woensdag 6 november 2013

Stomme lattenbodem

symphony-Bibje
van Kras naar Zen






Werd voor de zoveelste keer wakker met hoofdpijn en nekpijn en onrust in mijn lijf. Als een plank in mijn bed gelegen natuurlijk, helemaal niet lekker ontspannen geslapen.
O wat verlang ik naar dat gevoel dat mijn bed mijn veilige haven was.
Dat ik alles van mij af kon schudden op het moment dat ik tussen de lakens schoof. En dan zo knus in het kussen kroop, dekbed tot aan mijn oren. De wereld kon vergaan op dat moment en mij zou het allemaal niets uitmaken.
Dat gevoel, dat heb ik al jaren niet meer.
In plaats daarvan duurt het uren voor ik mezelf neervlij, en als ik dan lig, lig ik te vechten tegen de ontspanning in lijkt wel. Ik draai, ik schuif, ik lig voor geen meter. Ik voel elk klein onregelmatigheidje. En die lattenbodem! Wat een onding. Elk latje voel ik prikken in mijn ribbenkast. Van lekker knus liggen is dus al jaren geen sprake meer.
Ooit had ik een aupingspiraal, lag heerlijk. Maar toen ik een nieuw matras moest wist de gewiekste verkoper mij zo om te praten dat ik er een lattenbodem bij kocht. Want dat zou veel beter liggen....
yeah right.
Het verlangen blijft.
Als ik toch eens rijk was.
Dan kocht ik weer een aupingspiraal en een heel dik zacht matras!
Kan er nu al naar uitkijken.

symphony-Bibje
van Kras naar Zen
Ja en dan de vraag; wat heeft Bibje gedaan vandaag?
Ik heb mijn dagelijkse "van Kras naar Zen" tekening gemaakt. Inmiddels ben ik gestopt met krassen op zich en overgegaan op dansen op papier met de ogen dicht. Sinds gisteren doe ik dat op een muziekje. Dat ziet er vaak heel leuk uit. Totdat ik het ga uitwerken(lees inkleuren) Ik heb zo al heel wat best leuke schetsen totaal verprutst. Maar dat moet ook mogen.  Ik moet door die grens heen van niet durven verprutsen heen. Ik ben al zo lang mezelf aan het beperken, omdat ik bang ben dat ik er een zooitje van maak.
Maar wat maakt het uit, het is maar stof, verf, papier, doek.....
Ik daag mezelf dus uit om daar aan voorbij te gaan. Voorbij het mooie en om dan weer onbevangen in het scheppingsproces te gaan staan. En al doende iets te laten ontstaan, me te laten leiden door het materiaal, de beweging en de vorm.

Verder heb ik niet veel gedaan...dus vertel ik daar ook niks over ;)
Ik ga mijn bed opzoeken.
welterusten.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten