donderdag 9 mei 2013

Turn

Dan ga je terugkijken naar de jaren in het licht van wat er nu bekend is en ineens vraag je je af waarom je dat toch nooit eerder echt is opgevallen......kent u dat?
Ik heb het levensverhaal van Zoon vandaag opgeschreven, maar nu niet vanuit hulpverlenings/school perspectief zoals gisteren maar vanuit het spelen en zijn. Wat was hij voor een kind, waar speelde hij graag mee, en hoe deed hij altijd. Wat viel op en waarom deed hij zoals hij deed. En waarom heb ik nooit serieus gedacht aan genderdysforie voordat hij er zelf mee kwam?
Hoe verder ik in zijn verhaal kwam hoe duidelijker het eigenlijk werd. Zoveel kleine dingen die erop wezen, zoveel dingen die niet klopten. En ik maar de ruimdenkende moeder uithangen. Alles kon, wat maakte het uit. Als hij daar gelukkig mee was, dan was ik dat ook. Hij mocht zijn wie hij was......
Zo dacht ik,
maar zo deed ik niet.
In plaats daarvan ging ik uiteindelijk mee in het verhaal van de hulpverlening dat hij iets mankeerde, een of andere stoornis had. Iets waar hij nooit meer vanaf zou komen, wat hem voor altijd gehandicapt maakte. Iets waarvoor ze hem uiteindelijk wilden laten opsluiten. het zou ws nooit meer goed komen, hij klopte niet....hij deed raar.....

ZUCHT
Tuurlijk deed hij raar,
hij speelde jaren lang een rol,
probeerde jaren lang een jongen te zijn, terwijl hij zich geen jongen voelde.
Hoe ellendig moet dat wel niet geweest zijn voor hem, en hoe duidelijk voor andere kinderen. Want hij zat er in zijn gedrag altijd nèt naast. Je weet wel zoals je wel in de films ziet, als een meisje een jongen speelt. Beetje overdreven, beetje te stoer, te opschepperig, teveel, nèt dat beetje teveel.
Alle gedragsproblemen krijgen nu wel een plek, alle frustratie ook. Alle dingen waarvan we altijd dachten "doe nou eens normaal zeg" ook. Vooral dat ook.

" Mam, ik ben al heel lang niet echt meer boos geweest hè?" Zei hij vanmorgen.....en nee inderdaad, sinds hij uit de kast is gekomen en nu het traject in gaat is er een rust over hem gekomen. Hij lacht vaker, en durft meer zichzelf te zijn.....en zijn haren, zijn haren worden al langer , hij heeft pijpenkrullen.....




I want to see what people saw
 I want to feel like I felt before
I'd like to see the kingdom come
I want to feel forever young
I want to sing To sing my song
I want to live in a world where I belong
I want to live I will survive And I believe that it won't be very long
If we turn, turn, turn, turn, turn
Then we might learn

So where's the stars?
Up in the sky
And what's the moon? A big balloon
We'll never know unless we grow
There's so much world outside the door
I want to sing To sing my song
I want to live in a world where I'll be strong
I want to live I will survive
And I believe that it won't be very long If we turn, turn, turn, turn, turn
And if we turn, turn, turn, turn
Then we might learn Turn, turn, turn, turn Turn, turn, turn And if we turn, turn, turn, turn
Then we might learn Learn to turn

Welterusten!
❀ ·´¯`·.¸¸.´✿·´¯`·.¸¸.´❀

1 opmerking:

  1. Gossie, wat een innerlijke tweestrijd voor je kind. En wat fijn dat je er nu vol voor gaat. Ik denk dat hij enorm zal opknappen als hij geaccepteerd wordt als mens, wat er dan ook in je broek zit!
    Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen