Het is echt november,
koud,kaal, nevelig en donker.Nog net geen december,want dan is die donkerte en kou nu juist zo gezellig,maar november......
Je zou er haast een weemoedig liedje over schrijven,over hoe de herfst weg glijdt naar de winter en troosteloos in de verte blikt.
Vandaag was zo'n dag dat alles hetzelfde is buiten,grijs en grauw en koud en nevelig en zooo kaal begint het te worden.Zelfs op straat zijn de blaadjes vertrokken naar warmere oorden lijkt het wel,ik kon gewoon de deur uit lopen zonder door de grote hopen te waden die weken voor mijn deur hebben gelegen.
Dikke jas aan(en ook warm fleece vest eronder)sjaal om,handschoenen aan,maillot onder de eigenlijk zomerbroek,en stappen maar op weg naar school met mijn dochter.
"Gaan we met de auto?"zeurde ze....
We wonen twee straten verderop,dus....
"nee we gaan lopen"
"Ik ben zo moehoehoehoe"probeerde ze nog jammerend,
net uit bed notabene en nog maar 7 winters jong.
Kijk als ik dat nu zeg,ik ben bijna 6x zo oud en bovendien nog snipverkouden ook!
Snipper dan snip,met een pak zakdoekjes permanent in de nabije omgeving en een zere keel op de koop toe.
We gaan dus gewoon lopen,ik kan het dus zij ook !
Ik had het bij thuiskomst zoooo vreselijke koud dat ik de kachel opgestookt heb en er een tijdje voor ben blijven zitten.Het vriest nog niet eens zeg,wat moet het wel niet als het echt vriest?????
En hoe deed ik dat toen ik nog thuis woonde en wij gewoon maar 1! kachel tot onze beschikking hadden,en zo'n olie-radiatortje die je aan deed als je ging douchen en die vaak op mijn kamertje stond omdat die het koudste van allemaal was.
Ik kan me nog herinneren dat ik in de vroege morgen bibberend mijn bed uit sprong(een dekbed met dekens EN een sprei erop),op zoek naar een vest en sloffen om daarna de trap af te snellen naar de wc die we ook alleen maar beneden hadden.
En dan bibberend de douche in ging om me te wassen,ik waagde me niet aan een douche dan hoor,want tijd om de kachel warm te laten worden was er niet.
Ik was zelfs zo'n bikkel dat ik mijn bed in de vrieskou om half 7 uitklopte en mijn vingers blauw van de kou werden.
Muziekje aan en zingen maar,onderwijl blies ik rookwolkjes.
Dat waren nog eens tijden.....
En dan moet ik ook in ene denken aan de dinsdagavonden bij mijn vriendin,
Veronica-avond met Countdown en Magnum enzo.Wij toen 15 jarigen op de bank,schuin voor de kachel en genieten maar,
behalve als je naar de wc moest,
dat was een straf daar,zoooooooooooo koud,het vroor daar echt als het vroor buiten,vreselijk.Ik vergeet die wc daar nooit meer,blinkend wit en KOUD!!!!!
Ja
dan de loggerpartijtjes bij mijn vriendin in Schagen,
zij hadden een modern huis!
zij hadden CV!
wat een weelde om wakker te worden in die aangename warmte,
zomaar zonder sloffen en vest je bed uit,
geen blauwe handen,
lekker douchen en nog warm blijven ook.......
ZUCHT
Zo de laatste dagen vraag ik me wel eens af waarom ik zo moeilijk doe,
maar dan bedenk ik me in ene weer dat ik een doel had,
en dat ik daar best wel weer een paar rookwolkjes voor wil uitblazen,
met muziek graag,
dan ga ik heel hard zingen
IN NOVEMBER
NOVEMBER IS DE WREEDSTE MAAND
NOVEMBER
MET DE DINGEN DIE VOORBIJGAAN MAAR WEL ERGENS BLIJVEN HANGEN
ZE KOMEN STEEDS WEER BIJ ONS TERUG
MEESTAL IN NOVEMBER
wedden dat ik vanzelf vrolijk word!
met dank aan Blöf
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten