Koud hè

Al een paar dagen ben ik katterig en moe.
Gisteren ben ik na een erg onrustige nacht maar de hele dag in pyama blijven lopen. Maar ja, vandaag moesten we wel eruit ...krantjesdag..... en oeee wat was het koud. Tot de tanden toe bedekt en nog niet warm genoeg.
 Vreselijk!

Sneeuwvlokjes

Op zulke momenten baal ik er zo van. We kwamen dus met gevoelloze vingers en de rillingen over onze rug thuis. Om meteen weer naast de kachel warm te worden....zere vingers natuurlijk, tintelen zoals vroeger als ik te lang geschaatst had.
Gek toch dat het me toen weinig deed, ik bikkelde gewoon door, al vroren mijn tenen en vingers eraf, geschaatst moest er worden!!! Opwarmen deden we gewoon daarna bij opoe in de flat, met warme chocomel en ontbijtkoek met een dikke laag roomboter. Mhmhmhmhm ik proef het zo weer. Dan zat je daar in de grote stoel naast de kachel met een grote handdoek op je benen op te warmen. De kleding lag er dan op...ook om op te warmen ;) Ze wist ons wel te verwennen hoor.

Schaatsen,
daar doe ik niet meer aan, al een paar jaar niet meer.
Zo koud en zo, nou ja zo geen zin in....zoon wil altijd na een kwartier weg en dochter niet dus dan is het altijd boze zoon en verdrietige dochter en geirriteerde mamma. Dus gaat dochter tegenwoordig met vriendin naar de schaatsbaan(waar je na je 18e nu niet welkom bent, omdat het ijs nog te dun is) Zoon en ik blijven thuis.
Lekker bij de kachel,
beetje tutten enzo.
Morgen ga ik wel weer stoer doen hoor.