vrijdag 13 december 2013

eindelijk


Er zijn zo van die momenten dat ik hevig in de twijfel ga,
dat ik me afvraag of ik überhaupt wel eens gezien gehoord gesnapt wordt en of ik dan soms gek ben dat dat niet gebeurd. Sla ik soms wartaal uit? Verzin ik het allemaal, is het wel echt of ben ik maar een fantast? Geloof ik in sprookjes?
De eerste keer dat ik me dat bewust werd was toen ik een jaar of 4 was. Ik had die nacht iets gezien in mijn slaapkamer wat licht gaf. Het stond bij de deur en was zo overweldigend fel dat ik onder de dekens kroop en geschrokken wachtte tot het weg was. Ik meende dat het onder mijn bed schoof en daar door het spiraal prikte. Natuurlijk viel ik uiteindelijk in slaap en vertelde dit de volgende morgen aan mijn oma en moeder tijdens het aankleden. Ik kan me het moment nog zo voor de geest halen, hoe mijn oma mijn bretels om deed en ik haar vertelde dat ik een zonnebloem had gezien die licht gaf.
"Dat heb je gewoon gedroomd," zei ze en daar was de kous mee af. Ik heb nog tegengesputterd en geprobeerd haar ervan te overtuigen maar ze was niet te vermurwen. Ik moest maar ophouden met die flauwekul. Zonnebloemen geven geen licht en staan niet bij deuren in het midden van de nacht om kleine kinderen de stuipen op het lijf te jagen.
Ik heb daarna eigenlijk weinig meer verteld, het was immers niet waar. Ik droomde dat alleen maar.
Dat ik later verhalen van mijn opoe hoorde over hoe zij dingen zag die nog moesten gebeuren en hoe haar moeder dat ook al had deed daar niets aan af.
Zij keek er trouwens niet van op dat ik ook met zulke verhalen kwam.....hoewel het zien bij mij verplaatst was naar mijn dromen. Die best vaak uitkwamen. Maar dan ging het om futiliteiten, zoals hoe een leuke jongen zijn haar had geverfd en hoe het schoolplein veranderde en meer van dat . Dat ik aanvoelde dat die zelfde jongen vol verdriet zat en troost nodig had had ik niet eens in de gaten. Ik vond hem lief en mijn aandacht ging naar hem uit.  Ik kwam pas een paar jaar terug erachter dat hij toen zijn moeder had verloren.
Natuurlijk bleef de belangstelling en het gevoel dat ik raar was. Ik kon de aansluiting niet echt vinden.... Daar was Bas N, maar die verdween uit mijn leven, toen kwam Jeroen B, die verdween ook en daarna volgenden een keur aan mensen met veel belangstelling en op weg naar, maar niet geboren met......totdat Zoon geboren werd. Een bron met liefde werd door hem geopend bij mij.
Zoon vertelde hoe hij was gekomen nadat ik hem geroepen had.  Hij had een onzichtbare vriendje Zaaf. Zei tegen oma dat ze zijn hand even moest vastpakken, want hij wist dat ze pijn had en dan ging het over.
En nu , in mijn zoektocht naar de juiste mensen om hem te begeleiden heb ik iemand gevonden die net is als mij. En dit ook meteen zag.
Ik ben blij verrast,
eindelijk iemand van mijn leeftijd die niet stom kijkt als ik wat wazigs zeg,
die de eenzaamheid begrijpt,
die het snapt,
en ervaring heeft in dezelfde soort zaken.
Ik ben opgelucht, ik ben dankbaar.



6 opmerkingen:

  1. Dat is heel fijn en het is je weleens gegund zeg. Knuffel voor jullie allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat zal dat je een goed gevoel geven. Marry

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is héél bijzonder als je een 'gelijke' tegen komt, fijn!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi Bibje een Soulmate die bergijpt wat je voelt en denkt ....mooi stuk muziek trouwens :-D

    BeantwoordenVerwijderen