2014

En daar was je dan zomaar weer gewoon thuis,
zó ontzettend gelukkig. Ik tref je tegenwoordig alleen maar heel erg gelukkig. Het was zo goed om je te zien, om samen te kletsen en lachen tot de tranen over onze wangen rolden. Om samen plezier te hebben, bij elkaar te zijn. Jij aan het ene uiteinde en ik aan het andere uiteinde van de bank. Zoals vanouds, zoals toen. Maar O wat een transformatie heb jij ondergaan. Wat ben je toch mooi geworden mam, wat straal je, wat leef je, wat ben je vol van schoonheid en liefde en licht. O ik hou van je, nog steeds zo veel van je.

En toen was jij daar ook zomaar.
Ik rende op je af, de gang in. We liepen in elkaars armen en omhelsden elkaar steviger dan stevig.
"Wat ben ik blij dat ik je eindelijk weer zie ,"zei ik opgelucht, dolgelukkig, zo blij. "Ik ook,"zei je met jouw koesterende, zware stem. De omhelzing kon niet lang genoeg duren pap. O wat hou ik nog steeds en nog zo ontzettend veel van jou.
Van jullie.
Het ontroert me nog,
ik zit nog met de tranen in mijn ogen.

2014,
we gaan er een pracht jaar van maken.
Hoe dan ook.
Ik weet ondertussen wel hoe ik de parels kan vinden.
En ik weet ook dat jullie er altijd zullen zijn.
De sluier is zo dun zo dun zo dun..............when I call you.....