Zwijmelweek: woensdag

1994
Eten in het restaurant van school met een van mijn eerste klassen. Een paar weken daarvoor was ik op deze nieuwe school komen werken. Een LTS. met maar 5 leraressen incl ikzelf en 5 meisjes. Voor de rest was het een mannen bolwerk. Ik was de jongste vrouw, en zag er ook nog eens uit alsof ik zo uit de schoolbanken was gestapt. Ik had best in de klas kunnen zitten, ze hadden het zo geloofd. Ik heb dan ook menigmaal moeten zeggen dat ik de juf was, want dat zagen ze er niet aan af. De eerste week kwam menig collega zich voorstellen in de klas.....en stonden er heel wat jongetjes te aapjes kijken voor het raam in de gang. Ik voelde me wel gevleid hoor, ik had nog nooit zo veel aandacht gehad. 
Maar goed, terug naar het restaurant.
Het was traditie dat de eerste klassers een etentje deden in het restaurant met hun mentor en de examenklas consumptief zou dat dan verzorgen. De mentor kon niet dus moest ik het doen. Nou dat vond ik niet erg hoor(ahum) en ik schoof dus aan de dis. De kelners werden al wat zenuwachtig....de nieuwe juf komt eten( woehaaa)....schuivel schuivel, grijns , grijns. Strikje rechttrekken en frommelen aan de kleding.
"Hallo jufrooouuuw", werd ik schaapachtig verwelkomd.
De kelners kwamen in actie en het eten werd opgediend. Onze tafel werd bediend door Pelé, een knul uit de plusklas die al wat ouder was dan zijn klasgenoten. Op mijn opmerking dat ik iets niet mocht eten kwam een, "dat zei mijn vrouw vannacht ook!"  met een uitgestreken gezicht!
"Ben jij getrouwd dan?"vroeg ik weifelend, "Het zou toch niet????"dacht ik, "Nee hij houdt me voor de gek", dacht ik nog harder.
Het moet me van het gezicht af te lezen zijn geweest, die verwarring. De jongetjes van de klas begonnen al te lachen en ik voelde me ineens zo ontzettend dom. Wat een grap, de juf was er in gestonken. Ik heb het nog dat hele jaar aan moeten horen, maar ik hoorde er nu wel helemaal bij!

Het was het jaar van "Four weddings and a funeral" en het prachtige nummer van Wet Wet Wet....




~Enjoy~