Ondertussen aan de kust

Omgevallen boom

                                                                                                                                                                    
Morgen middag is het zover. Dan worden we verwacht bij de RvdK en worden we aan verhoor onderworpen mogen we ons verhaal doen. Al dagen voel je hier dus de spanning in de lucht en al dagen slaap ik slecht. Vannacht werd ik ineens om 2 uur wakker, ik had het idee dat het handelingsplan van Zoon anders moest. En dat heb ik dus ook gedaan. Iedereen sliep, maar ik was druk aan het werk. Daarna heb ik nog een paar uurtjes ongeveer geslapen, steeds bang te laat wakker te worden en zo. Ik was wel op tijd, maar dochter niet....en ,omdat ik er niet uitzie en juf er van af weet, stelde ze geen vragen.(De schat) Dochter schoof aan haar tafeltje en ik ging met Zoon weer naar huis. Hij wou mee, is als de dood om nu nog alleen te zijn.



Pad omhoog.....

Thuis aangekomen vroeg hij of we nog 1 keer samen weg konden, want misschien kon het na morgen niet meer. En nu wou hij nog kwaliteitstijd met mij doorbrengen, zo zei hij. (Voor iemand die ze stelselmatig zwakbegaafd noemen zegt hij wel erg wijze dingen niet waar?) Graag naar het bos, want daar waren we altijd zo gelukkig.....je hart krimpt toch ineen bij dat soort woorden.



Ons hartje bij de voet van Zoon

En zo gingen we naar het bos. Waar de lente eindelijk eens naar lente rook. Hoe kaal alles er verder nog uit zag zie je op de foto's. We hebben wat rondgeslenterd, steentjes gezocht en zelfs een hartje gevonden in het zand. Dat moest wel een betekenis hebben hè mam?



Ja.....dat betekent liefste knul, dat wij heel veel van elkaar houden en dat wat er ook gebeuren zal, dat nooit en te nimmer zal veranderen. En zo kreeg ik een dikke knuffel en een smakkerd op mijn wang van mijn toch best wel grote Zoon. Een emotioneel momentje daar in het bos....met alle stormen die op onze kust beuken.

Daarna zijn we richting dijk gegaan en heb ik op knieën gezeten om wat plaatjes te schieten.

 

Uitzicht over de dijk bij NogalWiedus

 Hier woon ik nou.

Deze pier viel me vandaag pas voor het eerst echt op....ook bij NogalWiedus

Hier ben ik geworteld.

De marine voer uit, in colonne, het derde schip voer er nog een stuk achter.....

 

Dit is mijn thuis zo aan het weidse water.

Natte knieën

Ik heb de zilte lucht diep ingeademd, en zag Zoon staren in de verte.....

Paaltjes van het zeezwembad

Ik kon wel raden waar hij met zijn gedachten zat.