~De paden op, het bos in~

Naar het bos geweest, dat was alweer een hele tijd geleden. Vroeger (jaha er is een vroeger in het leven van mijn kinderen) gingen we vaak naar het bos. Ik heb stapels echte foto's van hun, allemaal geschoten in het bos. Hangend aan de klimboom die elk jaar een tak minder had. Inmiddels is de klimboom een stuk kleiner geworden en het water dichterbij. De kade verdwenen en de wortels liggen bloot. Al het zand is er tussen vandaan gesleten. En zo ontdekten we nog meer best wel grote veranderingen. Neem nu de slinger/wip-eik....nou die eik staat er nog wel maar de tak waarop je zo lekker kon heen en weer slingeren/wippen, die is dus mooi niet meer aan de boom. Dat was een bittere teleurstelling. Nu moest er wat anders verzonnen worden. Op naar de heuvel dan maar....je weet wel, die waar vroeger de uitkijktoren stond en waar je nu vanaf kunt glijden/glibberen......Die dus. Die was er nog wel, en ja je kunt er nog steeds vanaf, alleen is de weg omhoog inmiddels een kruip door sluip door weggetje geworden. En het naar beneden glijden is nu naar beneden de trap af gaan(zie bovenste foto) Zo zie je het bos veranderen. We hebben ook nog drie schildpadden zien zonnen op een tak in de vijver (foto 2) en elk pad hebben we wel weer gehad dit keer, en we hebben de geitjes zelfs twee keer bezocht. Ze waren helemaal ontspannen. "Morgen gaan we weer hè mam?"
Morgen gaan we weer.
Gaan we dan de galbesjes zoeken en de sluipwespen en rode mierenholletjes en de specht zien tikken op de bomen en van elke boom uitzoeken hoe hij heet. Want het boekje was welliswaar mee, maar er viel zoveel te zien en te doen dat we die na een klein tijdje maar weer in de tas gestopt hadden.

~