Glunder

 

Ik heb , heel voorzichtig zeg ik het, goed nieuws!
Onder voorbehoud, dat wel. Er moeten nog stevige afspraken gemaakt worden, maar toch.
Vader heeft ja gezegd.
Zoon zit de hele middag al te glunderen, "Alsof ik in de hemel ben maar ik ben er nog niet in het echt," omschreef hij zijn gevoelens. Zo lief, dat gezicht er ook bij. Dat heb ik al heel lang niet meer gezien, dat open, blijde, gelukkige gezicht.
Ik was er ontroerd van, en nu ook weer. Tranen in mijn ogen en een snik in mijn hart. Daar is mijn jochie, daar is die blik die hij vroeger op zijn toet droeg en die definitief doofde na de dood van mijn vader. Zijn vader heeft hem met dit antwoord het gelukkigste kind van de wereld gemaakt.

Dus ga ik morgen als de wiedeweerga de school van onze keuze bellen en uithoren over de mogelijkheden. Dan hopen we dat hij toch op zijn minst na zijn verjaardag terecht kan(vervoer moet ook geregeld zijn naar school)
Ik heb nog geen hoera gezegd, ik dans nog geen dansje, ik hang de vlag nog niet uit....eigenlijk kan ik het bijna niet geloven....
Ik ben alweer dankbaar :)