donderdag 11 maart 2010

................................................................................

Daar zit ik dan,
het is stil en leeg in huis,
de kachel staat op hoog en mijn hart staat op schreeuwen.
Ik doe het niet,
ik huil,
en ik huil en ik huil,
"tranen met tuiten" zou ze gezegd hebben.
Het voelt als lood,
die stilte in huis.
Het voelt zooo stil,
die stilte in huis.
Je mocht even hier zijn,
even heel dicht bij zijn.
Even maar deel van ons gezin zijn.
Ik ga je zo missen.
Ik kan alleen maar huilen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten