Moederdag,
in ene dacht ik eraan.........
Na het koninginne-ontbijtje van vorige week waren dochterlief en zoonlief ongeveer vergeten dat het moederdag was. Dus geen ontbijtje op bed en geen blommetjes....maar een half uur na opstaan een OJAAAAAAAAA
En toen moest ik natuurlijk de ogen dicht doen en wachten op het kadootje.
Dochterlief had op school een kadootje geknutseld en dat kreeg ik nu dus. Zoonlief had geen geld(jawel,dat excuus krijg ik nu al).
Dat werd dus een medaille van dochterlief en een knuffel van zoonlief.
En toen in ene dacht ik eraan.
Moederdag.
Nooit meer moederdag voor mijn moeder.
Nu was ik vaak de enige die kwam , moederdag was voor haar allang niet meer zoals vroeger. De ene zoon vond schoonmoeder meer moeder en zat elk jaar daar en de andere zoon had het te druk met sport en deed er dus gewoon helemaal niet aan.
Vraag me af of ik later als zij groot zijn ook zo smachtend zal wachten op een teken van leven van mijn kinderen. Of ik ook maanden moet wachten op een bezoekje, en als ze dan komen het gevoel heb dat ze er eigenlijk helemaal niet willen zijn.
Ik hoop het toch niet zeg.
Ik moet er nu op dit moment maar uit halen wat erin in zit,
er zoveel mogelijk van genieten.
......zucht.....
Ze zijn maar zo kort klein,
en dan komt zomaar in ene die dag dat ze uitvliegen.
Een eigen nestje bouwen, hun eigen leven gaan leiden.
Gelukkig mag ik nog even,
want voorlopig ben ik nog even die moeder die ze hard nodig hebben.
Voorlopig mag ik nog even echt vol op moederen.
En dan neem ik die boze buien, het gebekvecht, de moodswings van de aankomende pubers en de rotzooi maar even voor lief.
Er kan zomaar een tijd komen dat ik er haast naar ga verlangen.
Naar dat gedrag waar ik nu zo'n moeite mee heb,
dan denk ik als oud vrouwtje aan die tijd dat ze nog thuis waren,
en dan ben ik natuurlijk allang vergeten wat ik nu niet zo geweldig vind. Dan herinner ik me alleen de goede dingen. Van het onbijtje op koninginnedag en het gegiechel op de rand van het bed van dochterlief en de wilde knuffels van zoonlief en ja zelfs de boze buien worden dan glimlachend herinnerd.
Moederdag is nu mijn dag geworden.
~
in ene dacht ik eraan.........
Na het koninginne-ontbijtje van vorige week waren dochterlief en zoonlief ongeveer vergeten dat het moederdag was. Dus geen ontbijtje op bed en geen blommetjes....maar een half uur na opstaan een OJAAAAAAAAA
En toen moest ik natuurlijk de ogen dicht doen en wachten op het kadootje.
Dochterlief had op school een kadootje geknutseld en dat kreeg ik nu dus. Zoonlief had geen geld(jawel,dat excuus krijg ik nu al).
Dat werd dus een medaille van dochterlief en een knuffel van zoonlief.
En toen in ene dacht ik eraan.
Moederdag.
Nooit meer moederdag voor mijn moeder.
Nu was ik vaak de enige die kwam , moederdag was voor haar allang niet meer zoals vroeger. De ene zoon vond schoonmoeder meer moeder en zat elk jaar daar en de andere zoon had het te druk met sport en deed er dus gewoon helemaal niet aan.
Vraag me af of ik later als zij groot zijn ook zo smachtend zal wachten op een teken van leven van mijn kinderen. Of ik ook maanden moet wachten op een bezoekje, en als ze dan komen het gevoel heb dat ze er eigenlijk helemaal niet willen zijn.
Ik hoop het toch niet zeg.
Ik moet er nu op dit moment maar uit halen wat erin in zit,
er zoveel mogelijk van genieten.
......zucht.....
Ze zijn maar zo kort klein,
en dan komt zomaar in ene die dag dat ze uitvliegen.
Een eigen nestje bouwen, hun eigen leven gaan leiden.
Gelukkig mag ik nog even,
want voorlopig ben ik nog even die moeder die ze hard nodig hebben.
Voorlopig mag ik nog even echt vol op moederen.
En dan neem ik die boze buien, het gebekvecht, de moodswings van de aankomende pubers en de rotzooi maar even voor lief.
Er kan zomaar een tijd komen dat ik er haast naar ga verlangen.
Naar dat gedrag waar ik nu zo'n moeite mee heb,
dan denk ik als oud vrouwtje aan die tijd dat ze nog thuis waren,
en dan ben ik natuurlijk allang vergeten wat ik nu niet zo geweldig vind. Dan herinner ik me alleen de goede dingen. Van het onbijtje op koninginnedag en het gegiechel op de rand van het bed van dochterlief en de wilde knuffels van zoonlief en ja zelfs de boze buien worden dan glimlachend herinnerd.
Moederdag is nu mijn dag geworden.
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten