Zwijmelen op zaterdag

Ooit luisterde ik elke woensdag avond naar de lokale radio, naar "Dick de verschrikkelijke". Daar zat ik dan op een Cees Braakman draad-kruk, naast de hifi van mijn vader.

Ik had op zijn stereo een eigen knop met mijn kanaal, waar niemand aan mocht komen. Daar zat het kanaal van Dicky. Met de Sennheiser van mijn vader op mijn hoofd was ik weldra in dromenland en hoorde ik niets anders meer.....hand naast de opneemknop van de casstterecorder en ik was gelukkig....
Dat was de tijd dat mijn ouders in de schuldensanering raakten, begin jaren 80, en dat we flink aan de consuminder moesten.
Gelukkig had ik twee heel creatieve ouders Dus liep ik met de mooiste kleding (genaaid en gebreid door mijn moeder, daar was ze een kei in) en hadden we de mooiste spullen in huis. Gevonden bij de bak, opgeknapt door mijn vader. Design ....wij hadden een echte Jan de Bouvrie stoel in huis staan en de Cees Braakman kruk. De stoel is met veel liefde door mijn vader verder ontworpen, want de stof van het frame was gescheurd. Hij sloopte de armleuningen eraf, dat vond hij niks.......Het frame heeft hij eerst helemaal doorvlochten met henneptouw. Het was echt heel mooi gedaan. Afgekeken van de Lloyd Loom. De kussens werden  bekleed in een heldere appelgroene stof.

Dat was mijn stoel,daar kon ik zo lekker in zitten, met opgekrulde benen en met mijn rug naar de rest toe. Niemand die me zag als ze op de bank zaten. Menig gaatje heb ik in mijn oor geprikt zonder dat mijn moeder er erg in had(denk ik) terwijl we naar Countdown keken.

Ja mijn ouders, die van niets zo ontzettend veel hebben weten te maken. En dat terwijl het water hun menigmaal naar de lippen steeg. Ik ben trots op ze, echt, ik ben zo trots dat zij mijn ouders waren! Dankjewel mam en pap, ik hoop dat jullie dit meelezen in de hemel :)

.(¯`v´¯) ♥
`*.¸.*.♥.✿´´¯`•.¸⁀°♡ ♥ .¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸.