zondag 24 februari 2013

Afscheid

Vandaag was het dan zover, het duurde even voor we alle moed verzameld hadden. De bloemen voor de buurvrouw stonden al een tijdje op het aanrecht en de kaartjes(eentje voor de ouders en eentje voor hemzelf) waren al geschreven. Maar er heen lopen en ze in de ogen kijken, dat stelden we steeds uit. En Afscheid nemen van hem zelf, dat was helemaal moeilijk.
Toch besloten we vandaag dat het zover was. En dan sta je daar, woorden schieten te kort dus hebben we elkaar vastgehouden. Wat moet je anders, er valt toch niets te zeggen over zoiets gruwelijks...... Zoon stond er een beetje verloren bij, tranen in zijn ogen en verlegen met zichzelf.

Daarna zijn we naar het uitvaartcentrum gegaan.
Nog één keer, voor de allerlaatste keer, zijn vriend zien. En dat was moeilijk, erg moeilijk. 
Nooit meer voetballen op het veldje, nooit meer playstationnen, nooit meer "halloooooo, hoe is het?" horen....
Dus tranen......

"Ik hoop dat hij een fijn volgend leven heeft mam..."snikte zoon bij de kist.

Ja, dat hoop ik ook......


10 opmerkingen:

  1. Pffffff heftig hoor! Veel sterkte met het verwerken voor je zoon, sterkte voor jou om je zoon op te vangen en sterkte voor alle betrokkenen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, wat moet / kun je zeggen? Vreselijk, veel te jong, oneerlijk. Mooie wens van je zoon... xx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Pfff ... heel veel sterkte voor jullie allemaal X

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zwaar hoor, gelukkig heeft je zoon jou als moeder... sterkte allebei!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo heftig .Heel erg veel sterkte voor jullie
    Liefs Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Vreselijk en zo moeilijk blijft dat afscheid nemen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. wat moeilijk om zo afscheid te nemen en ik begrijp ook nog een jong iemand. Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. En weer zijn alle armen tekort om voor altijd het liefste te omarmen.
    Warme omhelzing, Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heftig hoor. Fijn dat jij er voor hem bent!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zulke bezoekjes zijn zo moeilijk om te doen maar je hart gaat naar hen uit op zo'n moment. Waarom nou hè? Ik wens jullie allebei veel sterkte toe in het verwerken hiervan. Je buurvrouw zal jouw armen nog nodig hebben komende tijd.

    BeantwoordenVerwijderen