nog maar 1 uur verwijderd van zonnetijd :)

Mam's roosjes in mijn tuin

Ja...daar zit ik dan. Ik dacht ik doe het even, dat stukje schrijven over wat ik allemaal niet beleefd heb maar wel had gewild. En dus deed ik alvast de foto's plaatsen, en de muziek had ik al uitgezocht en toen was ik er klaar voor. Dacht ik dan hè.
Nou ja maakt het ook uit.
Ik zit hier nu en dus zal ik wat schrijven.
Waar zal ik het eens over hebben.
Zal ik eens vertellen dat ik gisteren voor het eerst mijn vaders naam op zag doemen in het rijtje van internet aansluitingen uit de buurt.(wifi) Zoon en ik keken er samen naar, beetje dwaas verbaasd. We keken elkaar aan en grijnsden wat. Dirk dus! "Hallo Dirk", zei ik in gedachten."Ben je daar eindelijk."
Hij bleef de hele verdere dag in het rijtje staan. Ergens voelde dat zo fijn.....beetje raar ja, eigenlijk wel. Vandaag was Dirk trouwens in geen velden of wegen te bekennen. Hij staat niet meer in het rijtje.
Droomde ik gisteren nog even dat hij zomaar op het scherm zou poppen, via facebook ofzo. Met een "Hallo mijn hartje." Dat zou nog eens gaaf zijn. Dan kon ik hem eindelijk vragen hoe het daar nou eigenlijk is in de hemel. En hoe ze het vinden daar zo met zijn allen. Is iedereen er ook?  Misschien kwam mijn moeder ook nog even, droomde ik zo verder. Dan kon ik haar gelijk vertellen hoe goed haar rozen het in mijn tuin doen. Ze blijven maar bloeien, zo mooi! Ik denk dat ze daar best wel blij van zou worden

Vriendje kwam ook nog even langs

Kon ik haar ook nog even melden dat Dochter nu al bijna een half jaar een vriendje heeft, die gisteren nog even aan kwam fietsen en dat ze zó op haar lijkt. Ik denk dat ze daar ook wel mee in haar nopjes zou zijn geweest. Ze was toch haar miepselotje. Ik denk dat ze vriendje ook wel gemogen had.
Zo zat ik dus even te mijmeren.
Dat kan je zo hebben niet waar?

En Dirk was er ook nog even.....

Verder heb ik veel geslapen, en gegeten. Ik kan weer eten. Niet dat het verteren nu al zo goed gaat, maar het blijft binnen. Nu is het Zoon die geveld is. En bij hem is het een stuk erger dan bij mij. Hij ligt dan ook gevloerd in bed. Arme ziel. Ik hoop maar dat hij snel beter wordt.

Afijn,
een heel verhaal en niks van dat alles gaat over de titel van dit blogje.
Het is dan ook de titel van het stukje wat ik gisteren schreef, over hoe we al jaren in de zomer twee uur voor lopen op de zon. Beetje een zeurlogje, omdat ik me elk jaar weer opwind over die mensen die dan roepen dat het maar zomertijd moet blijven, want dan blijft het zo lekker lang licht. pffffff alsof dat zo belangrijk is. Ik wil gewoon in het donker slapen, ja ook in de zomer. En dat kan dus niet doordat de klok twee uur vooruit is gezet. Bovendien hou ik er niet zo van om steeds zo achterlijk vroeg op te moeten staan. Je lijf hou je namelijk niet voor de gek, die houdt zich gewoon aan de zonnestralen. Zo! En nu hou ik er weer over op!
Tijd voor muziek, wat klinkt als een zomerbries op een warme dag.
Dan kruip ik nu in mijn bed :)


Hier kun je de zonnetijd berekenen: http://www.theorderoftime.com/zonnetijd2.html