Zwijmelzondag......

En toen was het later,
nooit gedacht dat later zo zou zijn.
Nooit geweten dat zo snel er een voor en een na zou zijn en dat muziek van na zo anders zou zijn als muziek van voor.......nooit gedacht dat alles zomaar ineens zo héél erg anders kon zijn.
Als men mij vraagt of de wereld is vergaan, kan ik wel zeggen dat mijn wereld verging op 10 maart 2010. Toen was alles is een klap over en voorbij.
Toen was het er ná.......

Toch was er in die leegte ook een enorme belofte, een wijdsheid, een vruchtbare grond. En groeide daar, heel langzaam, zomaar bloemen in dat hart van mij.
Ook dat had ik nooit gedacht,
dat er ná nog zó een belofte zou hebben,
nog bloemen zou dragen,
nog vreugde zou kennen.............
Dat het leven niet eindigde in weemoed en depressie. Dat in alles , echt in alles iets terug te vinden is van wat ooit was. Dat ik niet hoef te zoeken, maar dat jullie overal zijn, want jullie zijn in mijn hart.

Maar ook dat er in mij een vuur brand die niet te blussen is, een kracht zit die ik zo kan oproepen, een honger die niet te stillen is. Naar een vol leven, een mooi leven, liefdevol en een rechtvaardig leven.
Ik begrijp het nu mam......jouw nummer....