~Beloftes~~

De zon schijnt.
Heel even maar tussen de buien in.
Het waait,het woest,
en het is koud.
'T lijkt wel herfst.

De laatste dagen heb ik zo'n "homeles" gevoel.
Alsof ik alleen over ben.
Dat was vroeger mijn grootste nachtmerrie.
Dat ik helemaal alleen zou zijn.
Dat ik geen thuis meer zou hebben.
En nu is het dan zover.
Een nachtmerrie is het allang niet meer.
En helemaal alleen ben ik ook niet.
Daar zijn mijn kinderen waar ik voor zorg.
Ik ben hun thuis.

Maar het gevoel van leeg kan ik niet van mij afschudden.
Ik ontdekte pas eergisteren dat het zondag Pasen is.
Kan nu niet naar haar toe.
Nooit meer feestadagen samen met haar vieren.
Nooit meer troosten,
omdat ze zich zo eenzaam voelde.
Nooit meer meeklagen over het gebrek aan belangstelling dat haar zo getroffen heeft.
Nooit meer opbeurende woorden,omdat wij er toch nog waren?
Nooit meer samen lachen,
nooit samen op vakantie.
Die belofte kan niet meer waar gemaakt worden.

Ik doe mezelf nu beloftes:
Dat ik goed voor ons thuis zal zorgen.
Dat ik al het mogelijke zal doen om ons thuis ook mijn thuis te laten worden.
Dat ik mezelf zal omringen met liefde en aandacht.
Dat beloof ik mezelf!
Dit jaar zal ik daarvoor gaan.
Mam,
ik hou van jou.
Ik hou van mij.
Ik hou van ons.
~