Met weemoed in mijn hart en zoute tranen op mijn wangen zit ik hier te tikken. Nog 35 minuten en dan is deze dag over...nog 35 minuten, dan ga ik naar bed en droom mijn eindelozen eenzame dromen zoekende naar nieuwe ouders en word morgen ochtend weer wakker om mijn leven verder te leven.
Het waren twee zware dagen, besef ik me nu achteraf pas, nu de tranen vloeien en ik toch meer verdriet heb dan ik gisteren geloofde. Gisteren was nog zo'n roes van de mooie zomerdag en warme wind langs mijn gezicht. Van de " ik ga het wel redden" gedachte en zelfs een vleugje geluk van lieve vriendinnen en een klein uitje......Dat was gisteren.
En ook vandaag ,toen ik welliswaar met een vaag gevoel van leegte over de rommeltjesmarkt liep. "Nu kan ik niet eens mijn aankopen komen showen," dacht, en mijn gedachten liet afdwalen naar het vorige jaar was ik me nog niet zo bewust van dat enorme holle gevoel. Ik dacht mijn weemoedige gedachten en dat was het dan wel........Prees mezelf gisteren nog dat ik best wel oké was en dat ik het goed deed, toch wel. Dat ik in iedergeval niet in ging storten........Dat was gisteren.
Morgen ben ik wel weer oké, morgen ga ik wel weer genieten...maar nu tussen de dagen in is er geen oké . Stort ik heel erg in en huil een zee vol tranen. Ik kan het niet helpen...
Dus draai ik Pachelbel over en over en over en nog een keer. Telkens weer, tot de tranen over zijn.
Het waren twee zware dagen, besef ik me nu achteraf pas, nu de tranen vloeien en ik toch meer verdriet heb dan ik gisteren geloofde. Gisteren was nog zo'n roes van de mooie zomerdag en warme wind langs mijn gezicht. Van de " ik ga het wel redden" gedachte en zelfs een vleugje geluk van lieve vriendinnen en een klein uitje......Dat was gisteren.
En ook vandaag ,toen ik welliswaar met een vaag gevoel van leegte over de rommeltjesmarkt liep. "Nu kan ik niet eens mijn aankopen komen showen," dacht, en mijn gedachten liet afdwalen naar het vorige jaar was ik me nog niet zo bewust van dat enorme holle gevoel. Ik dacht mijn weemoedige gedachten en dat was het dan wel........Prees mezelf gisteren nog dat ik best wel oké was en dat ik het goed deed, toch wel. Dat ik in iedergeval niet in ging storten........Dat was gisteren.
Morgen ben ik wel weer oké, morgen ga ik wel weer genieten...maar nu tussen de dagen in is er geen oké . Stort ik heel erg in en huil een zee vol tranen. Ik kan het niet helpen...
Dus draai ik Pachelbel over en over en over en nog een keer. Telkens weer, tot de tranen over zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten