Zondag Zwijmel

Bib-hartje om de nek van Dochter

Iets in mijn computer gaat steeds zo fout dat het schrijven van een blogje tegenwoordig een hachelijke onderneming is en ik geen idee heb of alles wel oké op het scherm verschijnt. Best lastig wel ja, best wel. ik zit nu dus te kijken naar de tekst en die is onderstreept en blauw als was het een link. geen idee waarom dat nu weer zo is en ik vrees dat ik dat dan weer via mijn mobieltje moet gaan corrigeren. Nou ja, dat moet dan maar. Ik ga nu even doorschrijven hoor.. 

En toen ging het fout...(van alles getikt en zomaar weer verdwenen)
pfffff wat een gedoe zeg.
Snap er niks meer van.
Goed, wat heb ik gedaan vandaag.
Genoten van de Zwijmels van collega-bloggers. Veel gelachen met Dochter om van alles en nog wat. Mijn eerste keertjes voorzien van lint en eentje om de nek van Dochter gehangen. Wat vinden jullie ervan? (zie foto)

daar staat ze dan met haar gitaar
te zingen

Haar gitaarspel beluisterd. Die meid heeft gewoon in een paar dagen een heel liedje uit haar hoofd geleerd, met zang, terwijl ze nog nooit les heeft gehad. Ze is dus druk bezig met het leren van de akkoorden. Zo stoer! En dat laat ze me dan horen, dan zegt ze dat er ook even bij.(mineur, majeur enz) Nóg stoerder!

En weet je wat ook stoer is; dat ze Zoon nu leert hoe het moet. Die was nog steeds een beetje aan het rommelen, akkoorden daar had'ie een broertje dood aan. Zo klonk het ook best leuk dus waarom al die moeite. Maar nu ziet hij hoe leuker het kan klinken,wil hij het toch ook wel. Samen met haar. En zij is niet te beroerd om hem daarin wegwijs te maken hoor. Een echte juf wordt ze dan. 

Jah....goede dag vandaag

of nee gisteren.

Ik moet nodig gaan slapen, maar toen kwam dit liedje voorbij in een van de commentaren van de blogs en toen dacht ik, die wil ik voor de Zondag Zwijmel.

Dit liedje vond ik in 76 al bijzonder leuk. Maar ook die tijd was leuk. Ik was een blij en gelukkig meisje, met een lief klein broertje waar ik dol op was en een robbedoes van een broertje met wie ik gekke dingen uithaalde. Mijn opoe woonde vlak bij ons en nou ja iedereen was toen blij.

Ik vond Anita Meijer altijd op mijn tante lijken, best wel een beetje. En mijn tante die aanbad ik toen. Die was al groot, al wel 19, bijna 20.

Wat was het leven toen nog lekker ongecompliceerd.
Dat gevoel van toen, dat wil ik dit jaar(en alle andere jaren hierna) ook hebben! PUNT!
Daar gaan we voor.
En we beginnen nu.
Met een welverdiende nachtrust......ben bekaf.....welterusten allemaal.
;)