Zoon niest nog altijd, de rooie oogjes zijn gelukkig wel verdwenen inmiddels maar het is nog steeds 3xniks. Ik ben na een dagje rusten een stuk opgeknapt. Ik heb mijn dieet aangepast. Mijn darmen waren zo van slag, zo in de war en zo opgezwollen dat ik weer even een reminder kreeg. Ik was nml alweer heel lang aan het zondigen. At bakken vol kwark en aardappelen dat het een lieve lust was. Kan ik niet zo goed hebben nee....dus gisteren weer aan het gezonde voer. Ik voel me weer aardig schoon worden van binnen. De buik is geslonken, voelt weer ruim aan. Erg prettig wel ;)
Tja en dan gaat vandaag ook week 3 van The Artists Way in.
Vorige week liep ik tegen het niet durven wandelen aan, nou dat zit er nog steeds. Misschien moet ik die tip van dat fototoestel meenemen maar opvolgen. Maar eigenlijk vind ik dat ook raar. Zo van; Nou ja moet je haar nou zien. tsssss loopt een beetje interessant te doen met dat ding op haar borst. pfffff Waar komen die gedachtes toch vandaan zeg, echt hoor, ik heb er zoveel van dat soort gedachtes die me naar beneden trekken en dan ga ik zuchtend en berustend maar weer gewoon doen. Zo dus....nou mooi niet hè, dat gaan we dus mooi niet meer doen!
Deze week waren de uitdaging nog groter, ik moest bv kijken naar wat ik heel leuk vond om te doen.
Nou nee dus, want daarna moest ik gaan opschrijven hoe lang geleden het was geweest dat ik dat voor het laatst had gedaan.
SCHRIK!!!!!!!!!!
Er zaten dingen bij die ik al 10 jaar niet meer had gedaan. 10 ! jaar.
Dat was best schrikken.
Welke excuses had ik voor mezelf bedacht om al 10 jaar niet meer naar een museum of galerie te gaan? Is het de angst dat iemand er wat van gaat zeggen dat ik zoiets alleen ga doen? Dat ik mezelf wel oké vind om dat alleen te doen, of nee dat ik mezelf meer dan oké vind? Is het dat ik niet wil opvallen of juist wel maar dat ik dan genadeloos afgestraft wordt met niet aardig gevonden worden? Is het dat ik nog steeds het idee heb dat ik mezelf moet verdedigen om te zijn wie ik ben en te willen wat ik wil, omdat iedereen daar wel een mening over heeft ?
Ja dus...daar is mijn antwoord. Werk aan de winkel ;)
Deze week stond dan ook voornamelijk in het teken van het ontdekken wie in jou omgeving je afhouden van je eigen weg. De crazymakers. Ik heb er veel. Allemaal willen ze wat van me, en ik merk hoe langer hoe meer dat ik dat niet meer wil! Ik wil niet meer voor iedereen klaar staan. Alles doen voor een ander. Ik heb geen zin meer in het opvolgen van goede raad die niet eens bij mij past. En ik wil al helemaal niet meer horen wat een ander van mijn gedrag vindt. Ik ben dat zat, meer dan zat....eindelijk eens een keer......
Natuurlijk is dit nog maar een beginnetje.
Een heel klein beginnetje,
here is where this old story ends......een oudje vandaag :)
(¯‘v´¯) ♥ ~Enjoy~
..*.¸.*.♥.✿´´¯‘•.¸⁀°♡ ♥ .¸¸.•´¯‘•♥•´¯‘•.¸¸.
Leef je je leven voor jezelf en degenen die je dierbaar zijn of voor 'men '?
BeantwoordenVerwijderenHelpt 'men' je als je het nodig hebt?
Stap over die drempel heen en feliciteer jezelf bij iedere stap die je zet... Free at last!!
'Men' was ineens verdwenen toen ik iemand nodig had. Dat was wel ontgoocheling.....
VerwijderenIk stap die vrijheid in :)
Ik heb een hele therapie gevolgd over gedachten en hun eigen leven en hoe ze een onderdeel worden van je denken, was echt een eyeopener voor mij.
BeantwoordenVerwijderenIk dacht altijd dat ik het ondertussen wel wist, maar moet nu bekennen dat ik nog veel meer van die tollende gedachtes heb die opgeruimd moeten worden. Ik ga flink aan de bak dus ;)
VerwijderenHoi Bibje, wat goed dat je The Artist's way doet. Ik heb ook een aantal weken gedaan twee jaar geleden. Ik vond het ook heel confronterend. En tegelijk heel helend en het werkt nog steeds wel door, ook nu. Ik herinner me dit ook nog heel goed, het inzicht van de gekmakers in mijn leven....Toch heeft het tot op de dag van vandaag invloed op wie en wat ik toelaat in mijn leven. Het bijzondere aan the artist"s way is dat het echt helemaal over jou gaat, vanuit jou. Ik hoop dat je er nog veel aan zult hebben. En wat het wandelen betreft. Ik snap het heel goed. Ik wandel zelf heel veel zoals ik al heb geschreven in mijn blog. Maar ik moest in het begin ook echt wat overwinnen. Bij mij hielp het om echt, maar dan ook echt maar een kwartiertje te wandelen. De schaamte die ik daarover voelde destijds, herinner ik me nog. Maar kon ik wel aan. En als je een paar keer een kwartiertje hebt gelopen wegen de voordelen zoveel zwaarder dan de nadelen !
BeantwoordenVerwijderenO wat stoer zeg, dat je daar doorheen bent gegaan, ik ben nu in week 3 en ik moet zeggen ik vind het nog steeds helemaal te gek, iets wat ik niet had verwacht hoor. Ik begin vaak heel enthousiast en dan geef ik het na een week , soms iets langer alweer op omdat het op de een of andere manier stokt. En nu snak ik nog steeds naar meer ;)
VerwijderenDat wandelen komt wel, desnoods pas in het volgende boek(walking this world) voor nu ben ik lekker bezig en ja wat je zegt het gaat over MIJ...heerlijk om het eens alleen over MIJ te hebben :)
X
Hee, walking this world ken ik niet ! Bedankt voor de tip. "Je leven schrijven' ken ik al wel en vind ik ook echt geweldig. En wat het wandelen betreft: het fijne van the artist's way vind ik ook dat je je bewust wordt van het feit dat iets moeilijk is, weerstand oproept of anderszins. En die bewustwording zet een proces in gang.Daarom heel goed van je om het wandelen even te laten. Zo had ik echt veel moeite met het kunstenaarsafspraakje. Heb ik toen ook even zo gelaten.
VerwijderenNou je zegt precies waarom ik het zo fijn vind om met dit boek te werken, het bewustwordingsproces is juist hetgeen dat maakt dat ik er zo van geniet en er in wil blijven duiken. En de gevolgen zijn al zichtbaar, ook dat....
VerwijderenJa ik ken je leven schrijven ook ,maar daar ga ik later aan beginnen , kan niet alles tegelijk. Ze is goed hè die Julia Camaron.