en dan nu over tot de orde van deze rare donderdag.
 |
| ze was al eens eerder boos voor de foto ;) |
Daarna zoon goedemorgen gewenst, die was ook boos. Verkeerde been enzo....of we naar de Mac snack konden. Nou nee dus. En weer boos....nog steeds boos of weet ik veel wat.
Dat werd dus een onweersbui op deze mooie dag en toen een preek van jewelste vanuit mijn mond, want wat denkt die snotaap wel niet. Alles zo bij zijn moeder neer te leggen met de mededeling dat ik het op moest lossen, want het was toch allemaal mijn schuld. Geen idee wat dan mijn schuld was, want we gingen alleen maar niet naar de Mac.
Ik hield mijn praatje over de eerste stap zetten, verandering begint altijd bij jezelf, alleen jij kan jouw leven veranderen, als je zo boos blijft dan veranderd er niets, stel jezelf een doel en ga daar naar leven preek preek preek.....
Resultaat was dat we samen met zijn drietjes(dochter was inmiddels ook mee gaan praten) doelen op het whiteboard gezet hebben. Daar wordt de komende tijd aan gewerkt en nee we gaan dat niet zomaar weer opgeven als het even inkakt. Niks daarvan, het is een kwestie van doorzetten, preekte ik tegen zoon. Hij zat timide in de stoel. "Je hebt wel gelijk mam"kwam er zacht uit.
 |
| zoon in het park |
Ik heb nog een tijd doorgepraat over hoe je je hoofd leeg en rustig maken kan en dat je dat echt zelf moet doen. Dat je een ander niet de schuld kan geven voor jouw druk zijn in je hoofd, maar dat je jezelf erop moet trainen die rust te gaan vinden.
"Hoe dan?"vroeg dochter.
Door bv te mediteren, rustige muziek te draaien, te gaan rennen....dat dus. Dat sloeg wel aan. Meteen gingen de sportschoenen aan en gingen ze naar buiten. Om later te gaan spelen(?!?) en nu hebben ze afgesproken om om 8 uur samen film te gaan kijken. Wie had dat ooit nog gedacht?
Ik ben ontroerd en dankbaar tegelijk........(en hoop tegelijkertijd dat dit langer dan deze dag gaat duren)
Hoe doen jullie dat eigenlijk met de kinders en dan vooral met de autistische kinderen?
Ben ik best benieuwd naar.
Oh heerlijk zeg, als zoiets zo goed lukt! Ik vind je stoer hoor! Hoe ik het aan pak? Zo open mogelijk. Ik zeg wat ik denk, voel maar kijk ook goed wat het met de kinderen doet. En zo kom je heel eerlijk en open tot een oplossing. Maar dat deed jij nu ook! Mooi begin van dit jaar, blijf het zo oppakken!!
BeantwoordenVerwijderenAfleiden, oplossingen zoeken, ieder z'n verhaal laten doen en tot rust brengen. Inderdaad oor rennen, boxbal slaan, of apart zitten en rust zoeken. Afhankelijk van hoe het kind is en welk kind wat nodig heeft. Je doet het super goed, als ik het zo lees. Goed aangepakt en lekker zo doogaan!
BeantwoordenVerwijderenHet is altijd even situatie inschatten, maar vaak helpt hier even 'een rondje met Guus', uiteraard samen met mij. Geeft afleiding, even lekker naar buiten, en ze laten praten (neem er altijd maar eentje tegelijk mee hoor).
BeantwoordenVerwijderenIk heb 2 verschillende exemplaren die allebei een totaal andere aanpak nodig hebben, maar ondertussen dus wel soort van dezelfde opvoeding krijgen. Verder helemaal niet ingewikkeld hoor ...