Zwijmelen op zaterdag

Nog een half uurtje en dan begint de nieuwe dag.
Het is nog nacht, iedereen slaapt hier in huis en ik, ik vecht tegen de slaap.
Stom eigenlijk, ik ben bekaf.
Ik zit rechtop in bed. Muziekjes op de achtergrond van de pc. Kon het maar altijd nu wezen, dat de tijd stil blijft staan ofzo. Gewoon, omdat er  nu op dit moment even rust en vrede is en warme voeten(want kruik) Er zijn even geen problemen, en er is even geen strijd. Er is alleen stilte en schemer in de kamer.
Moet ik ineens denken aan dat rare item op het nieuws over mindfulness. Dat dat gevaarlijk zou zijn voor mensen met depressie, omdat je dan al je aandacht op die depressie zou richten.....een keur aan therapeuten(zo leek het althans) kwamen voorbij en die zeiden dat het er goed voor zou zijn, en toen de psychiater die vertelde hoe slecht het wel niet was......
Die mensen hebben echt niets begrepen van mindfulness. Het gaat om het focussen op het moment en dan ontdekken dat je weliswaar depressief bent maar dat de zon evengoed schijnt, de vogels fluiten, de bloemen bloeien en mensen evengoed aardig tegen je doen. Dat de kat je evengoed tegen de benen strijkt en je lievelingsliedje door de boksen schalt....dat is mindfulness. Ontdekken dat tussen de puinhopen van het leven nog zo ongelooflijk veel waardevols en moois te vinden is, gewoon door aandacht te schenken aan het leven zelf. Is dat nou niet het mooiste geschenk wat je krijgen kan?

Geef ik u nu een mindfulness oefening mee,
zet de oorkleppen maar op en ga maar eens heel aandachtig luisteren naar dit lied.
Wonderschoon vind ik het strijkwerk, en ontroerend de verlangende stem van Gordon Sharp.
Fijn weekend!