In de afgelopen blogs heb ik wel verteld over mijn vergeten ambities en dromen, maar ik heb niet verteld wat ik diep van binnen steeds zie. Dat al wat ik nu doe, de weg daar naar toe is. Ook al ga ik via omwegen en kronkels, snap ik zelf vaak helemaal niet waarom dat zo is, daar wil ik zijn. Dat is mijn doel, dat is mijn bestemming. Ik weet niet hoe lang het nog gaat duren voor ik aangekomen ben. Ik weet niet welke weg ik precies moet nemen, maar ik ga daar aankomen.
Ik heb een droom.
Ik droom die droom al heel erg lang. In die droom ben ik heler. Draag ik witte gewaden(!) en woon ik in een hoekhuis waar de zon naar binnen schijnt. Het huis is omgeven door bomen en een mooie groene natuurlijke tuin. Het staat er knus en beschermd. In dat huis doe ik mijn werk. Daar heb ik een grote lichte ruimte. De vloer is van houten planken, er ligt een zachte witte wollen mat,de muren zijn zacht wit en mijn schilderijen hangen daar. Het plafond is schuin...het zal een zolderetage wezen. Ik heb er kristallen uitgestalt, en er kabbelt een watertje. Op de achtergrond klinkt zachte muziek.
Ik geef daar healing aan mensen. Zij liggen dan op een behandeltafel, omgeven door de energie die ik mag doorgeven van bovenaf. Mijn handen stralen, stromen, gloeien.....ik straal, gloei en stroom. Ik zie hun kleuren en voel hun energie veld. Ik zie mezelf de handen opleggen. Uit mijn handen stroomt het licht, zo naar de ander toe.Ik hoef er niets voor te doen, ik ben slechts de persoon die doorgeeft. Het is iets heel wonderlijks en ik mag daar mee werken. Ik wordt daarbij geholpen door mijn gidsen, mijn engelen. Ik voel me opgenomen in het grote goddelijke plan. Dit is wat ooit afgesproken is, dit was mijn reden om te komen. Dat ik het licht zou doorgeven aan hen die het even kwijt zijn.
Als ik hieraan denk word ik warm van binnen.
Voel ik mijn hart even opspringen.
En is mijn plaatje compleet.
Ik snap nu ook gelijk waarom al het andere maar een beetje lukt of zelfs helemaal niet. Ze zijn geen deel van mijn grote droom. Eigenlijk is dat dus een beetje energie verspilling. Snap ik nu ook gelijk waarom mijn droom nog steeds mijn droom is. Ik zie in ene dat ik mezelf vaak best wel tegengewerkt heb. Dat moet dus anders. Ik ga vanaf nu bouwen aan mijn droom. Alles wat ik vanaf nu doe, staat in dienst van mijn grote droom. Ja ook het schilderen en schrijven. Elke dag weer.
Mijn hart maakt nu een sprongetje van vreugde.
~
Mijn bijdrage op mams@work
Geen opmerkingen:
Een reactie posten