Gisteren is een ander land en de grenzen zijn gesloten.
Uit tv-serie Midsummer Murders
Heb ik van een website geplukt.
Vond hem zo treffend, zo waar.
Zo toepasselijk ook op mijzelf.
Alsof alles zo veranderd is en nooit meer hetzelfde en ook nooit meer terug te halen valt. Er is een shift opgetreden,nu alweer voor de tweede keer. Nu haast nog heftiger dan de eerste keer.
Ik ben niet dezelfde Bibje.
Nooit meer dezelfde Bibje.
Mijn dromen lijken "waardeloos" geworden, mijn streven smaakt naar niks. Net of ik me al die tijd voor de gek gehouden heb. Ik bedoel maar, waar doen ik het allemaal voor? Ik had dat al een beetje bij mijn vader, maar niet zo erg als bij mijn moeders dood nu.
Ze is zo weggerukt uit het leven, en liet alles achter.
ALLES.
Alles wat dierbaar was, alles wat verzameld was, alles waar ze haar hele leven mee bezig geweest was.....alles wat voor haar waarde had liet ze achter. Ik weet wel, je kunt het niet meenemen. Zo simpel is het nu eenmaal, je komt naakt in de wereld en je gaat naakt naar de hemel. Al het andere blijft hier.
Het heeft me wel aan het denken gezet,
over wat ik hier nu eigenlijk kom doen.
Ik ben er nog immer niet achter.
Na zoveel tegenslag en moeilijke tijden kom ik maar niet op het punt dat ik dat kan zien.
Waar ik mijn vader nog beloofde mijn dromen te vervullen ,heb ik nu na de dood van mijn moeder het gevoel dat ik dat net zo goed laten kan. En welke dromen moet ik dan gaan vervullen?
Ik heb er zoveel.
Of is het , omdat mijn moeder na het vervullen en volbrengen van haar droom geen gat meer zag ik het leven. Ze ging dood een paar weken voor de dag dat haar werk definitief zou stoppen. Nu had ze helemaal niks meer.....man al weg en haar werk ook weg. Haar werk was haar ultieme droom die haar nog op de been hield.
Ik weet al wat het is...bedenk ik me net in ene.
Het grote zorgen is over en uit.
En de grootste shift is ook wel dat ik helemaal niet meer zorgen wil.
Dat ik er geen zin meer in heb. Dat ik moe ben van 'zorgen voor'. Dat ik vrij wil zijn.
Maar ik heb geen flauw idee hoe die vrijheid er dan uit moet gaan zien en hoe ik die vrijheid moet gaan vormgeven. Ik ben nooit vrij geweest. Dit is iets helemaal nieuws voor mij.
Alsof ik in een nieuwe fase van mijn leven ben aangeland, zomaar "pats boem kledderum"......een beetje als de pubertijd(maar dan anders)
Jee,
het geeft wel mogelijkheden hè,
dat vrij zijn.
Mogelijkheden om van alles te veranderen in mijn leven. Laat ik nu eens lekker dwars wezen, en eens nee zeggen wanneer ik nee voel van binnen. Laat ik nu eens doen wat ik eigenlijk al heel lang wil doen. Laat ik nu eens helemaal mezelf gaan zijn.
Volledig mijzelf.
Dat is pas vrijheid!
~
Uit tv-serie Midsummer Murders
Heb ik van een website geplukt.
Vond hem zo treffend, zo waar.
Zo toepasselijk ook op mijzelf.
Alsof alles zo veranderd is en nooit meer hetzelfde en ook nooit meer terug te halen valt. Er is een shift opgetreden,nu alweer voor de tweede keer. Nu haast nog heftiger dan de eerste keer.
Ik ben niet dezelfde Bibje.
Nooit meer dezelfde Bibje.
Mijn dromen lijken "waardeloos" geworden, mijn streven smaakt naar niks. Net of ik me al die tijd voor de gek gehouden heb. Ik bedoel maar, waar doen ik het allemaal voor? Ik had dat al een beetje bij mijn vader, maar niet zo erg als bij mijn moeders dood nu.
Ze is zo weggerukt uit het leven, en liet alles achter.
ALLES.
Alles wat dierbaar was, alles wat verzameld was, alles waar ze haar hele leven mee bezig geweest was.....alles wat voor haar waarde had liet ze achter. Ik weet wel, je kunt het niet meenemen. Zo simpel is het nu eenmaal, je komt naakt in de wereld en je gaat naakt naar de hemel. Al het andere blijft hier.
Het heeft me wel aan het denken gezet,
over wat ik hier nu eigenlijk kom doen.
Ik ben er nog immer niet achter.
Na zoveel tegenslag en moeilijke tijden kom ik maar niet op het punt dat ik dat kan zien.
Waar ik mijn vader nog beloofde mijn dromen te vervullen ,heb ik nu na de dood van mijn moeder het gevoel dat ik dat net zo goed laten kan. En welke dromen moet ik dan gaan vervullen?
Ik heb er zoveel.
Of is het , omdat mijn moeder na het vervullen en volbrengen van haar droom geen gat meer zag ik het leven. Ze ging dood een paar weken voor de dag dat haar werk definitief zou stoppen. Nu had ze helemaal niks meer.....man al weg en haar werk ook weg. Haar werk was haar ultieme droom die haar nog op de been hield.
Ik weet al wat het is...bedenk ik me net in ene.
Het grote zorgen is over en uit.
En de grootste shift is ook wel dat ik helemaal niet meer zorgen wil.
Dat ik er geen zin meer in heb. Dat ik moe ben van 'zorgen voor'. Dat ik vrij wil zijn.
Maar ik heb geen flauw idee hoe die vrijheid er dan uit moet gaan zien en hoe ik die vrijheid moet gaan vormgeven. Ik ben nooit vrij geweest. Dit is iets helemaal nieuws voor mij.
Alsof ik in een nieuwe fase van mijn leven ben aangeland, zomaar "pats boem kledderum"......een beetje als de pubertijd(maar dan anders)
Jee,
het geeft wel mogelijkheden hè,
dat vrij zijn.
Mogelijkheden om van alles te veranderen in mijn leven. Laat ik nu eens lekker dwars wezen, en eens nee zeggen wanneer ik nee voel van binnen. Laat ik nu eens doen wat ik eigenlijk al heel lang wil doen. Laat ik nu eens helemaal mezelf gaan zijn.
Volledig mijzelf.
Dat is pas vrijheid!
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten