Mijn blog op de mams@work
Vroeger ,als dromend jong meisje, schreef ik een uren achtereen. Verhalen, de een nog dramatischer dan de ander. Gedichten die zo tragisch waren, dat ik zelf menig traan erom liet. Dromenjournaals en dagboeken vol. Naast schilderen en fotograferen was dit een echte ambitie. Ik schreef gedichten, die ik liet lezen door mijn leraar Nederlands. Ze mochten op mijn leeslijst en werden zelfs besproken in de klas. Dus dacht ik, waarom stuur ik ze niet op?
Helaas.....ze kwamen niet voor het fonds in aanmerking.
Je snapt wel dat deze "afgang" nu niet bepaald stimulerend was.
Ik gaf het niet op. Schrijven en schilderen zit nu eenmaal in het bloed, dat kan ik niet zomaar niet meer doen. Maar ik heb nooit meer iets opgestuurd. Door de jaren heen schreef ik nieuwe gedichten en rijmelarijen. Ik schreef verhalen, sprookjes, vertelsels, die ik dan voorlas aan mijn eeuwig adorerende kinderen. En ik vergat mijn ambities.................
Eigenlijk verloor ik de moed, wist de wegen niet te bewandelen, snapte niks van de zakelijke kant. En dat is eigenlijk nog steeds zo. Zelfs nu met internet. Ik ben een kluns als het gaat om mezelf aan de man te brengen.(Ja ook letterlijk ja :-( )
Ik ben ook bang dat een ander het maar helemaal niks vindt, ook dat nog. Ben ik heel goed in, mezelf zo laag te houden. Bescheidenheid wil ik het nog wel eens voorzichtig noemen. Niet echt handig als je geld wilt gaan verdienen met dat wat je leuk vindt. Nee, dan deed ik het beter in solicitaties. daar verkocht ik mezelf altijd als een hele goede leerkracht. Ik geloofde het zelf bijna. En de scholen in iedergeval, ik werd steeds aangenomen. Als ik dat nu eens weet aan te boren....dan zal het toch nog allemaal nog goed komen met mij.
Er is in iedergeval een nieuwe fase aangebroken.
Ik ben uitgenodigd om mee te schrijven op deze website.
Joepie!!!!
________________________________________________
~When I was a dreaming young girl, I wrote for hours on end. Stories, each more dramatic than the other. Poems that were so tragical, that I shed many tears over them. Journals and diaries full of dreams. Besides painting and fotography this was a real ambition of mine. I wrote poems, which I had read by my Dutch professor. They were allowed on my readinglist and were even discussed in class. So I thought, why not sent them to a publisher?
Unfortunately they did not qualify for the fund........
You can imagin that this 'fiasco' was not exactly stimulating..
I did not give up though. Writing and painting is in the blood, I cannot just not do it. But I have never sent anything to the publisher anymore. Over the years I wrote poems, little stories and tales for my ever adoring children. And forgot my ambitions.......
Actually I lost the courage, dit not know how to walk the road to succes. I understood nothing of the commercial side. And that really has not changed. Even now with the Internet. I'm an oaf when it comes to selling my work.
I am also affraid that someone else will not think my work is all that good. I am very good at pulling myself down. Not really usefull when you want to earn money with what you like best. I did better in soliciting for jobs. I used to sell myself as being a very good teacher. I almost believed it myself. The schools did in any case, I was always accepted. If I know how to tap into that ...it will go all right for me.
There certainly is a new phase in my life.
I have been invited to write on this website.
Whoopee!!!!
Vroeger ,als dromend jong meisje, schreef ik een uren achtereen. Verhalen, de een nog dramatischer dan de ander. Gedichten die zo tragisch waren, dat ik zelf menig traan erom liet. Dromenjournaals en dagboeken vol. Naast schilderen en fotograferen was dit een echte ambitie. Ik schreef gedichten, die ik liet lezen door mijn leraar Nederlands. Ze mochten op mijn leeslijst en werden zelfs besproken in de klas. Dus dacht ik, waarom stuur ik ze niet op?
Helaas.....ze kwamen niet voor het fonds in aanmerking.
Je snapt wel dat deze "afgang" nu niet bepaald stimulerend was.
Ik gaf het niet op. Schrijven en schilderen zit nu eenmaal in het bloed, dat kan ik niet zomaar niet meer doen. Maar ik heb nooit meer iets opgestuurd. Door de jaren heen schreef ik nieuwe gedichten en rijmelarijen. Ik schreef verhalen, sprookjes, vertelsels, die ik dan voorlas aan mijn eeuwig adorerende kinderen. En ik vergat mijn ambities.................
Eigenlijk verloor ik de moed, wist de wegen niet te bewandelen, snapte niks van de zakelijke kant. En dat is eigenlijk nog steeds zo. Zelfs nu met internet. Ik ben een kluns als het gaat om mezelf aan de man te brengen.(Ja ook letterlijk ja :-( )
Ik ben ook bang dat een ander het maar helemaal niks vindt, ook dat nog. Ben ik heel goed in, mezelf zo laag te houden. Bescheidenheid wil ik het nog wel eens voorzichtig noemen. Niet echt handig als je geld wilt gaan verdienen met dat wat je leuk vindt. Nee, dan deed ik het beter in solicitaties. daar verkocht ik mezelf altijd als een hele goede leerkracht. Ik geloofde het zelf bijna. En de scholen in iedergeval, ik werd steeds aangenomen. Als ik dat nu eens weet aan te boren....dan zal het toch nog allemaal nog goed komen met mij.
Er is in iedergeval een nieuwe fase aangebroken.
Ik ben uitgenodigd om mee te schrijven op deze website.
Joepie!!!!
________________________________________________
~When I was a dreaming young girl, I wrote for hours on end. Stories, each more dramatic than the other. Poems that were so tragical, that I shed many tears over them. Journals and diaries full of dreams. Besides painting and fotography this was a real ambition of mine. I wrote poems, which I had read by my Dutch professor. They were allowed on my readinglist and were even discussed in class. So I thought, why not sent them to a publisher?
Unfortunately they did not qualify for the fund........
You can imagin that this 'fiasco' was not exactly stimulating..
I did not give up though. Writing and painting is in the blood, I cannot just not do it. But I have never sent anything to the publisher anymore. Over the years I wrote poems, little stories and tales for my ever adoring children. And forgot my ambitions.......
Actually I lost the courage, dit not know how to walk the road to succes. I understood nothing of the commercial side. And that really has not changed. Even now with the Internet. I'm an oaf when it comes to selling my work.
I am also affraid that someone else will not think my work is all that good. I am very good at pulling myself down. Not really usefull when you want to earn money with what you like best. I did better in soliciting for jobs. I used to sell myself as being a very good teacher. I almost believed it myself. The schools did in any case, I was always accepted. If I know how to tap into that ...it will go all right for me.
There certainly is a new phase in my life.
I have been invited to write on this website.
Whoopee!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten