Wat een dag zeg....

Er zijn zo van die dagen die je er liever afknipt. Delete, weg ermee de vuilnisbak in.... Nou vandaag was dus zo'n dag. Drie kinderen die de hele tijd ruzie maakten, gewoon om het ruziemaken,om horendol van te worden. We zijn nog weggeweest maar eigenlijk was de lol voor mij er bij voorbaat al van af hoor.

We hebben bos gedaan, er is gespeeld en gebekvecht en gerend en gelachen maar vooral gechagerijnt. Ze zitten zo tussen hangen en wurgen in....willen zo graag nog flink aan de speel maar eigenlijk lukt dat niet echt meer. Dat moment dat je echt beseft dat het kind zijn over is, is zo ontluisterend. Dat moment is nu hier thuis aangebroken en ze zijn er vreselijk humeurig van. Hun magische wereld is aan het vervagen en de grauwe werkelijkheid doemt op aan de horizon.

Het is niet leuk om te zien, dat gevecht tegen het groot worden, dat wanhopig vast willen houden wat onvermijdelijk voorbij gaat. Daarom dus, doen we nu maar even plaatjes, want ik heb maar wat foto's tegen de zon in geschoten. Lijkt deze dag toch nog prachtig ;)