje in stook, wat zou er dan gebeuren?
Zou de hele boel dan in vlammen opgaan en alle problemen opgelost zijn? Of zou ik daardoor juist nog meer in de problemen raken? Ik weet het niet en die angst, die houdt me tegen. Is dat nu niet belachelijk dat ik mezelf niet vrij durf te maken uit angst meer in de problemen te raken. Duhuh, je zit er al tot je nek aan toe in Bibje.....tssss
Het is juist het vrij maken van balast wat maakt dat we ook vrij zijn. Dus kom op Bibje, smijt het weg, in de prullebak, delete, druk op die knop. Doe de sluis open zodat het weg kan, en woei er dan een harde wind doorheen. Zodat echt alles fris en helder is…
Oei, koud zo voelt het, koud in mijn hoofd, en nu dan?
Ja dat is het dus hè, nu is het leeg en koud en ik haat kou. Ik wil warmte en dat deden die lege volle gedachtes wel, ze hielden me wel op de een of andere manier ongeveer warm….
dus moet ik nieuwe gedachtes maken om de boel op te warmen. Maar nu geen kleverige, stinkende, broeierige gedachtes,
neehee frisse, vrolijke, heldere, zonnewarme, energierijke gedachtes,
jaaaaaaaa
die moet ik hebben, zodat hoofd en hart weer 1 kunnen worden en ik verder kan.
Oké wat is de eerste gedachte die in me opplopt:
Bibje, je bent een prachtig mens, en je hebt een enorme kracht in je….zo dat is een hele mooie gedachte die verwarmt mij nu al.
De volgende, je bent zo mooi, mooier dan de prachtigste bloem!(zegt zoon altijd tegen me, complimentjes kan hij als de beste maken ;)
Ik zit zo vol met licht en liefde dat ik ervan straal, prachtig, mooi, liefdevol, vriendelijk, zacht mens die je daar bent!!!!!!!!
In jou stroomt God
In jou leeft het licht
In mij dus ☺
Oh….
Ik ga de dag genieten en dan ga ik lekker mezelf wezen. Mijn mooie, prachtige, lieve, schattige, aantrekkelijke zelf! Zo(!) als ik het daar niet warm van krijg :)
Fijne dag hoor!!!
(¯`❤´¯) ✿.•*¨`*..¸.*❤
´’*.¸.•´♥´*.¸.•´♥
´’*.¸.•´♥´*.¸.•´♥
zaterdag 25 mei 2013
Zwijmelen op zaterdag; jokken
Ik zit in een stoel met daar naast al weken een alsmaar groeiende stapel met dossiers. Met daarin informatie, rapporten, contactjournalen en ga zo maar door. Van de een word ik nog triester dan van de ander, en ik besef me dat er nu al jaren stelselmatig heel naar over ons geroddeld wordt, op de meest venijnige manier.
De vertrouwensband waarvan ik dacht dat ik die met school had is er gewoon nooit geweest. Ik heb al die tijd te maken gehad met poesje aai, katje krab. In mijn gezicht lief, vriendelijk, aardig en maar glimlachen en luisteren en net doen of ze meedachten. Maar achter mijn rug om kwaadsprekerij.
Inmiddels heb ik het dossier van school en van FACT ook binnen. Wat ik daar tegen kwam, daar lusten de honden geen brood van(alweer) en ik vraag mij dan ook oprecht af...
HEBBEN ZIJ GEEN GEWETEN DAN??????
-Schoolpsychologe, die een verhaal verzon bij haar onderbuikengevoel, om maar aan te geven dat haar bezorgdheid oprecht was(maar het verhaal gejokt!)
-Intern begeleidster van school, die dat verhaal overbriefde met de vraag of zoon niet beter opgenomen kon worden zodat het lijntje naar school gehandhaafd bleef, omdat ze een niet- pluis-gevoel had bij mijn vraag om vrijstelling op 5a.
-Orthopedagoog van de instelling, die jokte dat zoon al zoveel behandeling had gehad en dat niets geholpen had dus opname nog het enige was wat echt zou helpen om zijn ontwikkeling te waarborgen(maar even vergat dat zij nog steeds moesten beginnen met behandeling)
-FACT die het ambulant overnam, maar die eigenlijk een geheime agenda had afgesproken met de instelling, nml toewerken naar opname.(zij jokten tegen mij)
-BJZ die al jaren dossiers bij elkaar jokt om zo hun bevindingen/meningen aangaande het probleem kracht bij te zetten. Feiten verzint, oude koeien uit de sloot haalt, en zelfs diagnoses neerpent die er niet zijn of die ernstig verouderd zijn maar wel helpen om aan te geven wat voor vreselijk groot risico zoon loopt in dit gezin.(en correctie weigeren, dus volharden in het jokken)
-En tot slot de rvdk, die zover gaat, dat informanten die ik geen toestemming heb gegeven toch proberen over te halen informatie te geven middels een artikel uit het burgerlijk wetboek, waarmee de raad in ieder geval geen strafbaar feit pleegt. (maar de ander wel, dus aanzet tot onwettig gedrag)
Dochter heeft gisteren haar verhaal gedaan,
en wij(vader en ik) mochten nog even oude koeien uit de sloot halen. Stom dat ik niet meteen de rem erop gezet heb, door te melden dat dit niet relevant was voor het onderzoek. Dan zit je je daar nog te excuseren ook voor iets wat niet eens gebeurd is (ze hadden erover gejokt) en dat over een tijd die ver ver achter ons ligt. Ik voel me nog steeds verdachte. Dat gevoel van....., dat gevoel gaat pas weg als we helemaal vrij zijn van bemoeienis en zij ophouden met jokken.
Een oudje dit keer, uit1985...het jaar dat ik ging studeren....
(¯`❤´¯) ✿.•*¨`*..¸.*❤ fijn weekend
´*.¸.•´♥
De vertrouwensband waarvan ik dacht dat ik die met school had is er gewoon nooit geweest. Ik heb al die tijd te maken gehad met poesje aai, katje krab. In mijn gezicht lief, vriendelijk, aardig en maar glimlachen en luisteren en net doen of ze meedachten. Maar achter mijn rug om kwaadsprekerij.
Inmiddels heb ik het dossier van school en van FACT ook binnen. Wat ik daar tegen kwam, daar lusten de honden geen brood van(alweer) en ik vraag mij dan ook oprecht af...
HEBBEN ZIJ GEEN GEWETEN DAN??????
-Schoolpsychologe, die een verhaal verzon bij haar onderbuikengevoel, om maar aan te geven dat haar bezorgdheid oprecht was(maar het verhaal gejokt!)
-Intern begeleidster van school, die dat verhaal overbriefde met de vraag of zoon niet beter opgenomen kon worden zodat het lijntje naar school gehandhaafd bleef, omdat ze een niet- pluis-gevoel had bij mijn vraag om vrijstelling op 5a.
-Orthopedagoog van de instelling, die jokte dat zoon al zoveel behandeling had gehad en dat niets geholpen had dus opname nog het enige was wat echt zou helpen om zijn ontwikkeling te waarborgen(maar even vergat dat zij nog steeds moesten beginnen met behandeling)
-FACT die het ambulant overnam, maar die eigenlijk een geheime agenda had afgesproken met de instelling, nml toewerken naar opname.(zij jokten tegen mij)
-BJZ die al jaren dossiers bij elkaar jokt om zo hun bevindingen/meningen aangaande het probleem kracht bij te zetten. Feiten verzint, oude koeien uit de sloot haalt, en zelfs diagnoses neerpent die er niet zijn of die ernstig verouderd zijn maar wel helpen om aan te geven wat voor vreselijk groot risico zoon loopt in dit gezin.(en correctie weigeren, dus volharden in het jokken)
-En tot slot de rvdk, die zover gaat, dat informanten die ik geen toestemming heb gegeven toch proberen over te halen informatie te geven middels een artikel uit het burgerlijk wetboek, waarmee de raad in ieder geval geen strafbaar feit pleegt. (maar de ander wel, dus aanzet tot onwettig gedrag)
Dochter heeft gisteren haar verhaal gedaan,
en wij(vader en ik) mochten nog even oude koeien uit de sloot halen. Stom dat ik niet meteen de rem erop gezet heb, door te melden dat dit niet relevant was voor het onderzoek. Dan zit je je daar nog te excuseren ook voor iets wat niet eens gebeurd is (ze hadden erover gejokt) en dat over een tijd die ver ver achter ons ligt. Ik voel me nog steeds verdachte. Dat gevoel van....., dat gevoel gaat pas weg als we helemaal vrij zijn van bemoeienis en zij ophouden met jokken.
Een oudje dit keer, uit1985...het jaar dat ik ging studeren....
(¯`❤´¯) ✿.•*¨`*..¸.*❤ fijn weekend
´*.¸.•´♥
zondag 19 mei 2013
.¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸. Dankjewel .¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸.
Gisteren besefte ik me maar weer eens hoe fijn het is om een blog te hebben en zoveel mensen die meelezen en reageren. Het voelt als een warme deken te merken dat er aan je gedacht wordt en dat je niet alleen in dit schuitje zit. Dat je niet de enige bent. Dus, voor wie mijn blogje een troost was, GRAAG GEDAAN!!!! en voor al die mensen die mij een hart onder de riem hebben gestoken, DANKJEWEL!!!!!!!
Zolang ik maar blijf zien dat er zoveel liefdevolle vriendelijkheid in de wereld is ga ik het wel redden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Fijne pinksterzondag.
(¯`v´¯) ♥
`*.¸.*.♥.✿´´¯`•.¸⁀°♡ ♥ .¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸.
Zolang ik maar blijf zien dat er zoveel liefdevolle vriendelijkheid in de wereld is ga ik het wel redden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Fijne pinksterzondag.
(¯`v´¯) ♥
`*.¸.*.♥.✿´´¯`•.¸⁀°♡ ♥ .¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸.
zaterdag 18 mei 2013
Zwijmelen op zaterdag
Nog een half uurtje en dan begint de nieuwe dag.
Het is nog nacht, iedereen slaapt hier in huis en ik, ik vecht tegen de slaap.
Stom eigenlijk, ik ben bekaf.
Ik zit rechtop in bed. Muziekjes op de achtergrond van de pc. Kon het maar altijd nu wezen, dat de tijd stil blijft staan ofzo. Gewoon, omdat er nu op dit moment even rust en vrede is en warme voeten(want kruik) Er zijn even geen problemen, en er is even geen strijd. Er is alleen stilte en schemer in de kamer.
Moet ik ineens denken aan dat rare item op het nieuws over mindfulness. Dat dat gevaarlijk zou zijn voor mensen met depressie, omdat je dan al je aandacht op die depressie zou richten.....een keur aan therapeuten(zo leek het althans) kwamen voorbij en die zeiden dat het er goed voor zou zijn, en toen de psychiater die vertelde hoe slecht het wel niet was......
Die mensen hebben echt niets begrepen van mindfulness. Het gaat om het focussen op het moment en dan ontdekken dat je weliswaar depressief bent maar dat de zon evengoed schijnt, de vogels fluiten, de bloemen bloeien en mensen evengoed aardig tegen je doen. Dat de kat je evengoed tegen de benen strijkt en je lievelingsliedje door de boksen schalt....dat is mindfulness. Ontdekken dat tussen de puinhopen van het leven nog zo ongelooflijk veel waardevols en moois te vinden is, gewoon door aandacht te schenken aan het leven zelf. Is dat nou niet het mooiste geschenk wat je krijgen kan?
Geef ik u nu een mindfulness oefening mee,
zet de oorkleppen maar op en ga maar eens heel aandachtig luisteren naar dit lied.
Wonderschoon vind ik het strijkwerk, en ontroerend de verlangende stem van Gordon Sharp.
Fijn weekend!
Het is nog nacht, iedereen slaapt hier in huis en ik, ik vecht tegen de slaap.
Stom eigenlijk, ik ben bekaf.
Ik zit rechtop in bed. Muziekjes op de achtergrond van de pc. Kon het maar altijd nu wezen, dat de tijd stil blijft staan ofzo. Gewoon, omdat er nu op dit moment even rust en vrede is en warme voeten(want kruik) Er zijn even geen problemen, en er is even geen strijd. Er is alleen stilte en schemer in de kamer.
Moet ik ineens denken aan dat rare item op het nieuws over mindfulness. Dat dat gevaarlijk zou zijn voor mensen met depressie, omdat je dan al je aandacht op die depressie zou richten.....een keur aan therapeuten(zo leek het althans) kwamen voorbij en die zeiden dat het er goed voor zou zijn, en toen de psychiater die vertelde hoe slecht het wel niet was......
Die mensen hebben echt niets begrepen van mindfulness. Het gaat om het focussen op het moment en dan ontdekken dat je weliswaar depressief bent maar dat de zon evengoed schijnt, de vogels fluiten, de bloemen bloeien en mensen evengoed aardig tegen je doen. Dat de kat je evengoed tegen de benen strijkt en je lievelingsliedje door de boksen schalt....dat is mindfulness. Ontdekken dat tussen de puinhopen van het leven nog zo ongelooflijk veel waardevols en moois te vinden is, gewoon door aandacht te schenken aan het leven zelf. Is dat nou niet het mooiste geschenk wat je krijgen kan?
Geef ik u nu een mindfulness oefening mee,
zet de oorkleppen maar op en ga maar eens heel aandachtig luisteren naar dit lied.
Wonderschoon vind ik het strijkwerk, en ontroerend de verlangende stem van Gordon Sharp.
Fijn weekend!
vrijdag 17 mei 2013
Zoon doet zijn verhaal
Heftige week achter de rug,
en ik besefte me pas dat het heftig was geweest toen ik vanmorgen badend in het zweet wakker werd na de zoveelste nachtmerrie maar zonder benauwdheid!
De hele week ben ik benauwd geweest. Letterlijk benauwd maar ook figuurlijk benauwd. Letterlijk kon ik soms amper meer ademen. Dat begon al vorige week. Maar toen ik voor het raam van een huisje in onze krantenwijk de aankondiging van de boekpresentatie van "Ademloos verlangen" zag staan en ik de hele verdere wijk nodig had om mijn tranen te bedwingen voor ik weer een beetje in staat was om normaal te kunnen doen, begreep ik dat het menens was. Dat dit niet een uiting van hooikoorts was maar dat ik op slot zat. Dat me "de adem benomen was".....figuurlijk dus ook. Ik zat in de kramp. Daar helpen de medicijnen niet tegen. Dat moet ik uitvechten met mezelf.
En dat viel niet mee, gezien het gesprek wat gisteren gepland was tussen de RvdK en de kinderen, het weigeren van BJZ om het dossier te corrigeren en een kopie te geven, en de ontkenning van school dat er mailcontact is geweest tussen hen en de instelling en BJZ en later verklaarden dat dat gedelete is.....het werd me allemaal even teveel. Ik ben naar de advocaat gegaan, die heeft me gerustgesteld, we hebben een zaak.
Ook het gesprek van gisteren viel mee(zeg ik voorzichtig, want de uitspraken van zoon kunnen zomaar verkeerd uitgelegd gaan worden, hoewel ik de tape heb en dus bewijs heb van wat hij gezegd heeft, dat dan weer wel)
Vanwaar mijn opluchting nu een dag later?
Zoon heeft gisteren een kant van zichzelf laten zien bij de raad die totaal niet overeen stemt met wat er van hem gezegd is in het verslag van BJZ.
Wat we allemaal zagen , was een knul van 14, een leuke knul, een heerlijk puberpersoon, met humor en wijsheid en een kwetsbaarheid die ontroerde. Een mooi mens, die het meisje van de Raad volledig inpakte tijdens een GESPREK!!!!! Jawel, er was een heus gesprek met iemand, die uiteindelijk toch ook geen vriendje is.
Wat ik zag was de menspersoon die hij is, en die hij mag zijn en die hij hoort te zijn! De persoon die al veel eerder tot uiting had gekomen als hij al deze ellende niet had hoeven meemaken. Ik was ontroerd, ik was alweer verbaasd, en ik was zo dankbaar.
Zo dankbaar dat hij woorden kon geven aan wat er leefde in hem, dat hij woorden kon geven aan zijn verlangens en woorden kon geven aan zijn grootste angst. Nml dat ze hem willen laten opnemen. Ook heeft hij laten zien dat hij helemaal niet zo wereldvreemd is als de instelling hier zegt, en al helemaal niet gehandicapt( zoals de meneer beweerde in zijn verslag), dat hij wel degelijk in staat is tot een heel normaal gesprek, en dat hij in dat gesprek helemaal niet zo onafgestemd is als dat zij aangaven.
Ik heb inmiddels wel een vermoeden waarom zoon zich aldoor zo gedragen heeft.
Ik herken bij mezelf ook een aantal zeer duidelijke symptomen; wanneer ik in gesprek moet met mensen, die al een oordeel gevormd hebben maakt het niet meer uit wat ik zeg. Alle energie is erop gericht om mij te 'ontmaskeren', te bewijzen dat zij gelijk hebben.
In mijn lijf voelt dat heel vervelend( ja ik ben ook hsp en ook nog eens paranormaal begiftigd) Ik raak dan in de kramp. Letterlijk voel ik het in mijn nek, die spant zich en dan kan ik niet meer stil zitten. Als het nog verder gaat dan krijg ik het heel erg benauwd. Op zo'n moment kan ik ook niet helder meer denken, ik ben dan bezig de energetische aanval van me af te slaan. En dat is wat zoon dus ook steeds heeft gehad.
Doordat hij niet serieus werd genomen en niet meer als persoon werd gezien maar als client in het systeem(=gezin) waaruit hij gehaald zou moeten worden ging hij in de kramp. Mentaal vooral. En zagen we alleen nog maar een gehandicapt kind......
Ik ben Zo ontzettend blij dat die kramp er nu na een jaar thuiszitten vanaf is!
Dat hij weer zichzelf kan laten zien,
dat hij nu eindelijk loskomt van het beeld wat men van hem geschapen had.
Dat hij meer is dan dat etiketje wat ze op hem geplakt hadden,
en dat hij nu begint te bloeien.
Volgende week moet dochter nog,
zij is nu best boos dat ze mee gesleept wordt en dat wil ze daar dan ook gaan vertellen. Ze had de mevrouw van de raad al gegoogled en had haar zelfs via facebook willen benaderen....nu heb ik gezegd dat dat niet kan, facebook is privé! Maar u snapt hoe hoog het haar zit. Uit protest ging ze gisteren niet mee, ze had een excursie en die ging ze mooi niet opgeven voor dat gesprek!!!!
Dat wordt nog een pittig gesprek volgende week.
Ik sta,
dapper, zoals de advocaat zei,
hij is "tickeld to death" over mijn strijdlust en gaat die aan met mij. pffffff de beerput gaat nooit meer dicht, ik leeg hem persoonlijk op de stoep voor ieder die verantwoordelijk is voor deze shit!
Zo ik heb gezegd....
Fijne dag allemaal ;)
ps we gaan vandaag alvast een beetje zwijmelen.......
en ik besefte me pas dat het heftig was geweest toen ik vanmorgen badend in het zweet wakker werd na de zoveelste nachtmerrie maar zonder benauwdheid!
De hele week ben ik benauwd geweest. Letterlijk benauwd maar ook figuurlijk benauwd. Letterlijk kon ik soms amper meer ademen. Dat begon al vorige week. Maar toen ik voor het raam van een huisje in onze krantenwijk de aankondiging van de boekpresentatie van "Ademloos verlangen" zag staan en ik de hele verdere wijk nodig had om mijn tranen te bedwingen voor ik weer een beetje in staat was om normaal te kunnen doen, begreep ik dat het menens was. Dat dit niet een uiting van hooikoorts was maar dat ik op slot zat. Dat me "de adem benomen was".....figuurlijk dus ook. Ik zat in de kramp. Daar helpen de medicijnen niet tegen. Dat moet ik uitvechten met mezelf.
En dat viel niet mee, gezien het gesprek wat gisteren gepland was tussen de RvdK en de kinderen, het weigeren van BJZ om het dossier te corrigeren en een kopie te geven, en de ontkenning van school dat er mailcontact is geweest tussen hen en de instelling en BJZ en later verklaarden dat dat gedelete is.....het werd me allemaal even teveel. Ik ben naar de advocaat gegaan, die heeft me gerustgesteld, we hebben een zaak.
Ook het gesprek van gisteren viel mee(zeg ik voorzichtig, want de uitspraken van zoon kunnen zomaar verkeerd uitgelegd gaan worden, hoewel ik de tape heb en dus bewijs heb van wat hij gezegd heeft, dat dan weer wel)
Vanwaar mijn opluchting nu een dag later?
Zoon heeft gisteren een kant van zichzelf laten zien bij de raad die totaal niet overeen stemt met wat er van hem gezegd is in het verslag van BJZ.
Wat we allemaal zagen , was een knul van 14, een leuke knul, een heerlijk puberpersoon, met humor en wijsheid en een kwetsbaarheid die ontroerde. Een mooi mens, die het meisje van de Raad volledig inpakte tijdens een GESPREK!!!!! Jawel, er was een heus gesprek met iemand, die uiteindelijk toch ook geen vriendje is.
Wat ik zag was de menspersoon die hij is, en die hij mag zijn en die hij hoort te zijn! De persoon die al veel eerder tot uiting had gekomen als hij al deze ellende niet had hoeven meemaken. Ik was ontroerd, ik was alweer verbaasd, en ik was zo dankbaar.
Zo dankbaar dat hij woorden kon geven aan wat er leefde in hem, dat hij woorden kon geven aan zijn verlangens en woorden kon geven aan zijn grootste angst. Nml dat ze hem willen laten opnemen. Ook heeft hij laten zien dat hij helemaal niet zo wereldvreemd is als de instelling hier zegt, en al helemaal niet gehandicapt( zoals de meneer beweerde in zijn verslag), dat hij wel degelijk in staat is tot een heel normaal gesprek, en dat hij in dat gesprek helemaal niet zo onafgestemd is als dat zij aangaven.
Ik heb inmiddels wel een vermoeden waarom zoon zich aldoor zo gedragen heeft.
Ik herken bij mezelf ook een aantal zeer duidelijke symptomen; wanneer ik in gesprek moet met mensen, die al een oordeel gevormd hebben maakt het niet meer uit wat ik zeg. Alle energie is erop gericht om mij te 'ontmaskeren', te bewijzen dat zij gelijk hebben.
In mijn lijf voelt dat heel vervelend( ja ik ben ook hsp en ook nog eens paranormaal begiftigd) Ik raak dan in de kramp. Letterlijk voel ik het in mijn nek, die spant zich en dan kan ik niet meer stil zitten. Als het nog verder gaat dan krijg ik het heel erg benauwd. Op zo'n moment kan ik ook niet helder meer denken, ik ben dan bezig de energetische aanval van me af te slaan. En dat is wat zoon dus ook steeds heeft gehad.
Doordat hij niet serieus werd genomen en niet meer als persoon werd gezien maar als client in het systeem(=gezin) waaruit hij gehaald zou moeten worden ging hij in de kramp. Mentaal vooral. En zagen we alleen nog maar een gehandicapt kind......
Ik ben Zo ontzettend blij dat die kramp er nu na een jaar thuiszitten vanaf is!
Dat hij weer zichzelf kan laten zien,
dat hij nu eindelijk loskomt van het beeld wat men van hem geschapen had.
Dat hij meer is dan dat etiketje wat ze op hem geplakt hadden,
en dat hij nu begint te bloeien.
Volgende week moet dochter nog,
zij is nu best boos dat ze mee gesleept wordt en dat wil ze daar dan ook gaan vertellen. Ze had de mevrouw van de raad al gegoogled en had haar zelfs via facebook willen benaderen....nu heb ik gezegd dat dat niet kan, facebook is privé! Maar u snapt hoe hoog het haar zit. Uit protest ging ze gisteren niet mee, ze had een excursie en die ging ze mooi niet opgeven voor dat gesprek!!!!
Dat wordt nog een pittig gesprek volgende week.
Ik sta,
dapper, zoals de advocaat zei,
hij is "tickeld to death" over mijn strijdlust en gaat die aan met mij. pffffff de beerput gaat nooit meer dicht, ik leeg hem persoonlijk op de stoep voor ieder die verantwoordelijk is voor deze shit!
Zo ik heb gezegd....
Fijne dag allemaal ;)
ps we gaan vandaag alvast een beetje zwijmelen.......
zondag 12 mei 2013
Moederdag
Tja dan zit je na zo'n enorme dip dag een beetje muziekjes te surfen en toen kwam ik dit tegen....heel toepasselijk voor deze dag. Ik was meteen ontroerd, want mijn moeder die kan ik alleen nog maar in hart bedanken voor alles wat ze gedaan heeft voor mij.
Dus mam, hier komt 'ie........A BIG THANKS!!!!!.......
❀ ·´¯`·.¸¸.´✿·´¯`·.¸¸.´❀❀ ·´¯`·.¸¸.´✿·´¯`·.¸¸.´❀
zaterdag 11 mei 2013
Genoeg
Ik baal van de wind, O wat baal ik van de wind.
Baal van de week voor me en de week net geweest, baal van alles op dit moment! Baal van het niet kunnen slapen en het zó uit mijn hum zijn. Ik zal blij zijn als alles weer zijn normale ritme heeft en dochter weer thuis is. Het heeft nu allemaal wel weer lang genoeg geduurd. Het is wel genoeg zo.......
We gaan weekend vieren!
Gewoon daarom..........
Baal van de week voor me en de week net geweest, baal van alles op dit moment! Baal van het niet kunnen slapen en het zó uit mijn hum zijn. Ik zal blij zijn als alles weer zijn normale ritme heeft en dochter weer thuis is. Het heeft nu allemaal wel weer lang genoeg geduurd. Het is wel genoeg zo.......
We gaan weekend vieren!
Gewoon daarom..........
donderdag 9 mei 2013
Turn
Dan ga je terugkijken naar de jaren in het licht van wat er nu bekend is en ineens vraag je je af waarom je dat toch nooit eerder echt is opgevallen......kent u dat?
Ik heb het levensverhaal van Zoon vandaag opgeschreven, maar nu niet vanuit hulpverlenings/school perspectief zoals gisteren maar vanuit het spelen en zijn. Wat was hij voor een kind, waar speelde hij graag mee, en hoe deed hij altijd. Wat viel op en waarom deed hij zoals hij deed. En waarom heb ik nooit serieus gedacht aan genderdysforie voordat hij er zelf mee kwam?
Hoe verder ik in zijn verhaal kwam hoe duidelijker het eigenlijk werd. Zoveel kleine dingen die erop wezen, zoveel dingen die niet klopten. En ik maar de ruimdenkende moeder uithangen. Alles kon, wat maakte het uit. Als hij daar gelukkig mee was, dan was ik dat ook. Hij mocht zijn wie hij was......
Zo dacht ik,
maar zo deed ik niet.
In plaats daarvan ging ik uiteindelijk mee in het verhaal van de hulpverlening dat hij iets mankeerde, een of andere stoornis had. Iets waar hij nooit meer vanaf zou komen, wat hem voor altijd gehandicapt maakte. Iets waarvoor ze hem uiteindelijk wilden laten opsluiten. het zou ws nooit meer goed komen, hij klopte niet....hij deed raar.....
ZUCHT
Tuurlijk deed hij raar,
hij speelde jaren lang een rol,
probeerde jaren lang een jongen te zijn, terwijl hij zich geen jongen voelde.
Hoe ellendig moet dat wel niet geweest zijn voor hem, en hoe duidelijk voor andere kinderen. Want hij zat er in zijn gedrag altijd nèt naast. Je weet wel zoals je wel in de films ziet, als een meisje een jongen speelt. Beetje overdreven, beetje te stoer, te opschepperig, teveel, nèt dat beetje teveel.
Alle gedragsproblemen krijgen nu wel een plek, alle frustratie ook. Alle dingen waarvan we altijd dachten "doe nou eens normaal zeg" ook. Vooral dat ook.
" Mam, ik ben al heel lang niet echt meer boos geweest hè?" Zei hij vanmorgen.....en nee inderdaad, sinds hij uit de kast is gekomen en nu het traject in gaat is er een rust over hem gekomen. Hij lacht vaker, en durft meer zichzelf te zijn.....en zijn haren, zijn haren worden al langer , hij heeft pijpenkrullen.....
I want to see what people saw
I want to feel like I felt before
I'd like to see the kingdom come
I want to feel forever young
I want to sing To sing my song
I want to live in a world where I belong
I want to live I will survive And I believe that it won't be very long
If we turn, turn, turn, turn, turn
Then we might learn
So where's the stars?
Up in the sky
And what's the moon? A big balloon
We'll never know unless we grow
There's so much world outside the door
I want to sing To sing my song
I want to live in a world where I'll be strong
I want to live I will survive
And I believe that it won't be very long If we turn, turn, turn, turn, turn
And if we turn, turn, turn, turn
Then we might learn Turn, turn, turn, turn Turn, turn, turn And if we turn, turn, turn, turn
Then we might learn Learn to turn
Ik heb het levensverhaal van Zoon vandaag opgeschreven, maar nu niet vanuit hulpverlenings/school perspectief zoals gisteren maar vanuit het spelen en zijn. Wat was hij voor een kind, waar speelde hij graag mee, en hoe deed hij altijd. Wat viel op en waarom deed hij zoals hij deed. En waarom heb ik nooit serieus gedacht aan genderdysforie voordat hij er zelf mee kwam?
Hoe verder ik in zijn verhaal kwam hoe duidelijker het eigenlijk werd. Zoveel kleine dingen die erop wezen, zoveel dingen die niet klopten. En ik maar de ruimdenkende moeder uithangen. Alles kon, wat maakte het uit. Als hij daar gelukkig mee was, dan was ik dat ook. Hij mocht zijn wie hij was......
Zo dacht ik,
maar zo deed ik niet.
In plaats daarvan ging ik uiteindelijk mee in het verhaal van de hulpverlening dat hij iets mankeerde, een of andere stoornis had. Iets waar hij nooit meer vanaf zou komen, wat hem voor altijd gehandicapt maakte. Iets waarvoor ze hem uiteindelijk wilden laten opsluiten. het zou ws nooit meer goed komen, hij klopte niet....hij deed raar.....
ZUCHT
Tuurlijk deed hij raar,
hij speelde jaren lang een rol,
probeerde jaren lang een jongen te zijn, terwijl hij zich geen jongen voelde.
Hoe ellendig moet dat wel niet geweest zijn voor hem, en hoe duidelijk voor andere kinderen. Want hij zat er in zijn gedrag altijd nèt naast. Je weet wel zoals je wel in de films ziet, als een meisje een jongen speelt. Beetje overdreven, beetje te stoer, te opschepperig, teveel, nèt dat beetje teveel.
Alle gedragsproblemen krijgen nu wel een plek, alle frustratie ook. Alle dingen waarvan we altijd dachten "doe nou eens normaal zeg" ook. Vooral dat ook.
" Mam, ik ben al heel lang niet echt meer boos geweest hè?" Zei hij vanmorgen.....en nee inderdaad, sinds hij uit de kast is gekomen en nu het traject in gaat is er een rust over hem gekomen. Hij lacht vaker, en durft meer zichzelf te zijn.....en zijn haren, zijn haren worden al langer , hij heeft pijpenkrullen.....
I want to see what people saw
I want to feel like I felt before
I'd like to see the kingdom come
I want to feel forever young
I want to sing To sing my song
I want to live in a world where I belong
I want to live I will survive And I believe that it won't be very long
If we turn, turn, turn, turn, turn
Then we might learn
So where's the stars?
Up in the sky
And what's the moon? A big balloon
We'll never know unless we grow
There's so much world outside the door
I want to sing To sing my song
I want to live in a world where I'll be strong
I want to live I will survive
And I believe that it won't be very long If we turn, turn, turn, turn, turn
And if we turn, turn, turn, turn
Then we might learn Turn, turn, turn, turn Turn, turn, turn And if we turn, turn, turn, turn
Then we might learn Learn to turn
Welterusten!
❀ ·´¯`·.¸¸.´✿·´¯`·.¸¸.´❀
Onderzoek
gevonden in de tuin en toen een creatief momentje |
rare week, vol niksen en naksen en ineens heel hard moeten werken voor de onderzoeken. Ik haat dat!
Iedere keer opnieuw werk doen waarvan ik dacht dat het nu al wel eens een keer klaar was. Al die energie in een bodemloze put lijkt wel.
Gisteren voor de zoveelste keer het verhaal Zoon geconstrueerd. Uren over de archieven gehangen, alle verslagen weer doorgeploegd en van alles opgeschreven. Met bronvermelding en al! Alsof ik een scriptie schrijf, zo voelt het, maar dan niet om mijn Minor te behalen, maar om zoon te redden.
Gisteren ook het dossier van school opgehaald....er mist wel het een en ander ja....de contactjournalen tussen hen en instelling bijvoorbeeld en tussen hen en bjz....dus moet ik daar weer achteraan. pffffff
Alsof we niks beters te doen hebben.
Ook de instelling had niet alle contactjournalen toegevoegd....ik mis die van hen en bjz nog.
En bjz heeft nog niet gereageerd.
Wat is toch de tactiek hierachter?
Kan iemand mij dat vertellen?
vooraanzicht |
Gevolg is wel dat mijn goede start van deze week nu weer in de as ligt. Ik ben moe.
Ik hoop dat dit alles voor het gendertraject afgelopen is.
Moet met Zoon ook nog afspreken hoe we dat gaan doen....gaat hij het traject in voordat hij naar de nieuwe school(bij vader) gaat of daarna, of halverwege als hij al om is en dus met nieuwe identiteit kan beginnen? Ook zo'n vraag waar we door alle consternatie gewoon niet eens over nagedacht hadden. Maar wel een hele belangrijke. Duidelijk is wel dat dit hele onderzoek ons afhoudt van wat werkelijk belangrijk is en daar baal ik op dit moment even flink van.
mooie schaduwen |
maandag 6 mei 2013
The Artists Way: Week 6-7-8
aan zee....... |
Het was alweer week 8 van "The Artists way"
Ik heb de week 6 en 7 nog niet eens volledig gecovered.........
weken vol strijd, en vermoeidheid en angst en hoop en vrees en nieuwe uitdagingen. En dan heb ik eigenlijk alles wel gezegd. Week 5 had ik al verlengd, waardoor week 6 natuurlijk ook later begon en week 7 en week 8 dus ook.
Ik merk dat in drukke drukke tijden ik best wel veel moeite heb met stukjes tijd vrij te maken en dan ook werkelijk wat te doen!
De afgelopen weken viel ik steeds in slaap, ik was ook zooooo moe en hangerig en ronduit saai.
Toch heb ik deze reis weer een hoop meegemaakt. Ondanks dat het op creatief vlak even magertjes was (want amper wat gecreëerd) heb ik wel massa's oude dromen opgegraven en de herinneringen en daarbij horende sentimenten. Het opent perspectieven, zullen we maar eens heel beeldend zeggen. Het perspectief van een weids landschap en ruimte om te zijn. Ja dat dus......
De kleine oefeningen zijn allemaal wel gedaan, maar de wat grotere ben ik nog steeds mee bezig. Ik bedoel maar,
een perfect leven?
pier....... |
Ik hou van veel verschillende dingen, 1 leven is niet eens genoeg. Ik wil de rust van de natuur en ook de drukte van stad en cultuur. Ik wil de rust van alleen en nergens rekening mee te hoeven houden maar dat grote gezin met die tafel vol kinderen en die lieve man wil ik ook. Een perfecte dag ziet er dan ook steeds weer anders uit. Ik heb eigenlijk heel veel perfecte-dag-dromen.
Vandaag ga ik er eentje een klein beetje doen uitkomen,
de perfecte dag van stoer zijn. Ja ook dat is een onderdeel van het proces, en ik moet zeggen dat dat stukje al behoorlijk aan het groeien is. Woensdag is het zover, dan haal ik , op afspraak notabene, de dossiers van Zoon op school op. Is dat stoer of is dat stoer....nadat ik een half jaar heb gewacht en gewacht en beleefd heb gewacht, zo beleefd.....heb ik nu heel beleefd aangekondigd dat ik ze kwam halen.
Zo moet dat dus.
(¯`v´¯) ♥we zwijmelen nog even
`*.¸.*.♥.✿´´¯`•.¸⁀°♡ ♥.¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸. heel stoer in het zonnetje..........
Vrijheid?
Neeeeee het is toch gebeurd.
Dacht ik gisteren nog bij het lezen van de blog van Vlasje dat het eigenlijk best heel erg goed gaat met mij dit jaar, ben ik vandaag toch alsnog voor de bijl gegaan.
BOMMER
Daar had ik nu helemaal geen zin in.
Stomme wind ook altijd hier in het kopje van Noord Holland. Al die leuke lieve polletjes slaan gelijk op hol om midden in mijn gezicht te landen. Joepie....
Ik hoor het de longarts nog zeggen tegen mij :"Gelukkig woont u hier, hier waaien de pollen weg..."
Een dommere opmerking had hij niet kunnen maken.
Grote opdwarrelende wolken van pollen zijn niet bepaald prettig, en hier waait het nu alweer een hele tijd. HARD vooral. Vooral dat.
Nee dan die rustig kabbelende golfjes van dit liedje,
dat klinkt een stuk prettiger dan die van ons, die beuken op het strand, en wild hun weg naar zee terug zoeken. Waar de zandkorrels je huid schuren, en de zilte lucht je de adem beneemt.
En toch,
de zee geeft mij dat immense gevoel van vrijheid,
dat gevoel van kracht!
Het is het einde van het land en toch zo veilig aan de rand......
Ineens popt daar het antwoord op de vraag van de raadsonderzoekster in mijn hoofd.
"Wat is uw ideale plaatje voor de toekomst?" Waarop ik zei; "De vrijheid om zelf te bepalen hoe ons leven eruit ziet, welke weg we bewandelen, waar we heen willen gaan, de vrijheid om te mogen zijn wie we zijn, en niet te hoeven conformeren."
De vrijheid om helemaal en voor altijd onze eigen weg te mogen gaan.
Wel een toepasselijke gedachte ja, op 5 mei.
Het wordt tijd dat we de vrijheid niet alleen maar vieren in Nederland maar ook eens gaan krijgen!!!!!!!!!!! Tot die tijd, is het niets dan een holle frase........
(¯`v´¯) ♥
`*.¸.*.♥.✿´´¯`•.¸⁀°♡ ♥ .¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸.
Dacht ik gisteren nog bij het lezen van de blog van Vlasje dat het eigenlijk best heel erg goed gaat met mij dit jaar, ben ik vandaag toch alsnog voor de bijl gegaan.
BOMMER
Daar had ik nu helemaal geen zin in.
Stomme wind ook altijd hier in het kopje van Noord Holland. Al die leuke lieve polletjes slaan gelijk op hol om midden in mijn gezicht te landen. Joepie....
Ik hoor het de longarts nog zeggen tegen mij :"Gelukkig woont u hier, hier waaien de pollen weg..."
Een dommere opmerking had hij niet kunnen maken.
Grote opdwarrelende wolken van pollen zijn niet bepaald prettig, en hier waait het nu alweer een hele tijd. HARD vooral. Vooral dat.
Nee dan die rustig kabbelende golfjes van dit liedje,
dat klinkt een stuk prettiger dan die van ons, die beuken op het strand, en wild hun weg naar zee terug zoeken. Waar de zandkorrels je huid schuren, en de zilte lucht je de adem beneemt.
En toch,
de zee geeft mij dat immense gevoel van vrijheid,
dat gevoel van kracht!
Het is het einde van het land en toch zo veilig aan de rand......
Ineens popt daar het antwoord op de vraag van de raadsonderzoekster in mijn hoofd.
"Wat is uw ideale plaatje voor de toekomst?" Waarop ik zei; "De vrijheid om zelf te bepalen hoe ons leven eruit ziet, welke weg we bewandelen, waar we heen willen gaan, de vrijheid om te mogen zijn wie we zijn, en niet te hoeven conformeren."
De vrijheid om helemaal en voor altijd onze eigen weg te mogen gaan.
Wel een toepasselijke gedachte ja, op 5 mei.
Het wordt tijd dat we de vrijheid niet alleen maar vieren in Nederland maar ook eens gaan krijgen!!!!!!!!!!! Tot die tijd, is het niets dan een holle frase........
(¯`v´¯) ♥
`*.¸.*.♥.✿´´¯`•.¸⁀°♡ ♥ .¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸.
zondag 5 mei 2013
Zwijmelzondag
Ik dacht ik zwijmel vandaag ook nog even mega met jullie, want ik kwam haar versie van dit nummer tegen. Wat zingt ze toch mooi he, en die gitaar.....oooo als ik toch ooit eens zo mooi kon spelen. Ja dat zou ik best willen. De gitaar staat hier al (Dankje broer!!!!!) en hij is gestemd en voorzien van een paar nieuwe snaren. Zoon tokkelt er graag op, en moeders.....die kijkt verlangend. Nog niet helemaal klaar om er op te beginnen.
De muziek is nu echt terug,
kent u dat gevoel, waar je ineens alles weer voelt hoort ruikt en helemaal aanwezig bent?
Daar ben ik nu op dit moment.
Ik zit hier met de oorkleppen op in het zonnetje, en luister naar de mooiste muziekjes die ik op mijn lijstje heb staan.....net weer wat nieuws ontdekt, oooo zo mooi en dan ineens besefte ik,
de muziek is nu echt terug in mijn hart.
Fijne zondag!
nou vooruit nog eentje van haar dan ;)
De muziek is nu echt terug,
kent u dat gevoel, waar je ineens alles weer voelt hoort ruikt en helemaal aanwezig bent?
Daar ben ik nu op dit moment.
Ik zit hier met de oorkleppen op in het zonnetje, en luister naar de mooiste muziekjes die ik op mijn lijstje heb staan.....net weer wat nieuws ontdekt, oooo zo mooi en dan ineens besefte ik,
de muziek is nu echt terug in mijn hart.
Fijne zondag!
nou vooruit nog eentje van haar dan ;)
zaterdag 4 mei 2013
Zwijmelen op zaterdag
Middagje buiten, in de tuin, zaadjes gezaaid, stukje geschept en gekregen buxushaag geplant. Terras beetje opgeruimd en tafel toch maar eens schoon gemaakt. Laat het nu maar mooi weer blijven!!!! Ik ben er klaar voor........
Lekker dit muziekje aan en genieten maar :)
Fijn weekend!
Lekker dit muziekje aan en genieten maar :)
Fijn weekend!
vrijdag 3 mei 2013
Overwinnaar
Net terug van een bezoekje aan de instelling alhier. Dossiers ophalen. Nu had ik al gezegd dat ik echt alles wou hebben en dat ze dus alles moesten kopiëren. Er werd tegengesputterd en ik moest komen, kon ik gelijk aangeven wat ik wou hebben zei meneer toen.
Dus ging ik heen vanmorgen, long overdue, had het al veel eerder moeten doen.
Maar goed, ik kwam binnen en meneer kwam naar me toe met de hele stapel, korte koele uitleg volgde. Ik gaf hem mijn brief ter correctie. Of ik daar een ontvangst bevestiging voor kon krijgen....hij begon te stotteren, de handen begonnen te trillen en hij wist het even niet meer. Deze onbuigzame sterke rots, waar je als ouder niet omheen zou kunnen al zou je het willen.
Die mijn kind naar de vernieling wou helpen. Die het samen met school op een akkoordje gooide en die zelfs de BJZ zover kreeg om de onderbuikgevoelens tot daden omgezet te krijgen, die man was weg.
Voor mij stond een beverige, onzekere, zenuwachtige man. Die mij meldde dat ik hem niet meer kon aanspreken op deze zaak, dat deed de team-manager nu voortaan. Mocht ik nog wat te vragen hebben.
"Veel plezier ermee!" Sneerde hij. Ik heb de man mijn liefste glimlach geschonken, en ben als overwinnaar de deur uitgewandeld.
Thuis las ik eerst de mailwisseling tussen school en de instelling. En ja hoor.....wat ik al vermoedde stond hier nu zwart op wit. Daarna las ik de wisseling tussen de instelling en het FACT en jahoor....ook hier weer bevestiging.....en als ik het zo lees genoeg kruit om een bom te doen ontploffen op school en de instelling en de FACT. Zou hij daarom zo nerveus zijn?
En zou school daarom de dossiers nog niet hebben vrijgegeven?
Het is nu vakantie, maar maandag ben ik de eerste die op de stoep van school staat. Ik kom de dossiers halen, en ga pas weg als ik ze heb....ben heel benieuwd wat ik daarin aan zal treffen.
Ineens voel ik mij zo krachtig!
Dus ging ik heen vanmorgen, long overdue, had het al veel eerder moeten doen.
Maar goed, ik kwam binnen en meneer kwam naar me toe met de hele stapel, korte koele uitleg volgde. Ik gaf hem mijn brief ter correctie. Of ik daar een ontvangst bevestiging voor kon krijgen....hij begon te stotteren, de handen begonnen te trillen en hij wist het even niet meer. Deze onbuigzame sterke rots, waar je als ouder niet omheen zou kunnen al zou je het willen.
Die mijn kind naar de vernieling wou helpen. Die het samen met school op een akkoordje gooide en die zelfs de BJZ zover kreeg om de onderbuikgevoelens tot daden omgezet te krijgen, die man was weg.
Voor mij stond een beverige, onzekere, zenuwachtige man. Die mij meldde dat ik hem niet meer kon aanspreken op deze zaak, dat deed de team-manager nu voortaan. Mocht ik nog wat te vragen hebben.
"Veel plezier ermee!" Sneerde hij. Ik heb de man mijn liefste glimlach geschonken, en ben als overwinnaar de deur uitgewandeld.
Thuis las ik eerst de mailwisseling tussen school en de instelling. En ja hoor.....wat ik al vermoedde stond hier nu zwart op wit. Daarna las ik de wisseling tussen de instelling en het FACT en jahoor....ook hier weer bevestiging.....en als ik het zo lees genoeg kruit om een bom te doen ontploffen op school en de instelling en de FACT. Zou hij daarom zo nerveus zijn?
En zou school daarom de dossiers nog niet hebben vrijgegeven?
Het is nu vakantie, maar maandag ben ik de eerste die op de stoep van school staat. Ik kom de dossiers halen, en ga pas weg als ik ze heb....ben heel benieuwd wat ik daarin aan zal treffen.
Ineens voel ik mij zo krachtig!
donderdag 2 mei 2013
Zitten we dan.......
Zitten we dan met zijn tweetjes.
Beetje zuchten, beetje stillig, beetje bah.....tis eigenlijk even helemaal niks op dit moment.
Zoon en ik kijken elkaar om de paar minuten aan, hij slaakt een diepe zucht, ik pullek wat aan de stoel.
Nee, leuk is anders.
Stil is het.
Raar toch, want al dagen ging dochter heel vroeg naar boven om lekker in bed film te kijken. Ze had geen zin in ons ;) en nee, toen mistte ik haar niet hoor. Toen zaten we echt niet om de paar minuten te zuchten en elkaar een beetje sullig aan te kijken. Dan kwam ze aan het einde van de avond nog even beneden om een knuffel te doen.
Het is nu half 10.
Ze zal al wel in bed liggen, zenuwachtig voor de grote reis van morgen. De knuffel kreeg ik daarstraks al. En daar moet ik het de komende week mee doen, want ze gaat naar Mallorca met vader en zijn gezin. Lekker naar de zon, vakantie vieren!
Ik hoop dat ze het heel leuk gaat krijgen, veel zon en plezier heeft. Een beetje extra geniet voor ons twee hier. En dat de week weer snel voorbij is haha.
Beetje zuchten, beetje stillig, beetje bah.....tis eigenlijk even helemaal niks op dit moment.
Zoon en ik kijken elkaar om de paar minuten aan, hij slaakt een diepe zucht, ik pullek wat aan de stoel.
Nee, leuk is anders.
Stil is het.
Raar toch, want al dagen ging dochter heel vroeg naar boven om lekker in bed film te kijken. Ze had geen zin in ons ;) en nee, toen mistte ik haar niet hoor. Toen zaten we echt niet om de paar minuten te zuchten en elkaar een beetje sullig aan te kijken. Dan kwam ze aan het einde van de avond nog even beneden om een knuffel te doen.
Het is nu half 10.
Ze zal al wel in bed liggen, zenuwachtig voor de grote reis van morgen. De knuffel kreeg ik daarstraks al. En daar moet ik het de komende week mee doen, want ze gaat naar Mallorca met vader en zijn gezin. Lekker naar de zon, vakantie vieren!
Ik hoop dat ze het heel leuk gaat krijgen, veel zon en plezier heeft. Een beetje extra geniet voor ons twee hier. En dat de week weer snel voorbij is haha.
Prachtige dag
Wat een weertje hè vandaag....strak blauwe hemel, klein briesje ( best wel koud helaas) en zin....zin in doen....
wat we gedaan hebben?
Lekker in de stad ontbijtje gedaan bij de V&D, beetje rondgehangen in de bieb en toen heb ik de kids op de fiets naar huis gestuurd en ben ik gaan lopen....JAHA u leest het goed!!!!
Ik ben aan de wandel, alweer een tijdje doe ik het zo: Samen gaan we ergens heen, omdat fiets van zon stuk is gaat hij meestal met de bus en ik en dochter op de fiets...óhòf zij gaan op de fiets en ik ga lopen! Dan spreken we af en zie ik ze daar.
Vandaag deden we het andersom, zoon ging met de bus naar de stad en ik fietste met dochter heen. Op de terugweg liep ik naar huis.
Na dat stomme moment van een tijdje terug, dat het lopen maar niet lukken wou bedacht ik me dat ik niet zo moeilijk moest doen en gewoon moest gaan lopen. Gewoon weet je wel, wanneer ik ergens heen moet. En, omdat de kids liever niet lopen, loop ik lekker alleen en doe ik dus de wandeling meerdere keren per week zelfs...is dat nu niet stoer? Ik wandel langs de weg, en zie van alles, want dat is zo fijn aan lopen. Je gaat niet zo snel ;)
Vandaag heb ik een stukje park gewandeld, en ben ik ook even een stukje door het bosje gegaan. En wat is het daar mooi zeg, een beetje afgezonderd van de wereld en toch vlak naast huis. Zo vind ik het wandelen helemaal geen opgave meer.
Maar ja,
nu zijn de Artist Dates weer een beetje in de verdrukking gekomen. Ik ben er al 3 weken niet bepaald meer aan toe gekomen. Jammer toch wel. Nou ja....ook dat zal wel weer oplossen, als ik zomaar weer eens een ingeving heb.
Wat ik verder nog gedaan heb vandaag?
Geluncht in de tuin, terwijl ik in het gras zat. Daarna ben ik brandnetels uit de tuin gaan trekken en heb ik een stukje gespit. De braam opgebonden, troepjes opgeruimd en wat gesnoeid enzo....en toen was ik moe en ben ik in de stoel een tukje gaan doen. Avondeten en tv-slapen volgden en nu ben ik klaarwakker natuurlijk. Ik ga zo maar wat tv-gemist kijken en dan ga ik kijken of het slapen nog wil lukken. Al met al een geslaagde dag! Zo mogen er nog veel meer volgen.
wat we gedaan hebben?
Lekker in de stad ontbijtje gedaan bij de V&D, beetje rondgehangen in de bieb en toen heb ik de kids op de fiets naar huis gestuurd en ben ik gaan lopen....JAHA u leest het goed!!!!
Ik ben aan de wandel, alweer een tijdje doe ik het zo: Samen gaan we ergens heen, omdat fiets van zon stuk is gaat hij meestal met de bus en ik en dochter op de fiets...óhòf zij gaan op de fiets en ik ga lopen! Dan spreken we af en zie ik ze daar.
Vandaag deden we het andersom, zoon ging met de bus naar de stad en ik fietste met dochter heen. Op de terugweg liep ik naar huis.
Na dat stomme moment van een tijdje terug, dat het lopen maar niet lukken wou bedacht ik me dat ik niet zo moeilijk moest doen en gewoon moest gaan lopen. Gewoon weet je wel, wanneer ik ergens heen moet. En, omdat de kids liever niet lopen, loop ik lekker alleen en doe ik dus de wandeling meerdere keren per week zelfs...is dat nu niet stoer? Ik wandel langs de weg, en zie van alles, want dat is zo fijn aan lopen. Je gaat niet zo snel ;)
Vandaag heb ik een stukje park gewandeld, en ben ik ook even een stukje door het bosje gegaan. En wat is het daar mooi zeg, een beetje afgezonderd van de wereld en toch vlak naast huis. Zo vind ik het wandelen helemaal geen opgave meer.
Maar ja,
nu zijn de Artist Dates weer een beetje in de verdrukking gekomen. Ik ben er al 3 weken niet bepaald meer aan toe gekomen. Jammer toch wel. Nou ja....ook dat zal wel weer oplossen, als ik zomaar weer eens een ingeving heb.
Wat ik verder nog gedaan heb vandaag?
Geluncht in de tuin, terwijl ik in het gras zat. Daarna ben ik brandnetels uit de tuin gaan trekken en heb ik een stukje gespit. De braam opgebonden, troepjes opgeruimd en wat gesnoeid enzo....en toen was ik moe en ben ik in de stoel een tukje gaan doen. Avondeten en tv-slapen volgden en nu ben ik klaarwakker natuurlijk. Ik ga zo maar wat tv-gemist kijken en dan ga ik kijken of het slapen nog wil lukken. Al met al een geslaagde dag! Zo mogen er nog veel meer volgen.
woensdag 1 mei 2013
Mooie dag
rood hoofd van het zonnetje, en geen stuiver wijzer geworden.
pfffff stomme Koninginnedag,
zit je daar zo voor te knutselen. Echt helemaal niks verkocht :(
Lag het aan de reclame? ( We hadden zelf de ringen omgedaan en de broches opgespeld)
De uitstalling(op een kleedje op het gras) of was het gewoon de crisis?
Aan dochter lag het in iedergeval niet, zij bleef vriendelijk iedereen die voor de kraam voorbij liep toelachen en hallo zeggen. Ik werd er op een gegeven moment gewoon chagrijnig van en ben meerdere malen even een rondje gaan doen.....al die commentaren op mijn geploeter. Het was te duur zeiden een aantal mensen, we moesten zakken met onze prijzen. Kortom, ze hadden geen euro over voor een ringetje. Ook niet de meisjes die op Uggs van €200 voorbij kwamen lopen en misprijzend naar de prijs keken. Dat gingen ze er niet aan uitgeven...de helft wilden ze wel doen hoor, maar een euro.....
Kijk dit was zo'n ringetje, voor een euro. Lief toch?
Zou het soms de kleur geweest zijn? Het was niet oranje nee...... |
Of het hoge kitsch gehalte, waar ze hier in de stad niet echt tegen kunnen? |
Of was het toch de plek/ stad/ het publiek? |
Affijn,
Zoon heeft wel van alles verkocht natuurlijk, hij wel, zijn prullaria was wel in trek.
Wat hebben we hier nu van geleerd?
Dat de konininnemarkt leuk is hoor, maar niet op het gras(zere billen en stijve nek van het omhoog kijken) en dat als je wat wilt verkopen, je toch echt een kraam moet hebben en spul wat zo goedkoop is dat je kunt concurreren met een Bangladesh of China....we hebben nu eenmaal een Action hier die dat verkoopt. Ohof, dat je een kraam vol spul hebt waarvan de mensen denken dat ze iets heel erg speciaals kopen. Kijk en dat laatste dat is iets om over na te denken!
Vandaag gaan we heel decadent een onbijtje doen in de stad, en daarna de bieb, en dan daarna "weten we nog nieten". De zon schijnt vol op, het wordt een mooie dag!
Abonneren op:
Posts (Atom)