Zondagse onrust

Agnes Claase Blaset-Timorpark

Al een paar keer van de week werd er op het raam getikt, maar elke keer als ik dan buiten kwam was er niemand. Tot vanavond. De buurvrouw van een paar huizen verder op. Nu liggen we elkaar al niet zo heel erg. Ze maakte Zoon ooit al eens uit voor debiel, mij voor aso en heeft me jaren lang met de nek aangekeken.
"Kun je dat licht ook uitdoen, daar heeft de hond heel erg last van,"beet ze me toe, "is dat nou normaal?"
Overvallen door haar manier van communiceren, antwoordde ik dat ik gewoon licht aan heb. Ik snapte haar agitatie niet.
"Dit is toch niet normaal zo'n fel licht. Wat als iedereen dat nou doet?" ze keek me heel erg kwaad aan. Ik begreep niet echt waar dit nou over ging. Haar dochter stond bij de auto, al net zo geïrriteerd.
"Ik wil dat je dat licht uit doet, die hond kan er niet tegen," zei ze nog harder.
"En als ik u nu zeg dat ik die lamp* met een reden aan heb?" vroeg ik haar.
"Je bent gestoord,"schreeuwde ze me toe.
"Waarom bent u nou zo boos?" vroeg ik haar.
"Ik ben niet boos,"beet ze me toe.
"Nou U komt hier aan de deur en doet gelijk heel erg boos tegen mij."
"Ik wil gewoon dat u het licht uitdoet,"zei ze duidelijk boos," wat zou u er van vinden als iedereen zo'n licht aan zet in het hofje?"
Daar wist ik niet op te antwoorden, het kon me ook niet schelen welk licht een ander aan zet. Ze liet de hond naar voren komen, die gromde wat. Ik keek het beest aan en keek haar weer aan. Altijd bang voor honden geweest maar dit keer niet.
"Daar gaat het nu niet om,"zei ik tegen haar,"wanneer mag ik mijn licht dan wel aan hebben zonder dat de hond er last van heeft?" vroeg ik haar.
"Niet," schreeuwde ze nu helemaal," die hond raakt helemaal overstuur. Hij is nog uren overstuur als ze thuis komt. Waarom heeft u zo'n licht?"
"Omdat ik hem nodig heb, doktersvoorschrift."
"U bent gestoord, dat bestaat niet, u bent gek," was alles wat er uit kwam. Zoon kwam nu ook naar de deur.
"Ja hoor, nou ik ben ook halve dokter(ed:verpleegster dus) en ik heb nog nooit gehoord van een lamp op doktersvoorschrift, wat een onzin." lachte de dochter schamper.
"En toch is het zo," zei ik bedaard. Ik vroeg me echt af waar dit gesprek heen ging.
"Wat moet zij dan, ergens anders parkeren vanwege die lamp?" beet de buurvrouw mij toe.
"Ja bijvoorbeeld,"zei ik.
"Dit is openbare weg, ze mag hier parkeren,"dacht ze slim te zijn.
"Dit is mijn huis, en ik mag licht aan doen, "zei ik. Ze begon weer over de hele buurt die een felle lamp aan zou doen en sleepte er nog wat dingen bij die ik niet volgen kon.
"Ik begrijp niet meer waar het over gaat. Ik vraag u wanneer ik de lamp dan aan kan zetten en nu heeft het ergens anders over,"besloot ik.
"Kom mam, ze snapt er toch niks van, lekker egoïstisch," de dochter stapte in haar auto. De buurvrouw schold me nog een keer uit en ik deed de deur dicht.
Zoon was vreselijk boos, die kon haar wel van alles aan doen. En ik? Ik baal ervan dat ik niet wat gevatter was. Zoveel onbeschoftheid verdient geen medewerking. Excuses zijn wel op hun plaats nu.

O en had ik nog vermeld dat in al dat kabaal, de hond rustig en zonder een krimp te geven in de auto ging liggen? Ik heb de hem niet meer gehoord.
En al die tijd stond mijn licht gewoon nog aan.
.ღ´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ღ *¨*•.¸¸.. ღ *¨*•.¸¸.. ღ*¨*•.¸¸.. ღ*¨*•.¸¸.



* UVA/UVB lamp ivm de vitamine D tekort.