Vanmiddag eindelijk na jaren van wachten, met bemiddeling van slachtofferhulp,
een gesprek met de wijkagent.
Jawel,
die man die voor de veiligheid in de wijk moet waken,
en ons verhaal niet interessant genoeg vond om er ook maar meer tijd aan te besteden
dan een gesprekje met de daders.
Over consuminderen gesproken.......
Ik zie er nu al tegenop,
eigenlijk wil ik helemaal niet meer.
Werd me ook nog voorgesteld of ik een dader slachtoffer ontmoeting wou.
WOEAAAHHH
Echt niet!
Ik wil ze nooit meer zien.
Ik weet wel,
dat gaat niet gebeuren,
ik zal ze ongetwijfeld de komende jaren tegen komen in de stad,
aan het werk in een of andere winkel,
moet ik ze nog te woord staan ook.
Dat worden zwijgende handelingen vrees ik,
die druipen van haat en afschuw.
Nee,
een ontmoeting zie ik niet zitten.
Niet zolang zij nog zo overtuigd zijn van hun gelijk een ander te mogen treiteren,
geweld aan doen,
lastig vallen.
En daar de wijkagent ook nog van weten te overtuigen,
dat hij het niet nodig vind om echte actie te ondernemen.
Een babbeltje is echt niet voldoende na alle klappen,
vernielingen en bedreigingen die wij hebben ontvangen.
Vanmiddag dus,
wordt vervolgd.
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten