Daar staat ie dan te glimmen.
Mijn moederskast.
Eigenlijk zou ik hem verkopen.
Er waren al geïnteresseerden geweest,
maar die haakten af.
En eigenlijk was ik daar stiekem wel opgelucht over, ook dat nog.
Juist nu, nu ik het geld zo hard nodig heb.
Maar ja,
aan je diepste gevoelens kun je geen halt roepen.
Dus besloot ik de kast zelf neer te zetten.
Wegdoen kan altijd nog,niet waar?
En daar staat ie dan,
heel anders dan thuis natuurlijk.
Vol spul waar mijn vader van gruwelde maar die ik zo leuk vind.
Hyper modern met brocante.
En leuk dat het staat.
Ik ben tevreden.
Ik haal de broekriem nog een maand extra aan,
en bid dat het niet al te lang gaat duren.
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten